အိမ္က လာၾကိဳတာကို လမ္းေဘး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးကေန ေစာင့္ေနတုန္း ဆိုင္ထဲကို လူတစ္စု ထပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တျခားစားပဲြကခံုေတြက လူအျပည့္ဆိုေတာ့ ေနရာလြတ္ရွိတဲ့ ကၽြန္မနားကို လာထိုင္လို႔ ရလားလို႔ လာေမးတာမို႔ ထိုင္ပါလို႔ ခြင္ေပးျပီး စားပဲြခံု တဖက္စြန္းကို ကၽြန္မ ေရႊ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။
သူတို႔ထဲမွာ အသက္ခုႏွစ္ဆယ္ပတ္၀န္းက်င္ခန္႔ အဖြားတစ္ေယာက္ပါတယ္.
အဖြားက ၾကက္သားေပါက္စီ ၂ လံုး စားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ အမ်ိဳးသားက စားပဲြထိုးကို ေပါက္စီနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ ေပါ့ဆိမ့္တစ္ခြက္ မွာတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြလည္း စားစရာ အသီးသီးမွာၾကတယ္.။
အဖြားကို ၾကည့္ရတာ မွတ္ညဏ္ ခ်ိဳ႔ယြင္းျပီး၊ နည္းနည္း သူငယ္ျပန္ေနသလိုမ်ိဳးပဲ။
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို အရာရာကိုု အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတဲ့ အမူအရာနဲ႔ စကားေတြ ေျပာေန ေမးေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အတူတူပါလာတဲ့သူက အေမ လို႔ ေခၚေနသံၾကားမိေတာ့ သားအမိျဖစ္မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းသိရွိလိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မုန္႔ေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ ေရာက္လာတယ္။ ဒီမွာတင္ အဖြားက ေျပာေနတဲ့ စကားကိုရပ္လိုက္ျပီး မုန္႔အားလံုးကို ယူျပီး ဟိုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ သူ႔လြယ္အိတ္ထည့္ကို အလ်င္အျမန္ထည့္ျပီး ဖြက္လိုက္တာကို အံ့အားသင့္စြာ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။
အဖြားရဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ သားျဖစ္သူက ေဘးနားကကၽြန္မတို႔ကို ရွက္ရံြသလို၊ လွမ္းၾကည့္ရင္း
" အေမကလည္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ။ အဲလို မလုပ္ရဘူးေလ။ ျပန္ထုတ္ ျပန္ထုတ္" တဲ့..
အဖြားက ျပန္မထုတ္ဘဲနဲ႔ သူဘာမွ မလုပ္သလို တျခားအရာေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျပီး မၾကားသလို လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားက ေခ်ာ့သလိုမ်ိဳးနဲ႔ အေမ ျပန္ထုတ္ ျပန္ထုတ္နဲ႔ တိုးတိုးေလး ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာပါတယ္။
ဘယ္လိုေျပာေျပာ အဖြားက မထုတ္တဲ့အဆံုးမွာ သားက စိတ္ဆိုးလာသလိုနဲ႔ အသံ နည္းနည္း က်ယ္က်ယ္ ေငါက္သံပါပါနဲ႔
"အေမ အိတ္ထဲက မုန္႔ကို ျပန္ထုတ္လိုက္၊ ဒီမွာ စားရေအာင္ ထုတ္လိုက္၊ အခု ထုတ္လိုက္"
ဒီေတာ့မွ အဖြားက ေၾကာက္ရံြတဲ့အမူအရာေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာတာက..။
" စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ဆိုင္ရွင္ၾကီးရယ္.. ကၽြန္မသားကေလ ၾကက္သားေပါက္စီ သိပ္ၾကိဳက္လို႔ ဒီေရာက္တုန္း သားစားဖို႔ ယူသြားခ်င္လို႔ပါ.. စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ေနာ္.. ေနာ္. " တဲ့..
အဖြားစကားအဆံုး သားဆိုသူက မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲသြားတာကို အေသအခ်ာ ျမင္လိုက္ရသလို..
ကၽြန္မလည္း... ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးဆို႔နင့္ျပီး အသက္ရွဴ ရပ္သြားသလိုပဲ။ —
