ယံုၾကည္ခ်က္မွ တဆင့္

Pygmalionဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကေတာ့ ဂရိစကားျဖစ္ပါတယ္။ ပံုျပင္ေလးတစ္ခုမွ စတယ္။ ပံုျပင္အရ ဘယ္မိန္းမကိုမွ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ ပန္းပုသမားေလး Pygmalion ဟာ သူကိုယ္တိုင္ ထုစစ္ထားတဲ့ ရုပ္ထုေလးအေပၚမွာ ေမတၱာသက္၀င္မိသြားခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စဲြလန္းတမ္းတေနတဲ့ သူရဲ့စဲြလန္းယံုၾကည္မႈအေပၚ ဘုရားသခင္က ဂရုဏာသက္သြားတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးမွာ သူရဲ့ရုပ္ထုကို လူဘ၀အသက္သြင္းေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဇာတ္ေပါင္းသြားေလသတည္းေပါ့။

ဂရိပံုျပင္ထဲမွ Pygmalion ပန္းပုသမားနာမည္ကိုယူျပီး စိတ္ပညာေဗဒမွာ Pygmalion effectsလို႔ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို စတင္သံုးစဲြခဲ့သူက အေမရိကန္ စိတ္ပညာရွင္Mr.Robert Rosenthal ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အေပၚထားတဲ့ မင္းရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစပါတယ္။ ၎ ကို စိတ္ပညာအေခၚနဲ႔ Pygmalion effectsလို႔ ေခၚတယ္။စိတ္ပညာရွင္ Mr.Robert လုပ္ခဲ့တဲ့ သုေတသနတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ စာေမးပဲြတစ္ခုစစ္လိုက္တယ္။ မစစ္ခင္ တပတ္ေလာက္မွာ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ႔ဆံုျပီး ဒီလိုေျပာလိုက္တယ္။

“ကေလးတို႔။ မင္းတို႔ကို အသိေပးစရာရွိတယ္။ ဦးက (Researcher Mr. Robertက) ဒီစာေမးပဲြကို ဘယ္သူေတြ ေျဖဆိုနုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါသလဲလို႔ မင္းတို႔ အတန္းပိုင္ဆရာကို ေမးေတာ့ မင္းတို႔ဆရာက ဒီစာေမးပဲြကို ေသခ်ာေပါက္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေျဖဆိုနိုင္မယ္သူဟာ မင္းတို႔ပါ .. လို႔ ေျပာျပတယ္။ မင္းတိုလို ကေလးေတြရွိတဲ့အတြက္ မင္းတို႔ ဆရာကေတာ့ ဂုဏ္ယူလို႔ မဆံုးေအာင္ပါပဲကြာ။ ကဲ..ကဲ ၾကိဳးစားေျဖၾကေနာ္။ ”

တကယ္ေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာကို ဘာမွ ေမးထားတာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ စာေမးပဲြက နည္းနည္းခက္လို႔ စာေမးပဲြ ေျဖခ်င္ေအာင္ စိတ္ပညာရွင္က အကြက္ဆင္လိုက္တဲ့ စကားလံုးေလးေတြပါ။

ဒီေနာက္ စာေမးပဲြကို ေျဖဆိုျပီးဆံုးျပီး ရလာဒ္ေတြကို အမွတ္စစ္ခဲ့တယ္။ ေခၚေတြ႔တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေခၚမေတြ႔တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ရလာဒ္ကို ယွဥ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ မရဲတရဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရလာဒ္တစ္ခုကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႔ရလို႔ စိတ္ပညာရွင္ၾကီး ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့တယ္။

သူက ေခၚေတြ႔တဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုဟာ တကယ္ပဲ စာေမးပဲြကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေခၚေတြ႔ျပီး မေျပာျခင္းမခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြ (တနည္းေျပာရရင္ ဆရာရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မရတဲ့ကေလးေတြ)ဟာ ပံုမွန္ ယခင့္ယခင္ စာေမးပဲြေတြအတိုင္း ရလာဒ္ မေျပာင္းမလဲ ရွိေနခဲ့တာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။

ဒါဆို ယံုၾကည္ျခင္းခံရတဲ့ကေလးေတြဟာ အရည္အခ်င္းေတြ တက္လာျပီး၊ မခံရတဲ့ကေလးဟာ အရည္အခ်င္းေတြက်သြားတာလား။ တကယ္ေတာ့ အရည္အခ်င္းက ဒီေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ရလိုက္တဲ့ အခါ ကၽြန္မတို႔ လူသားေတြဟာ ကိုယ္အားဥာဏ္အားရွိသ၍ အားထုတ္ ၾကိဳးစားၾကလို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။

အျခားသူရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္က ကာယကံရွင္ ကို တြန္းအား ေပးနိုင္ပါတယ္။

လက္ေတြ႔နယ္ပယ္မွာ ဆရာက တပည့္ကို ၊ မိဘက သားသမီးကို၊ အၾကီးအကဲက လက္ေအာက္ငယ္သားကို၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ၾကိဳးစားေစခ်င္တဲ့အခါ အမ်ားၾကီး အားထုတ္ ဆံုးမစရာမလိုပါဘူး။ သူကို အားေပးတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ၾကိဳးစားမႈကို အသိအမွတ္ျပဳျပီး ယံုၾကည္ခ်က္ကေလး ေပးလိုက္ရံုပါပဲ..တဲ့။

ဟုတ္ကဲ့.. You can do it!!

.................
လသာည. ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆာ္လမြန္ကၽြန္းသားမ်ားရဲ့ က်ိန္စာ

ေတာင္ဘက္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာအတြင္းမွာ ေဆာ္လမြန္ကၽြန္းစုေလးေတြ ရွိတယ္။ ကၽြန္းသားေတြရဲ့ က်ိန္စာတစ္ခုအေၾကာင္း ၾကားခါစက သိပ္အံ့အားသင့္မိတယ္။ 

သူတို႔ဆီမွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ရင္ ခုတ္လဲတာထက္ေကာင္းတဲ့ က်ိန္စာတိုက္နည္းကို သံုးၾကတယ္တဲ့..။ 

က်ိန္စာတိုက္မယ့္ သစ္ပင္အတြက္ အသံအင္အားေကာင္းတဲ့ လူေတြစုျပီး မနက္အာရံုတက္မွာ အုပ္စုလိုက္ က်ိန္ဆဲၾကတယ္။ ဒီသစ္ပင္ၾကီးဟာ အသံုးမ၀င္ဘူး၊ ျမန္ျမန္ေသေလေကာင္းေလပဲ။ ျမန္ျမန္ေသစမ္း။ အစရွိသျဖင့္ေပါ့...။ သူတို႔က်ိန္စာတိုက္တာက တစ္ရက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဖူး၊ ရက္သံုးဆယ္ပါ။

ထူးဆန္းစြာပဲ ရက္သံုးဆယ္က်ိန္စာျပီးေနာက္မွာ သစ္ပင္ၾကီးဟာ တရိရိညိွဳးႏြမ္းလာျပီး ေနာက္
ဆံုးမွာ ေသသြားေတာ့တယ္။ "အသံုးမ၀င္တဲ့ သစ္ပင္ျမန္ျမန္ေသစမ္း" လို႔ ေျပာခံရတာနဲ႔ ေသရတာလားကြယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ...။

........................................................

ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က ပန္းခ်ီပညာမွာ ပါရမီရွင္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ သိပ္ေတာ္တဲ့ကေလးပါ။ အရမ္းကို တက္ၾကြတဲ့ကေလးေလး...။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ ျပင္လို႔မရတဲ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက စာလံုးေတြကိုမွတ္တဲ့ဉာဏ္ရည္ ခ်ိဳ႔ယြင္းေနျခင္းပါ။ သူ စာမွတ္လို႔မရဘူး။ ဘယ္ေလာက္ၾကိဳးစားမွတ္မွတ္ သူစာလံုးေတြကို မမွတ္မိနိုင္ရွာဘူး။ သူ႔ရဲ့ ဉာဏ္ရည္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေရာဂါကို မိဘေတြကလည္း မသိခဲ့ဘူး။ 

သူ႔မွာ စာေတာ္တဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္လည္း ရွိတယ္။ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္လိုက္တိုင္း ေက်ာင္းစာေမးပဲြေတြမွာ အျမဲက်တဲ့သူဟာ အဆူခံရတယ္။ "သိပ္ပ်င္းတဲ့ကေလး၊ အျဖစ္မရွိတဲ့ကေလးတဲ့.."။ မိဘေတြဘယ္ေလာက္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းထားထား၊သူကေတာ့ ေတာ္တဲ့ကေလးျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာ၊ ဆရာမက အစ သူကိုေပးတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြက...

"သိပ္ပ်င္းတဲ့ကေလး" 

 "သိပ္ဖ်င္းတဲ့ကေလး" 

 "ဦးေႏွာက္ထိုင္းတဲ့ ကေလး" 

 "တစ္ဘ၀လံုး သံုးစားရမယ့္ ေကာင္မဟုတ္ဘူး" 

အဲလို ၀ိုင္း၀န္းမွတ္ခ်က္ေပးလိုက္ၾကတာ အဲဒီကေလးဟာ သူပါရမီရွိတဲ့ ပန္းခ်ီပညာပါ မေရးဆဲြႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရတယ္။ 

အိုး...ဒါဟာ လူေတြရဲ့ မသိနားမလည္လို႔ ေ၀ဖန္တဲ့စကားေတြပါ၊ က်ိန္စာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားရဲ့ မွတ္ခ်က္က လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀ကို ေသေအာင္ က်ိန္စာတိုက္သလိုပဲ မဟုတ္လား..။

.........................................................

မေန႔က ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ရင္ဖြင့္တယ္။သူက ပညာသာတတ္တာ သူ႔မွာ စီးပြားရွာနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမရွိဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ လို႔ ေမးမိတယ္.။ တကယ္ဆို သူလည္း ဘဲြ႔ ၃ ခုနဲ႔ အစိုးရဌာနတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူ၊ သူ႔အမ်ိဳးသားက ကားအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားပဲ၊ သူမရွာနိုင္လည္း ဘာအေရးလဲ၊ သူ႔အမ်ိဳးသား ရွာနိုင္ရင္ျပီးေရာ မဟုတ္လားလို႔ နားမလည္စြာ ျပန္ေမးျဖစ္တယ္...

ူ

 ေက်ာင္းကတဲက စာကလဲြျပီး မလုပ္ခဲ့သူဆိုေတာ့ စီးပြားေရးအေၾကာင္း သူနားမလည္ဘူး၊ ဘယ္ပစၥည္း ဘယ္အခ်ိန္ ေရာင္းရမွ သူျမတ္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး သူမသိဘူး။ သူ႔အမ်ိဳးသားကေတာ့ စီးပြားေရး တအားလုပ္သူ။ စီးပြားေရးေလာကကလည္း အျပိဳင္အဆိုင္ေတြ သိပ္မ်ားေတာ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုေပၚရင္ ခ်က္ခ်င္း၊ တခါတခါ ညတြင္းခ်င္း လုပ္နိုင္မွ ကိုယ့္ဘက္က က်န္တာ..။ 

ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသားက သူ႔ကို တခါတခါ တိုင္ပင္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္  သူကလည္း နားမလည္ေတာ့ ဘာအၾကံမွ မေပးတတ္ဘူး။ ဒီအတြက္ အမ်ိဳးသားက အားမလိုအားမရ အျမဲေျပာတယ္။ 

"မင္းကေတာ့ စီးပြားေရးအေၾကာင္း နားလည္ေအာင္ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူးလား၊ ဒီေလာက္ပညာေတြ တတ္ေနျပီး ကိုယ့္စီးပြားေရးအတြက္ေတာ့ အရည္အခ်င္းမရွိေတာ့ဘူးတဲ့လား၊ သူမ်ားတကာ လင္မယားေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒိုးတူေဘာင္ဘက္လုပ္နိုင္သလဲ"

အဲလို အျမဲေျပာေျပာေနေတာ့ သူလည္း နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္လို႔ဆိုရင္း လိုက္လုပ္ၾကည့္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိစၥတစ္ခုမွာ မထင္မွတ္ပဲ သူ႔ေၾကာင့္ သိန္း၂၀၀ေက်ာ္ ရွံဴးသြားခဲ့တယ္။ 

ဒီအတြက္ သူ႔အမ်ိဳးသားရဲ့ ေ၀ဖန္ရွဴပ္ခ်မွႈေတြက အရင္ထက္ ျပင္းထန္လာခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းကိစၥရွိတိုင္း သိန္း၂၀၀ေက်ာ္ကိစၥနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ မင္းဟာ အသံုးကို မက်ဘူး၊ ဘာပညာတတ္လဲ၊ အဲဒီပညာေတြ ဘယ္ေနရာသံုးစဲြေနသလဲ စသည္ျဖင့္....

 အခုေတာ့ သူက သူသင္ယူခဲ့တဲ့ ပညာေတြဟာ အဖိုးမတန္ဘူးလို႔ ယူဆသြားခဲ့ျပီး အလုပ္ကထြက္လိုက္ကာ အိမ္မွာ ရိုးရိုးအိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနသြားတယ္.. (. .)

တကယ္ဆို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းဟာ သူကၽြမ္းက်င္ရာအပိုင္းမွာဆိုရင္ တကယ္ေတာ္တဲ့သူပါ။ သူ႔ပညာေတြကို လိုအပ္ေနသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတာပါ..။

ကၽြန္မ ႏွေျမာလိုက္တာ...

အျခားသူရဲ့ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀ဖန္ရွဴတ္ခ်မႈဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ရွိျပီးသားအရည္အခ်င္းေတြကို ဆဲြထုတ္ယူျပီး ဘ၀ေသေအာင္ လုပ္နိုင္ပါလားလို႔ ကၽြန္မဆင္ျခင္မိပါတယ္။..

တကယ္ဆို လူတိုင္းမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အစြမ္းရွိနိုင္တာပဲ..။ ကိုယ္နဲ႔ မတူလို႔ဆိုျပီး ျပစ္တင္ရွႈတ္ခ်ျပီး က်ိန္စာတစ္ခုလို႔ေတာ့ မတိုက္သင့္ပါဘူး..

Everyone is special မဟုတ္ဘူးလား.။

လသာည ျဖစ္ပါတယ္..။