လိုအပ္လာေသာ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား

ဂ်ပန္မွာ ခ်ီးက်ဴးျခင္းအတတ္၊ ခ်ီးမြမ္းစကားအတတ္ သင္တန္းေတြ စေနျပီ.... တက္ၾကဦးမလား :P

အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီလိုပါတဲ့..။ အမ်ားသိတဲ့အတိုင္း.. သိပ္မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းမွာပဲ ႏွစ္သစ္ကူးျပီး ၂၀၁၀ေရာက္ေတာ့မယ္။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ဗဟုသုတေတြရလိုက္ျပီလဲ..။ အင္း.... သိသေလာက္ေတာ့ သိသြားတယ္လို႔ ထင္ေပမဲ့ မသိတာေတြက အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္။ အသစ္အဆန္းေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ သိစရာတတ္စရာေတြက မကုန္နိုင္ဘူး..။ ကိစၥတိုင္းကို မေျပာနဲ႔ ကိုယ္ေလ့လာသင္ယူေနတဲ့ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း ကိစၥေတာင္ information က လိုက္မမွီနိုင္ေအာင္ မ်ားတယ္။ အဲဒါကို ရေအာင္မယူနိုင္လိုမ်ား လူတန္းမေစ့ဘူး၊ ပညာမတတ္ဘူးလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေျပာတဲ့သူက အလြန္ျဖစ္မယ့္ေခတ္ေရာက္ေနျပီေလ။ ဘယ္သူမွ ကုန္ေအာင္ မေလ့လာနိုင္ဘူး...ရယ္။

ဒါေပမဲ့ ငယ္ငယ္ကတဲက “ၾကိဳးစားရမယ္ (ganbatte) ”ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ပံုသြင္းခံရတဲ့ ဂ်ပန္နိုင္ငံက ကေလးေတြအတြက္ကေတာ့ အခု အရမ္း စိတ္ဖိအားေတြမ်ားလာျပီ..။ အမ်ားနဲ႔နည္းတူ မလိုက္နိုင္ရင္ကိုပဲ လူတန္းမေစ့ဘူး၊ မၾကိဳးစားဘူးလို႔ အထင္ခံရတယ္။ ဒီအတြက္ စိတ္ဖိအားနဲ႔အတူ “ ရိွသင့္ရွိထိုက္တဲ့ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ၊ မိမိကိုယ္ကို အထင္ၾကီးမႈ” စတာေတြ အားနည္းလာတယ္။

ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္း စစ္တမ္းအရ “မင္းမွာ တစံုတစ္ခု ေကာင္းတဲ့အခ်က္ရွိတယ္လို႔ထင္လား” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းလႊာ (ဥပမာ ကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္က ငါက သိပၸံဘာသာရပ္မွာ ညံ့ေပမဲ့ သခ်ာၤကေတာ့ ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ယံုၾကည္မႈရွိမရွိကို စစ္ေဆးတဲ့ ေမးခြန္းလႊာမ်ိဳး) နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး “အဲလိုမထင္ပါဘူး၊ ေကာင္းတဲ့အခ်က္မရွိပါဘူး”လို႔ ျပန္ေျဖသူက ယခင္ႏွစ္ကထက္ ၂ ဆတိတိ မ်ားလာတယ္။

ေနာက္ျပီး အတန္းလိုက္ စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတန္းၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့နည္းလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္..။ ေနာက္သုေတသနတစ္ခုကေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားလုပ္နိုင္သေလာက္ လုပ္နိုင္တယ္လို႔ ကိုယ္ကိုယ့္ကုိ ယံုၾကည္မႈရွိတယ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ ေမးခြန္းလႊာမ်ားကို ဂ်ပန္၊ တရုတ္နဲ႔ အေမရိကား က ေက်ာင္းသားေတြကိ္ု ေမးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီသုေတသနရဲ့အေျဖကို ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာလိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္က ကေလးေတြရဲ့ ၅၀%ေက်ာ္က “လုပ္နိုင္မယ္ မထင္ဘူး”လို႔ ေျဖသြားပါသတဲ့..(အဲလိုမ်ိဳး “လုပ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ မတတ္ဘူးလို႔ပဲ ထင္တယ္လို႔ ေျဖသြားသူက အေမရိကားမွာ ၂၅%နီးပါး(ဒုတိယ)၊ တရုပ္က အနည္းဆံုး ၂၁% ) (ျမန္မာနိုင္ငံက ကေလးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ သိခ်င္လိုက္တာ..)

ဒါဆို ဒီျပႆနာကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔... ဂ်ပန္နိုင္ငံက ပညာေရးပညာရွင္ေတြ ေခါင္းစားေနခဲ့ၾကပါတယ္.။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပညာေရး သုေတသနအဖဲြကၾကီးမွဴးျပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းနိုင္မယ့္နည္းလမ္းကို အၾကံျပဳတင္ျပပါတယ္..။ အဲဒါက “ခ်ီးမြမ္းျခင္း” နည္းလမ္းပါတဲ့..

ထိုက္သင့္တဲ့ ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟာ လူေတြရဲ့ မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈ (self- confidence)ကို တိုးတက္ေစတဲ့ နည္းျဖစ္လို႔ပါ။ လူသားတို႔ရဲ့ စြမ္းရည္ ပိုမိုထက္ျမက္ေစဖို႔အတြက္ဆိုရင္ စြမ္းရည္သက္သက္သာ လိုအပ္တာမဟုတ္ပဲ၊ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ၊ မိမိစြမ္းရည္ကို အမွန္အတိုင္း လက္ခံနိုင္မႈ၊ မိမိလုပ္ေဆာင္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အျခားသူ၏အသိအမွတ္ျပဳမႈဆိုတဲ့အခ်က္ေတြပါ အေရးပါပါတယ္..

ခ်ီးမြမ္းစကားႏွင့္ပတ္သက္၍ ၾကိဳးစားလိုစိတ္ကို ေလ့လာရာတြင္ ကေလးမ်ားတြင္ အသက္ ၇ႏွစ္အထိ မိဘ၏ ခ်ီးမြမ္းစကားက အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိျပီး အသက္ ၈ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပတ္၀န္းက်င္၏ ခ်ီးမြမ္းစကားသည္ အေရးပါေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ (စိတ္ပညာ)

ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြက “ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈ (self- confidence) ကို ျမွင့္တင္ၾကစို႔ ”လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ယခုႏွစ္ ၂၀၀၉ခု ဧျပီလကစလို႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။

ကေလးတစ္ေယာက္က သူကုိယ္တိုင္မွာ ရွိေနတဲ့ သူကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းကို သိလာေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ နည္းလမ္းက ဘာမွမခက္ဘူး..။ အတန္းထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္က အေျဖတစ္ခုခုကို ေျဖဆိုနိုင္တိုင္း ခ်ီးက်ဴးေပးရမယ္၊ က်န္အတန္းသားအားလံုးက လက္ခုပ္တီးေပးရမယ္လို႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္လိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ သြားေလ့လာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာလည္း လက္ခုပ္တီးသံေတြ တညံညံကို ၾကားခဲ့ရပါတယ္..။ အင္း.. ေပ်ာ္စရာေတာင္ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီနည္းေလး မဆိုးဘူးရယ္လို႔လည္း သေဘာက်မိတယ္..။

ဒါတင္မကဘူး သူတို႔က တဆင့္တက္ျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ သတင္းစာထဲမွာ ေက်ာင္းတင္မကဘူး၊ အလုပ္ရံုေတြမွာပါ လုပ္ဖို႔ အၾကံျပဳထားတာကို ဖတ္ရသလို လက္ေတြ႔ေတာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ဌာနနာမည္ေတြပါ ေရးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ ကေလးေတြတင္ ခ်ီးမြမ္းေနလို႔ မျပီးေသးဘူး မဟုတ္လား..။ လူၾကီးလည္း လူၾကီးအေလ်ာက္လိုအပ္တယ္ေလ...။

အခု စီးပြားေရးသမားေတြက ေစ်းကြက္စပါျပီ၊ အဲဒါက “ခ်ီးမြမ္းျခင္းသင္တန္း”တဲ့ း)) ဟိ..။ သင္တန္းမွာ “တဖက္သားကို ခ်ီးမြမ္းေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဖက္သားမွာ ရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကို ရွာျပီးေတာ့ ခ်ီးက်ဴးနည္း”ကို လက္ေတြ အဖဲြလိုက္ သင္ေပးတာပါ..။ ဥပမာ.. လူက ၀ ေပမဲ့ မ်က္လံုးလွတဲ့ ေကာင္မေလးကို “ရွင့္ မ်က္လံုးေလးေတြက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲေနာ္”.. ဒါဆို တဖက္ကလည္း “ရွင္လည္း အသားအေရ တကယ္လွတာပဲ”ဆိုတာမ်ိဳး..။ အမ်ိဳးသားဆိုရင္လည္း “ဟာ ခင္ဗ်ား နက္ကတိုင္ဒီဇိုင္းေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္ေနာ္”ဆိုတာမ်ိဳး...။

ဖတ္ေနရင္း တခိြခိြ ရယ္မိတယ္...။ ရယ္ျပီးမွ ငါဘာလို႔ ရယ္တာလဲလို႔ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အေျဖက ထြက္မလာဘူး..။ ဘာျဖစ္လို႔ ရယ္မိပါလိမ့္ေနာ္ း) ( သူငယ္ခ်င္း မင္းေကာ “ငါဘာလ႔ ိုရယ္မိတယ္လို႔ထင္လဲဟင္.. လာေတြးေပးဦး း))

ကဲ.. ဂ်ပန္ေတြက ခ်ီးမြမ္းခန္းသင္တန္းေတြ ေပးေနျပီ... ။ တေန႔က်ရင္ တကၠသိုလ္က နိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားေတြပါ သင္တန္းလာတက္ဖို႔ လာမေျပာဖူးလို႔ မဆိုနိုင္ဘူး။ အဲဒီအခါက်ရင္ အတန္းထဲမွာ ေျပာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဦးမွ..းD

“အားလံုး သူငယ္ခ်င္းမ်ား... တအားသေဘာေကာင္းတယ္ေနာ္..၊ ပ်င္းစရာ ေဆာင္းပါးတစ္ခုကို အရွည္ၾကီးေရးတာေတာင္ အဆံုးထိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ေပးတယ္..”

လသာည.. ျဖစ္ပါတယ္..
ေရးသားခ်ိန္ 22-12-2009 (schedule post for 25/12/2009)

ေရွာကိုေဂ်ာ့ ေဆဲလာ

ေနာက္တပတ္ new year ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္ျပီေနာ္..။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ပင္ပန္းသမွ် (otsukare sama desu) အေမာေျပနိုင္ပါေစပါေနာ္..

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အင္တာနက္ရွိသူမ်ား စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အပ်င္းေျပ ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ဇာတ္ကားေလးတစ္ခု အခုမိတ္ဆက္ေပးခ်င္တယ္။ အဲဒါက shokojo seira ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားေလးပါ။ ဂ်ပန္နိုင္ငံ ANNတီဗြီအစီအစဥ္က အပတ္စဥ္ျပသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတဲြေလးေပမယ့္ အခု အင္တာနက္ေပၚေရာက္ေနပါျပီ..။

ဇာတ္လမ္းအဖြင့္မွာ အိႏၵိယကို အေျခခံထားေပမဲ့ ေက်ာရိုးက ဂ်ပန္က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ဗဟိုျပဳထားပါတယ္..။ ဒီဇာတ္ကားေလးထဲမွာ အေျခြအရံအျပည့္နဲ႔ ေနလာတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အေစခံဘ၀ကို ေရာက္သြားရတယ္။ အဲဒီမွာ ပတ္၀န္းက်င္ေနာက္ခံကို လိုက္ျပီး ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ လူတခ်ိဳ႔ရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ သူမေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားက “မိန္းခေလးဆိုတာ ဘယ္သူမဆို သမီးေတာ္ မင္းသမီး (princess)ပဲ”ဆိုတာပါပဲ..

ကၽြန္မတို႔ေတြက သည္းခံပါလို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သည္းခံျခင္းဟာ အရာခပ္သိမ္းမွာ ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုလို႔မရေၾကာင္း ေတြရတယ္။ လူတစ္ေယာက္က အျမဲသည္းခံတတ္ရင္ တဖက္က ပိုအနိုင္ယူခ်င္လာတယ္။ ေနာက္ျပီး အထင္ေသးစိတ္ျဖစ္လာတယ္။ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲသည္းခံေနရလြန္းရင္ သိမ္ငယ္စိတ္ျဖစ္တတ္တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္လို လုပ္သင့္သလဲ..

လူေတြက အမွန္တရားကို ျမတ္နိုးၾကတယ္တဲ့..။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္က သူမ်ားမသိေအာင္ (သူရဲ့အားနည္းခ်က္ကို ဖုံးကြယ္ခ်င္လို႔) ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္႐ိႈးလုပ္ေနတာ ေတြ႔ရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆိိုင္ေပမဲ့ (အမွန္တရားကို ျမတ္နိုးသူမိုလို႔) “ဟန္ေဆာင္တာေတြ ရပ္လိုက္စမ္း၊ အခုဘာလုပ္ေနတာလဲ အမွန္အတိုင္း ေျပာ”လို႔ ၀င္ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္နိုးသူအေနနဲ႔ သူမ်ားရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို သိလိုက္ရေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ ေပ်ာ္စရာလား ၊ အမွန္တရားျမတ္နိုးသူအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာလား..။

ေနာက္ျပီး အမွန္တရားဆိုတာ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူး..။ ဘယ္အရာကိုမဆို ဘက္စံုေထာင္စံုမွ ၾကည့္တတ္ရင္ အမွန္တရားေတြက အမ်ားသားပဲဆိုတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

ေနာက္ျပီး “ကိုယ့္ထက္သာ မနာလို”ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားေလး ရွိတယ္မဟုတ္လား.။ အဲဒီမနာလိုျခင္းရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ဆိုတာက ရွိေနတယ္ေလ။ သူက ကိုယ္ထက္ေတာ္ေနေလ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိမ္ငယ္စိတ္၀င္ေလ၊ သူမ်ားကို မနာလိုေလ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒီအခါက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးျမတ္တဲ့ဘ၀ကို ရေနပါေစ၊ သိမ္ငယ္စိတ္ကို ခံစားမိတာနဲ႔ သူဟာ သူထက္ေတာ္တဲ့တျခားသူေတြကို ရန္မႈဖို႔ ၾကိဳးစားတာပါပဲ..

မိတ္ေဆြက႑မွာလည္း အျပန္အလွန္ခ်စ္ခင္တတ္ရင္ ရာထူးဂုဏ္သိမ္ဆိုတာ အလကားပါ၊ လက္တဲြမပ်က္ပါဘူး ..လို႔ ေျပာေပမဲ့ အားၾကီးသူက အုပ္စုဖဲြလာရင္ အားမတန္မာန္ေလ်ာ့ျပီး ခ်စ္ခင္သူကို လက္တဲြေခၚဖို႔ အားမရွိပဲ မ်က္ရည္နဲ႔ ဥပကၡာျပဳရတာမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ လက္တဲြမေခၚလို႔ မိတ္ေဆြစစ္မဟုတ္ဘူးလို႔ မင္းေျပာမွာလား..

အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့.... ဒီဇာတ္ကားေလးက ဇာတ္လမ္းဆိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းဆန္ဆန္ ဇာတ္နာခ်င္နာေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀ကို ေနတတ္ေအာင္၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္ေအာင္၊ ရန္လိုမုန္းထားသူေတြအေပၚ စိတ္ထားတတ္ေအာင္..၊ နိမ့္က်ျခင္းဆိုတာ မိမိကိုယ္တိုင္ ႏွိမ့္ခ်လိုက္မွ နိမ့္က်ျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို စကားလံုးလွလွေလးေတြနဲ႔ ပညာေပးထားတယ္...။ တအားေကာင္းလြန္းလို႔ ငိုစရာေတြမွာ မ်က္ရည္က်ေအာင္ ေကာင္းသလို ေပ်ာ္စရာ ဟာသေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါတယ္။။

အခ်ိန္ရရင္ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္လိုက္ေနာ္..။ ၾကည့္ျပီးရင္ အခုထက္ ေလာကဓံကို စိန္ေခၚရဲတဲ့ သတိၱေတြရွိသြားလိမ့္မယ္ သိလား.. း)) ဒီလင့္ေလး (http://www.mysoju.com/shokojo-seira/)မွာ သြားၾကည့္လိုက္ပါ။ ၀န္ခံစရာ ရွိေသးတယ္၊ အဲဒါကဘယ္သူဆံုးျဖတ္မလဲ ဆိုတဲ့ပိုစ္က အဲဒီဇာတ္လမ္းထဲက အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို မွီျငမ္းထားတာပါ။

လသာညလည္း တိုက်ိဳရြာကို ျပန္ဦးမယ္..။ ၁၀ရက္ေလာက္ ၾကာမယ္ထင္တယ္..။ (ထင္တယ္လို႔ ေျပာရတာက ေက်ာင္းစာကိစၥေၾကာင့္ ေစာျပန္ခ်င္လည္း ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ မေသခ်ာလို႔ ေျပာတာ း) ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ကို မလာနိုင္ေလာက္ျပန္ဘူး...းD ခြင့္လႊတ္ေပးပါဦးေနာ္ း))
(အခ်ိန္ရရင္ schedule postလုပ္ျပီး ၾကိဳတင္ခဲ့ပါ့မယ္..)

အားလံုးကို ခ်စ္ခင္တဲ့
လသာည.. ျဖစ္ပါတယ္...

ဘ၀အေမာတစ္ခု

“ဒီဇင္ဘာဆိုတာ ႏွစ္တႏွစ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးလဆိုေတာ့ လူေတြက ေနာက္တစ္ႏွစ္ကူးဖို႔ပဲ စိတ္ေစာေနတတ္လို႔ ဒီဇင္ဘာရဲ့ သာယာခ်ိန္ကို ေမ့ေနၾကတယ္... ဒီဇင္ဘာကို သနားတယ္..”

ဒါက ကၽြန္မရဲ့ က်ဴတာ ဒီဇင္ဘာေမြးေန႔ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ေကာင္မေလး ငိုရင္းေျပာတဲ့စကားပါ။ သူမက လသာညထက္ ၅ႏွစ္ငယ္တယ္။ သူရဲ့အေတြးကို အခုတေလာ မၾကာခဏေျပာေနေတာ့ ကၽြန္မေတာင္ ဒီဇင္ဘာကို သနားရမလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အျမင္အရေတာ့ ဒီဇင္ဘာလထက္ သနားစရာက သူမကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္..။

ေအာ္ အဲဒီအေၾကာင္း မေျပာခင္ လသာညရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြကို ေတာင္းပန္ရဦးမယ္။ ဒီလထဲမွာ စာသိပ္မေရးနိုင္ပဲ တခါတေလ စီေဘာက္ေတာင္ မလာနိုင္ခဲ့တာကိုပါ။ ေဆာရီးေနာ္..။ အသစ္တင္တင္ မတင္တင္ လာလည္သြားၾကတာ ေတြ႔ေတာ့ ေပ်ာ္ေပမယ့္ အားနာမိပါတယ္..။ လာလည္တာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္လို႔....

သူမအေၾကာင္းျပန္ဆက္ရရင္.. သူမ ဒီႏွစ္ထဲမွာ အမ်ားၾကီး ငိုေနတာေတြ႔ရတယ္။ ငိုစရာေတြက ခဏခဏရွိေနတယ္။ သူတို႔ဂ်ပန္နိုင္ငံမွာ အလုပ္ေတြကို ဘဲြမရခင္ ၾကိဳေလွ်ာက္ရတယ္။ သူမက ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ခ်င္လို႔ဆိုျပီး ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ခြင့္ စာေမးပဲြကို ေျဖတယ္။ အင္း.. ဒါေပမဲ့ သူမ အလုပ္၀င္ခြင့္ စာေမးပဲြက်တယ္...။ ေနာက္တစ္လေစာင့္ျပီး ဒုတိယအၾကိမ္ အလုပ္၀င္ခြင့္ စာေမးပဲြကို ေနရာႏွစ္ေနရာ ထပ္ေျဖတယ္..။ ထပ္က်တယ္..။ တစ္ႏွစ္ထဲမွာ သံုးၾကိမ္ေျဖတာ သံုးၾကိမ္လံုးက်တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူမရဲ့ လက္ရွိ မာစတာ စာတမ္းကို ျပီးေအာင္ လုပ္ဖို႔ ျပန္အားထုတ္ျပန္တယ္။ စာတမ္းက ေနာက္လ ၂၀ရက္ေန႔ေနာက္ဆံုး တင္ရမွာျဖစ္ေတာ့ သူလုပ္ျပီးသား သုေတသနေတြကို ျပန္အေခ်ာသတ္ရမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ သူမက သူမအတြက္ impression ရေအာင္ ဆိုျပီး သုေတသနအသစ္တစ္ခုကို ဒီလ (ဒီဇင္ဘာမွာ စလုပ္တယ္)..။

သူမလုပ္သမွ်ဟာ သူရဲ့ဆရာအတြက္ တစ္ခုမွ စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ရတာခ်ည္းပဲ.. ။ ေန႔တိုင္းဆူခံရတယ္။ ဆူခံရျပီးတိုင္း သူ ငိုတယ္.။ သူငိုရင္ အားလံုးက ၀ိုင္းအားေပးၾကရတာေပါ့..။ အၾကိမ္မ်ားလာေတာ့ သူမ်ားေတြကလည္း အပူကိုယ္စီနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္နားမေထာင္ေတာ့ဘူး..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လသာညပဲ နားေထာင္ေပးသူ ရွိေတာ့တယ္။ (လသာညကေတာ့ ထြက္ေျပးလို႔မရဘူးေလ သူမက ကိုယ့္က်ဴတာျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့) လသာညက အမ်ားၾကီး အားမေပးတတ္ေတာ့ သူေျပာစကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ေပးတာမ်ိဳးပဲ လုပ္ျဖစ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ တပတ္လံုးလံုး သူမက ကိုယ့္အခန္းကို လာလိုက္သြားလိုက္လုပ္ေနတယ္။ လာတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာက သူသံုးေနတာေလ.. ( ဘေလာ့မေရးနိုင္တာ အဲဒါလည္းပါတယ္)။ သူ႔ကို ၾကည္ျ့ပီး သူကိုအားေပးရင္း ကိုယ္ပါ စိတ္႐ႈပ္လာတယ္။ အျမဲ ေခါင္းက မရွင္းဘူး..။ ဒါနဲ႔ေတြးျဖစ္တယ္ ေၾသာ္.. အပူဆိုတာ ကူးတတ္ပါလားလို႔..။ ္

ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာ ေတြ႔တယ္။ သူမက ခ်စ္သူရသြားျပီမိုလို႔ မုန္လိုက္ေကၽြးမယ္လို႔ ဖိတ္ပါတယ္။ အင္း.. ဒါဆိုရင္ေတာ့ အခုရက္မွာ သူမ ပခံုးမွီတစ္ခုရသြားျပီမို႔ လသာညဆီ လာမငိုေလာက္ေတာ့ပါဘူး..။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီဇင္ဘာ..ရယ္ :D (လာငိုရင္လည္း ဒီတခါ ကိုယ္က ဦးေအာင္ ငိုျပလိုက္ေတာ့မယ္ :) ဟုတ္တယ္ စိတ္႐ႈပ္လာျပီ။

က်ဴတာအျဖစ္က (တကယ္က သူမက ဥာဏ္ေကာင္းသူပါ) စာေမးပဲြသံုးခါလံုးက်ျပီး လုပ္သမွ် မေအာင္ျမင္ျဖစ္သြားရတာက အစစကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ေစာ အားၾကီးျပီး အေသးအဖဲြကေလးကအစ မျပီးနိုင္မစီးနိုင္ စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ လသာည ေတြးတာက ဘာလို႔ ဂ်ပန္ေတြဟာ “အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွ”ဆိုတာကို သိပ္ျပီး ေမွ်ာ္လင့္ၾကသလဲ ဆိုတာပါ။ အင္း....... ဒီေန႔ေတာ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြက္ အတန္းေတြလည္း ျပီးသြားျပီ၊ လာငိုတတ္သူ လည္း ရွင္းသြားျပီဆိုေတာ့ ဘေလာ့ထိုင္ေရးလိုက္ျပီ..။ လသာညကေတာ့ အေကာင္းဆံုး မျဖစ္ခ်င္လည္း ေနပါေစ၊ ကိုယ္ရဲ့အရည္အခ်င္းနဲ႔ ထိုက္သင့္တဲ့ ေအာင္ျမင္တစ္ခုရေအာင္ ၾကိဳးစားနိုင္ရင္ ေတာ္ပါျပီလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္..

လူၾကီးမျဖစ္ခ်င္ဘူး

တခါက လူၾကီးတစ္ေယာက္က တံတားေလးေဘးမွာ ထိုင္ေနတုန္း ကေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ ေမးတယ္။
လူၾကီး ။ ။ ဘာလို႔ ငိုတာလဲ ကေလးရယ္...
ကေလး။ ။ အဟင့္ဟင့္ ငိုခ်င္လို႔ ငိုတာ...

လူၾကီး။ ။ ကေလးရယ္ ငိုခ်င္တာ အေၾကာင္းရွိရမယ္ေလကြာ။ ဗိုက္ဆာလို႔လား..၊ ကစားခ်င္တာ မကစားရလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးမိဘေတြက ဆူလို႔လား၊ တစ္ခုခုေလကြာ..။

ကေလး။ ။ မသိဘူး..။ အခုငိုခ်င္လို႔ ငိုတာ..။
လူၾကီး။ ။ ေကာင္းတယ္၊ ငိုခ်င္ရင္ ငိုသာခ်လိုက္..။

ထိုေနာက္ လူၾကီးက ဘာမွ ဆက္မေျပာပဲ တစ္ခုခုကို ေတြးေနသလို ျငိမ္သြားတယ္။ ကေလးက လူၾကီးကို ေသခ်ာၾကည့္ျပီး ျပန္ေမးတယ္။

“ ဦးဦးကေကာ မငိုဘူးလား..”
လူၾကီး။ ။ ဘာလို႔ ငိုရမွာလဲ..

ကေလး။ ။ ဦးက ငိုခ်င္ေနတာမဟုတ္လား။ သားလိုပဲ ငိုေလ။
လူၾကီး ။ ။ ...................................

ကေလး။ ။ လူၾကီးဆိုရင္ မငိုရဘူးလား...။
လူၾကီး ။ ။ ................................

ကေလး။ ။ လူၾကီးဆိုရင္ ငိုစရာမရွိဘူးလား..။
လူၾကီး။ ။ ရွိတာေပါ့ ကေလးရယ္...။ အမ်ားၾကီး.....ေပါ့။

ဒီတခါ ျငိမ္သြားသူက ကေလးေလးပါ..။ ခဏေနေတာ့ ကေလးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ ဒါဆို သား... လူၾကီး မျဖစ္ခ်င္ဘူး....”

ဒီစကားၾကားေတာ့ လူၾကီးက တဖက္လွည့္ျပီး အလ်င္အျမန္ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြက စီးက်သြားတယ္...။ လူၾကီးက မ်က္ရည္ကို ကေလးမျမင္ေအာင္ သုတ္လိုက္ရင္း. လူၾကီးဆန္ဆန္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္...........
“ဟုတ္တယ္..။ ငါလည္း လူၾကီး မျဖစ္ခ်င္ဘူးကြ..” တဲ့..။

.....................................................

လသာည ပါ (*^0^*)

ေရစုန္နဲ႔ ေရဆန္

ေရစုန္

သမီးငယ္ေရ... အခုခ်ိန္မွာ အေ၀းတေနရာကို ခဲြထားရတဲ့ ေမေမ့ သမီးေလး ေနေကာင္းရဲ့လားကြယ္။ ေမေမ... အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနပါတယ္ သမီးငယ္။

မိုးရာသီရဲ့ တခုေသာေန႔တေန႔မွာ ေမေမ့ဆီ သမီးေရာက္လာခဲ့တယ္..။ သမီးအလာကို ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ၾကိဳေနခဲ့တဲ့ အဲဒီေန႔ကေလ.. ေသးငယ္တဲ့ မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးနဲ႔ ေျခေထာက္ေလး၊ လက္ေလးေတြပိုင္ရွင္က ေမ့ေမ့သမီးပါလားဆိုတာကို ပထမဆံုးသိသိခ်င္း အံၾသမိတယ္၊ ေနာက္ ရင္ေတြက တအားခုန္လာျပီး အနားကမခြာနိုင္ေအာင္ သမီးကို တခ်ိန္လံုး ၾကည့့္ေနခဲ့မိတယ္....။ သမီး ေမ့ေမဆီကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပီး ေမ့ေမ့သမီးျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ သမီးကို ေမေမ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

သမီးငယ္..ေမေမကေလ အရင္က စိတ္အားငယ္တတ္သူျဖစ္ခဲ့တယ္..။ ဒါေပမဲ့ သမီး ေမေမ့ဆီေရာက္လာျပီးေနာက္ပိုင္း ေမေမ စိတ္ဓါတ္ၾကံခိုင္သူျဖစ္လာခဲ့တယ္။ တခါက မိုးရြာသီတေန႔မွာ သမီးဖ်ားတယ္။ ေမေမတို႔က ေဆးခန္းနဲ႔ေ၀းတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္လို႔ သမီးငိုသံကိုနားေထာင္ရင္း ေဆးခန္းကို ေျပးဖို႔ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမေမဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး သမီးကို မိုးကာအက်ီၤေလးျခံဳေပးျပီး အိမ္ကအတူေန ေကာင္မေလးကို ခ်ီခိုင္းျပီး သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုတင္လို႔ ဆိုင္ကယ္ကို စီးခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ဆိုင္ကယ္စီးသင္တာ ၂ ရက္ထဲပဲ ရွ္ိေသးတဲ့ ေမေမဟာ လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း စီးနိုင္ဖို႔ မနည္းကို ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ေမေမကိုယ္တိုင္ထက္ သမီးကို ထိခိုက္မွာစိုးတဲ့စိတ္က ဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္ကို ထိန္းေပးသြားသလိုပဲ....။ အဲဒီေန႔က ေဆးခန္းကို ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္။ မိုးေရထဲမွာ ျပန္လာခဲ့ရင္း သမီးမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္လို႔ ၀မ္းသာ မ်က္ရည္က်ခဲ့တယ.္...

သမီးငယ္...တကယ္ဆို ေမေမက ေမတၱာကို သိပ္အယံုအၾကည္မရွိသူျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုအျမဲလိုအပ္သူဟာ မရွိနိုင္ဘူးရယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့.. အဲဒီအေတြးကို သမီးက ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္..။ အေရးၾကီး အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ေမေမက တေနရာကို သြားရတုန္းကေပါ့.. သမီးကို စိတ္ပူျပီး ေမေမအျမန္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သမီးေလးက ငိုထားတာ မ်က္ႏွာေလးကို ရဲလို႔..။ ဘယ္သူေခ်ာ့ေခ်ာ့ အငိုမတိတ္တဲ့ သမီးက ေမေမရင္ခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ ႐ိႈက္သံတစ္ခ်က္ျပဳလို႔ တိတ္သြားခဲ့တယ္..။ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း “ေမေမ သမီးကိုထားျပီး ဘယ္ကိုမွ မသြားပါနဲ႔”လို႔ ေျပာေနသလို ခံစားရျပီး ေမေမ တညလံုး မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္ သမီးငယ္...။ အဲဒီေန႔က “ငါ့ကို အျမဲလိုအပ္သူ ရွိေနပါလား”လို႔ ေမေမ ေပ်ာ္ခဲ့မိတယ္....။ ေမေမ့ကို လိုအပ္သူတစ္ေယာက္၊ တန္ဖိုးရွိတစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးလို႔ သမီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

သမီးငယ္.. ေမေမဟာ တကယ္ေတာ့ အထီးက်န္ခံစားမႈကို ခံစားလြယ္သူျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုဆိုရင္ ၀မ္းနည္းလြယ္တယ္..။ ဒါေပမဲ့လည္း ကိုယ္ဘာသာတစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အထီးက်န္ခံစားမႈကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေမေမက စာအုပ္ေတြကိုပဲ အေဖာ္ျပဳခဲ့တယ္..။ သမီး ေမေမ့ဘ၀ထဲကို ၀င္ေရာက္လာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သမီးရဲ့ ရယ္ေမာသံေလးေတြ၊ ခၽြဲႏြဲ႔သံေလးေတြက စာအုပ္ေတြအစား ေမေမ့ရဲ့ အထီးက်န္ခံစားတတ္မႈကို ေပ်ာက္ကင္းေစခဲ့တယ္..။ သမီးရယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္..

သမီးငယ္.. တကယ္ဆို ေမေမက ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကို အလြယ္တကူအေလ်ာ့ေပးတတ္သူပါ..။ ဒါေပမဲ့ အခု သမီးအတြက္ ေမေမၾကိဳးစားေနတယ္ သမီးရယ္...။ ပင္ပန္းတယ္..ပင္ပန္းတယ္လို႔ ေအာ္ညည္းခ်င္ေပမဲ့ အားေလ်ာ့ခ်င္ေပမဲ့ မညည္းျဖစ္ေအာင္ ေမေမၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ေမေမပင္ပန္းသမွ်ဟာ သမီးအတြက္ ပန္းေမြ႔ယာတစ္ခုျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ေမေမကေတာ့ ဆက္လက္ၾကိဳးစားေနဦးမွာပဲ..။အဲဒီလို ၾကိဳးစားလိုစိတ္ေတြကို ဖန္တီးေပးတဲ့ သမီးကို ေမေမက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..

ဒါေပမဲ့ သမီးရယ္.. မျမင္ရတဲ့ အနာဂတ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ သမီးေလး အဆင္ေျပေစဖို႔ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ သမီးနဲ႔ တေနရာစီေရာက္ေနရတယ္..။ တျခားကေလးေတြ မိသားစုအစံုအလင္နဲ႔ သြားလာေနတာၾကည့္ျပီး သမီးအားငယ္ေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမေမ သမီးကိုပစ္ထားတယ္လို႔ ငိုေျပာမွာလား၊ .. အေတြးနဲ႔တင္ ေမေမရင္နာရပါတယ္။ တကယ္ဆို တေနရာစီ မေနခ်င္ပါဘူး သမီးရယ္။ သမီးကို အဲလို တေနရာမွာ မထားခ်င္ပါဘူးကြယ္။။ အနားမွာ မထားနိုင္တဲ့ ေမေမ့ကို သမီးခြင့္လႊတ္ပါ..။ေမေမက သမီးအတြက္ ၾကိဳးစားေနသူပါ...။ ေမေမ အသက္ရွင္သမွ် ၾကိဳးစားေနသမွ်ဟာ သမီးအတြက္ပါ။ သမီးငယ္.. မွတ္ထားေနာ္... ေမေမဟာ ေဟာဒီေလာကၾကီးထဲမွာ သမီးကို အခ်စ္နိုင္ဆံုး တစ္ဦးတည္းေသာ ေမေမလို႔ ...
ခ်စ္တဲ့
သမီးရဲ့ ေမေမ

..............................................................................................................

ေရဆန္

ေမေမ.. သမီး ဒီအသက္အရြယ္အထိ ေမေမက ပင္ပန္းစြာ ျပဳစုေစာက္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္..။ သမီးကို အမ်ားနည္းတူ တန္းတူထားနိုင္ေအာင္ ေမေမက ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။ ေမေမကို.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။

ေမေမရယ္..
သမီးက ေမေမနဲ႔ တူတယ္၊ ေမေမ့လိုပဲ မ်က္ရည္လြယ္တတ္သူေလ။ မငိုပါနဲ႔ ေမေမရယ္ အနားမွာ သမီးရွိေနမွာပါ၊ သမီးကို အားငယ္ျပီး အထီးက်န္ေနမွာစိုးရိမ္ျပီး ေမေမက ငိုေနခဲ့တာ သမီးသိေနပါတယ္။ ေမေမရွိေနတာ သမီးအားမငယ္ပါဘူး၊ မေၾကာက္တတ္ပါဘူး ေမေမရယ္.။ ေမေမကို.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။

ငိုရတဲ့အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေမေမ့ကို စိတ္ေကာက္တဲ့အခ်ိန္ပဲ၊ ေမေမကဆူတဲ့အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဟာ သမီးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ဘ၀ေတြပါ။ ေမေမကို.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။ ပင္ပန္းေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ေမေမက သမီးကို ဖက္လို႔ အားယူေနခဲ့တာ၊ ျပီးေတာ့ သမီးကို အားေပးေနခဲ့တာ သမီးသိတာေပါ့..။ ေမေမကို သမီးက ရင္ထဲကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။

တဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္သူသမီးက ဘာအလုပ္ကိုပဲ ဇြတ္လုပ္လုပ္ ေမေမက “သမီးလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္၊ နားခ်င္တဲ့အခ်ိန္နားလိုက္ သမီး”လို႔ ေျပာျပီး ေနာက္ကေန တြန္းကန္အားေပးေနတဲ့ ေမေမ့ေက်းဇူးကို သမီးအျမဲ သတိရေနပါတယ္။ ေမေမကို.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။ အျမဲတမ္း အားငယ္တတ္၊ ေၾကာက္တတ္၊ စိတ္ေပ်ာ့တဲ့ သမီးကို အျမဲခ်စ္ေနတဲ့ ေမေမ့ကို သမီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ၾကီးမားတဲ့ ေမတၱာရွင္ေမေမကို သမီးအျမဲလိုအပ္ေနပါတယ္ ေမေမ..။

ေရွ႔ဆက္ျပီး ေတြ႔ရမယ့္ အတားအဆီးတံတိုင္းေတြကို သမီး မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ အ႐ံႈးလည္း မေပးဘူး။ ေမေမဆဲြခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြအတိုင္း ျဖစ္တဲ့အထိ သမီးကၾကိဳးစားမွာပါ..။ ေတြရဆံုရ၊ ျဖစ္ရပ်က္ရသမွ်ေတြကိုလည္း အားအင္အျဖစ္ယူလို႔ ရင့္က်က္တဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ သမီးကၾကိဳးစားမွာပါ။ ေလာကၾကီးကို ရင္ဆိုင္နည္းေတြကို ေမေမက သင္ေပးထားတယ္ေလ..။ သမီးက တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေမေမရွိေနတာပဲ သမီး အားမငယ္ေတာ့ပါဘူး ေမေမ...ေနာ္..ေမေမ။ ေမေမရယ္ မငိုပါနဲ႔ေတာ့..။

ေန႔စဥ္ဘ၀ေတြကို အေရးၾကီးဆံုးအရာေတြကို ရွာေဖြရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ပါ့မယ္။ ေမေမ မငိုပါနဲ႔ေတာ့..။ ေမေမနားမွာ သမီးအျမဲေနေပးနုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမွာပါ...။ ေမေမဟာ သမီးအတြက္ ဘုရားကေပးတဲ့ အဖိုးတန္ဆံုး ဆုပါ..။ ေမေမ သမီးရင္ထဲက စကား ေမေမၾကားပါေစ..။
ေမေမ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမေမ.....ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမေမ...............................
ေမေမရဲ့ သမီး

.................................................................................................................

လသာည.......ျဖစ္ပါတယ္/

မွတ္ခ်က္။ အရမ္းၾကိဳက္ျပီး ခဏခဏနားေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္( kimi no mama yori)နဲ႔ (mama e)ကို မွ်ေ၀ခ်င္ခဲ့တာ ၾကာျပီ။ ေရးလိုက္တိုင္း ကိုယ္ကအရင္ မ်က္ရည္က်ေနတာမို႔၊ တ၀က္တပ်က္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီပိုစ္ကို အဆံုးသတ္ရင္း ေမေမ့ကို လြမ္းေနသူမ်ား၊ ေမေမအျဖစ္ရွိေနသူမ်ားအတြက္ ေမတၱာဘဲြ သီခ်င္းေလးႏွစ္ပုဒ္ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလံုး ေမတၱာရိပ္မွာ ေႏြးေထြးလံုျခံဳၾကပါေစ.....

ေ၀ဖန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္

ဂ်ပန္မူလတန္းေက်ာင္းေလးသို႔ စိတ္ပညာေက်ာင္းသားမ်ား ေလ့လာေရးသြားတုန္းကေပါ့။ အတန္းတစ္တန္းကို ၀င္ေလ့လာတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ဆရာမက ခံုတန္းေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ကေလးေတြရဲ့ သခ်ာၤအေျဖေတြ မွန္မမွန္စစ္ေဆးေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ေနာက္ဆံုးတန္းက ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္နားေရာက္လာတယ္။ ပထမတစ္ေယာက္ကို ဆရာမက ေမးလိုက္တယ္..

“သား အေျဖ ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
“၃၀၀ ပါ ဆရာမ”
“အိုး ေတာ္လိုက္တာ။ အရမ္းေတာ္တာပဲ...။ အေျဖမွန္ရေအာင္ တြက္ထားတာပဲ”

ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္နားကို သြားျပီး ဆက္ေမးတယ္...
“အေျဖ ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
“ ၃၀၀ ပါ ဆရာမ”
“ဟုတ္တယ္။ အေျဖမွန္တယ္”
ဆရာမက အဲဒါပဲ ေျဖျပီး တျခားခုံနားကို ထြက္သြားတယ္။

ဟင္.. ေလ့လာေရးေက်ာင္းသားမ်ား စိတ္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခုကို ဘ၀င္မက်ျဖစ္သြားတယ္။ အေျဖခ်င္းအတူတူ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အရမ္းေတာ္တယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးျပီး အျခားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ပံုမွန္ပဲ ေျပာသြားတဲ့အတြက္ပါ။

ဒီေနာက္ ဆက္လက္ေလ့လာေနစဥ္မွာပဲ ဆရာမက ေနာက္ထပ္ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို ထပ္ေပးပါတယ္။ ကေလးအားလံုး တြက္ျပီးခ်ိန္ေလာက္မွာ ဆရာမက အေျဖစစ္ဖို႔ ခံုတန္းလိုက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးခုံနားကို ေရာက္ေတာ့ အခုနကလိုပဲ ဆရာမက ေမးပါတယ္..။
“အေျဖ ဘယ္ေလာက္ရလဲကြယ္”
“၄၅ ပါဆရာမ”
“ဟုတ္လား... အင္း.. အဲဒါ မွားေနတယ္။ ၄၅က အေျဖမွန္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ”

ေနာက္ ေဘးနားက ကေလးကို ဆက္ေမးပါတယ္.. “အေျဖဘယ္ေလာက္လဲကြယ္”
“၃၂ ပါဆရာမ”
“မွားတယ္၊ ဘာလို႔ ေသခ်ာမတြက္တာလဲ..။ ဘာျဖစ္လို႔ ေပါ့ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္လုပ္ေနတာလဲ”

ဒီတခါေတာ့ ေလ့လာေရးေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အေတြးက ပိုေသခ်ာသြားသလိုခံစားေနၾကတယ္။ “ဆရာမဟာ ကေလးအတူတူ မ်က္ႏွာလိုက္တတ္တယ္၊ မွန္သူအခ်င္းခ်င္း ခဲြျခားျပီး ခ်ီးက်ဴးတတ္တယ္။ အေျဖမွားသူခ်င္းကို တစ္ေယာက္ကို မဆူပဲ အျခားတစ္ေယာက္ကိုပဲ ဆူပူျပစ္တင္ေနခဲ့တယ္။ ဒီဆရာမဟာ ကေလးေတြရဲ့စိတ္ကို နားမလည္သူ၊ ေက်ာင္းဆရာမမျဖစ္သင့္သူ.”.လို႔ သံုးသပ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေန႔လည္ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္က်ေတာ့ ေလ့လာေရးေက်ာင္းသားေတြလည္း ပါေမာကၡနဲ႔ ျပန္ဆံုျပီး မနက္ဖက္ ေလ့လာ ေတြရွိခ်က္ေတြကို ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေသခ်ာတာေပါ့.. မ်က္ႏွာလိုက္တဲ့ ဆရာမအေၾကာင္းလည္းပါတယ္။ ဆရာမ့အေၾကာင္းကို ၾကားေတာ့ ပါေမာကၡဆရာၾကီးက ဘာမွမေ၀ဖန္ပဲ ျပံဳးေနခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေနလည္အတန္းျပန္တက္ခ်ိန္က်ေတာ့ ဆရာၾကီးပါ ေလ့လာေရးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ မ်က္ႏွာလိုက္တဲ့ဆရာမ သင္ခဲ့တဲ့အတန္းကို လိုက္လာပါတယ္။ ေန႔လည္ခ်ိန္ဆရာမ စာမသင္ခင္ ခဏခြင့္ေတာင္းျပီး ေနာက္ဆံုးက ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦးအနက္ ခ်ီးက်ဴးခံသင့္လ်က္ ခ်ီးက်ဴးမခံရသူ၊ မွားတဲ့အခါ ျပစ္တင္ခံရသူ ကေလးငယ္ကို အျပင္ကို ခဏေခၚျပီး ဒီလိုေမးပါတယ္။

“သားကို ဆရာမက ဒီေန႔ဆူတယ္ဆို၊ ဟုတ္လား ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ”
ကေလးက ရယ္ျပီးေတာ့ “ဒီေန႔ သခ်ာၤတြက္တာ မွားလို႔ပါ ခင္ဗ်ာ”
“ေဟ.. မွားတာနဲ႔ ဆူရသလား၊ မင္းေဘးက သူငယ္ခ်င္းကိုက်ေတာ့ ဆရာမက မဆူဘူးဆို”
“ဟုတ္ကဲ့..၊ သားက သခ်ာၤအမွတ္ျပည့္ရေနက်သူဆိုေတာ့ ဒီေန႔မမွားသင့္ပဲ မွားလို႔ ဆရာမက ဆူတာပါ၊ သူကေတာ့ သခ်ာၤမေတာ္ဘူး။ အျမဲမွားေနက်မိုလို႔ ဆရာမက ဆူလည္း ေမာရံုပဲ ရွိမွာမိုလို႔ မဆူတာပါ”

ပါေမာကၡဆရာၾကီးက သေဘာက်စြာ ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ့ ဆက္ေမးတယ္..
“ဒါနဲ႔ ပုစာၦအေျဖမွန္ေတာ့လည္း သားကို ဆရာမက မခ်ီးက်ဴးဘူးဆို၊ ဆရာမက မ်က္ႏွာလိုက္တတ္တယ္ထင္တယ္”
“မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်။ အဲဒီပုစာၦက လြယ္ပါတယ္။ အျမဲမွန္ေနက် ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မထူးဆန္းပါဘူးခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက သခ်ာၤမေတာ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အဲဒီပုစာၦကို ဒီေန႔ မွန္ေအာင္တြက္နိုင္လို႔ ဆရာမက ခ်ီးက်ဴးတာပါခင္ဗ်..။

ကေလးငယ္စကားအဆံုးမွာ ဆရာၾကီးနဲ႔တကြ ေလ့လာေရးေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး လက္ခုပ္တီးလိုက္ၾကပါတယ္..။ “ကေလး မင္း အရမ္းေတာ္တာပဲ”လို႔လည္း ေျပာလိုက္ၾကတယ္။

ေလ့လာေရးခရီးရဲ့ အျပန္လမ္းမွာ ဆရာၾကီးက ဒီလိုေျပာပါတယ္။

“ဒီေန႔ေလ့လာေရးကေနျပီး သခၤန္းစာတစ္ခု ရသြားျပီလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေနအထားတစ္ခုကို ေ၀ဖန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေၾကာင္းရင္းကို အရင္ရွာသင့္တယ္။ အေပၚယံအျမင္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္သမွ်ဟာ အေျဖမွန္မျဖစ္နိုင္ဘူး..။ အခုနက ကေလးေလးဟာ သူေန႔စဥ္ၾကံဳေနက် အေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း သိိရွိေနသူျဖစ္လို႔ ဆရာမအေပၚမွာ ဘယ္လိုမွမေတြးဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား မင္းတို႔က အေပၚယံၾကည့္ျပီး “ဆရာမ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္”လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အဲဒီအတိုင္း ကေလးကို သြားေျပာရင္ တၾကိမ္မွာ ဘယ္လိုမွ မေတြးနိုင္ေပမဲ့ အၾကိမ္မ်ားလာရင္ သူ႔ရဲ့ျဖဴစင္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့အေတြးကို အေရာင္ဆိုးသလို ျဖစ္သြားနိုင္တယ္။ ဆရာမအေပၚအျမင္မွားသြားနိုင္သလို ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း သံသယေတြပြားသြားနိုင္တယ္..။

ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားမိသားစုတစ္ခုက ေမာင္ႏွမေတြအေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဖဲြအစည္းတစ္ခုကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေဘးကၾကည့္ျပီး ေ၀ဖန္ခါနီးတိုင္း အတြင္းက်က် မသိပဲနဲ႔ အေပၚယံအျမင္နဲ႔ မဆံုးျဖတ္မိပါေစနဲ႔..။ တကယ္လို႔မ်ား ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိရင္.. .........................................
.........................................................................................................................................။
လသာည... ျဖစ္ပါတယ္..။

ေလ့လာေရးသြားစဥ္က ပါေမာကၡရဲ့စကားေလးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ ငါးပံုျပင္ေလး

အခုရက္ပိုင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပိုစ္လည္း အသစ္မတင္ျဖစ္၊ သြားေနက် ေနရာေလးေတြလည္း အလည္မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႔ အိမ္ေလးေတြမွာ အသစ္တင္တာေတြ ေတြ႔ေပမယ့္ ေနာက္ရက္မွပဲ စုဖတ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး မ်က္လံုးမိွတ္ေအာင့္အီးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ တေနရာမွာ ငါးပံုျပင္ဆိုတာေလးကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ပံုျပင္ဆိုရင္ အသည္းအသန္ၾကိဳက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား သြားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ျပီး ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားမိသြားတယ္။ ပံုျပင္ေလးက မ်က္ရည္က်ေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ့ အၾကိဳက္တူသူငယ္ခ်င္းေလးေတြကို မွ်ေ၀မိခ်င္ျပန္တာမို႔ ကူးယူမွ်ေ၀လိုက္တာပါ။ သူရဲ့အေရးအသားေလးမ်ားကို ၾကိဳက္လို႔ copy-paste လုပ္ျပီးတင္ျပတာသာျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။
.......................................................................
ငါးပံုျပင္
သံသရာတစ္ေကြ႔မွာ ကေလးေလးနဲ႔ ငါးဟာ မရည္ရြယ္ဘဲ ႀကံဳဆံုမိၾကတာ။ ကစားစရာအသစ္ရသြားတဲ႔ ကေလးေလးဟာ အထပ္ထပ္ေတးဆိုၿပီး ငါးကို မွန္အိမ္ထဲထည္႔တယ္။ ငါးကေလးဟာ ဒီသီခ်င္းဟာ သူ႔အတြက္ပဲ ရည္စူးတယ္လို႔ ထင္ေနသတဲ့။ ကေလးေလးက စကားလာေျပာတိုင္း သူ႔ကို အေရးတယူရွိရွာတယ္လို႔ ၾကည္ႏူးရွာတယ္။ ေခ်ာင္ထဲက ငါးမို႔ ဝန္းက်င္မွာ ငါးလွလွေလးေတြ အလွေမြးထားမွန္းလည္း မသိရွာပါဘူး။

ဒီရယ္စရာဇာတ္လမ္းဟာ ကေလးေလးက ငါးကို စြန္႔အၿပီးမွာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးၿပီေလ။ ကေလးေလးက ေျပာေသးတယ္။ “ မင္းကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ၿပီ။ ေပ်ာ္သလိုေနေပေတာ့ ... ” တဲ့။ ငါးမွာ နားမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူၾကားခဲ႔တယ္။ၿပီးေတာ့ သူမယံုဘူးတဲ႔ေလ။
သူ ကုိ မစြန္႔ပါနဲ႔လို႔။ ေသြးရူးေသြးတန္းေတာင္းပန္ရွာတယ္။

ေခ်ာင္ေလးထဲမွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆးသူေနပါ့မယ္။ ကေလးေလး တစ္ျခားငါးေတြကို ၾကည္ႏူးခြန္းဆိုေနခ်ိန္မွာလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးမလႈပ္ရွားပါဘူးလို႔ အခြန္းထပ္ဆိုေပမယ့္ ကေလးေလးက ၿငီးေငြ႔သြားၿပီ။ မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။

ဒီလိုနဲ႔ ရင္ကြဲနာက်သြားတဲ့ ငါးဟာ အေသလို ျမစ္ထဲေမ်ာတယ္။မလႈပ္မရွက္တိတ္တိတ္ေလးငိုတယ္။ ကေလးေလးကို ျမင္ရႏိုး ေသေဘးကို မေၾကာက္ဘဲ ျမစ္ဦးမွာ ေစာင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာေတြ မ်ားပိုင္တဲ့ ကေလးေလးဟာ ျမစ္ကမ္းကို ေျခဦးမလွည့္ေတာ့ဘူးရယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ျပင္းဟုန္ရွေနတဲ႔ အပူကို ေပ်ာက္လိမ့္ႏိုးနဲ႔ ငါးဟာ ျမစ္ဖ်ားေပၚတက္လာတယ္။ ေၾကာက္ရြံတတ္လြန္းေပမယ့္ ကေလးေလးအရိပ္ကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ေသလုေအာင္ နာလိမ့္မယ္ဆိုတာ သိလည္း မေၾကာက္မရြံအျမင့္ႀကီးပ်ံတက္လို႔ ကုန္းေပၚေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။

ပထမ သူ႔အေရျပားေတြ ပြန္းေပါက္ၿပဲတယ္။ နာလြန္းလို႔ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ႔ ငါးဟာ ျမစ္ထဲ ျပန္ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေလးအရိပ္ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ႀကိဳးစားမိျပန္တဲ႔အခါ သူ႔အသားေတြ ေပါက္ရွကုန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေမ႔ေမ်ာရင္း ေရထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ မယံုႏိုင္ဖြယ္ပါ။ ကေလးေလးအၿပံဳးကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔အရာကို အမွတ္မရွိတဲ႔ ငါးရယ္ေလ။ နိဂံုးမွာေတာ့ သူ႔အရိုးေတြ ေၾကကာ ေသြးေတြ အန္ထြက္တယ္။ ကေလးေလး အရိပ္ကိုလည္း မျမင္ရလိုက္ပါပဲ ေသငင္ေဇာမွာ ဘာဆုမွလည္း မေတာင္းႏိုင္ခင္ အသက္ေပ်ာက္ရွာေလတာ။

လူေတြၾကားေတာ့ ရယ္ၾကတယ္ေလ။ ကေလးေလးကလည္း လူေတြရယ္သလို လိုက္ရယ္တယ္။ ဒီေလာက္ဥာဏ္နည္းလွတဲ့ ငါး ေသတာေတာင္ နည္းေသးဆိုပဲ။ၿပီးေတာ့ မ်က္လံုးပြင့္လ်က္ ေသေနတဲ့ငါးကို ဝမ္းသာအားရ ရင္ခြဲၾကေလရဲ႕။
အဲဒီမွာ ငါးရဲ႕ရင္ထဲက ေရႊေရာင္ဝင္းလက္ေနတဲ့ အရာေလးကို ေတြ႔ရွိသြားခဲ့တာ။

အျမဳေတဆိုပဲ။
အလုအယက္ယူၾက။ လုယက္ၾက။
ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ဟာ အျမဳေတစစ္မစစ္ စမ္းသပ္ၾကတယ္။

အျမဳေတေလးကို ဓားနဲ႔ခုတ္တယ္။ မလြဲပါဘူး။ နာလြန္းလို႔ အျမဳေလးက ကေလးေလးကို တၿပီး ညဥ္းရွာတယ္။ေသနတ္နဲ႔ပစ္တယ္။ ဗဟိုမွတ္ကို တည့္တည့္ထိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမဳေတေလးကေတာ့ ပဲ့မထြက္သြားပါဘူး။ေၾကကြဲလြန္းလို႔သာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ေအာ္ရွာတယ္။

လူေတြဟာ အျမဳေတမဟုတ္မွန္း သိသြားလည္း လႊင့္မပစ္ၾကဘူး။အံ့ၾသလြန္းလို႔တဲ့။ဓားခုတ္ရာ တစ္ခ်က္ခံရတုိင္း ဒီေက်ာက္ခဲေလးကထြက္လာတဲ့ အသံကို ထူးထူးဆန္းဆန္းၾကားခ်င္လြန္းလို႔ အခါခါထိုးခုတ္ၾကရင္း ၾကာလာေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းလွတယ္ဆိုကာ အျမဳေတေလးကို ျပတိုက္ဆီ ပို႔လိုက္ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြဟာ အျမဳေတေလးရဲ႕ အသံကုိ ၾကားခ်င္လြန္းလို႔ တဲ႔ ၾကာပြတ္တံနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ေနၾက တာ ယေန႔ထက္တိုင္ေလ။
တကယ္ေတာ့ အျမဳေတေလးရဲ႕ ကေလးေလး ကေလးေလး လို႔ တမ္းတေခၚသံကို အဆန္းတၾကယ္ မရွိသင့္ပါဘူး။
ဒီအျမဳေတေလးဟာ မငိုတတ္တဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ သိုသိုဝွက္ဝွက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔တည္ခဲ႔တာရယ္။
..............................................................

လသာည ကူးယူ၍ ထပ္မံတင္ျပပါသည္။
စာေရးသူကေတာ့ ဒီေနရာေလးက ညီမေလးမယ္ကိုးပါ။ ခြင့္ေတာင္းရင္း တခါတည္းပဲ ကူးယူတင္ျပမိသြားတယ္။ ညီမေလးေရ ခြင့္လႊတ္ပါ။ အစ္မက ပံုျပင္ကို ေကာ္ဖီလိုပဲ အ႐ူးအမႈး ႏွစ္သက္တတ္သူ ကေလးၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ း)