........
...
အမ သေဘာ ေျပာရရင္ ေတာ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ ခင္တဲ႕သူေတြ မိတ္ေဆြ ေတြ ကို ရွင္းျပၿပီး မွ နားလိုက္ရင္ ပိုေကာင္း မလားလို႕ပါ.. အမ ဆိုလည္း ညီမ နားလိုက္ေတာ႔ စိတ္ကိုပူသြားတာဘဲ ဘာမ်ားျဖစ္လို႕လည္း ဆိုၿပီး... အားလံုးလည္း ဒီလုိဘဲ ေနၾကမွာပါ.. အခ်ိန္တခ်ိန္ မွာ ေမ႕ေပ်ာက္သြားၿမဲ ဆိုတာ မွန္ေပမဲ႕ ေသခ်ာ ႏႈတ္ဆက္သြားေတာ႔ အားလံုးကို ေလးစားရာ ေရာက္သလို ကိုယ္ကိုကုိယ္႔ လည္း ေလးစားရာေရာက္တာေပါ႔ေနာ္.. ကိုႀကီးေက်ာက္လို ခရီးရွည္ ႀကီးသြားမဲ႕ သူေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ သြားတယ္
မဟုတ္လား...
......................
လသာည ကို ထာဝရ ခ်စ္ခင္ေနမဲ႕
မမေရႊစင္ ျဖစ္ပါတယ္
(လသာည ျဖစ္ပါတယ္ ေလးကို သတိရတယ္..)
...............................................................
ဆဲြလက္စ ဒီပံုေလးကို ထိုင္ဆဲြေနမိတာ ၾကာပါျပီ။ တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတဲ့ မိုးသံကလဲြျပီး တေလာကလံုးက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ၾကားေနက် ကားသံ၊ ဆိုင္ကယ္ကို အိပ္ေဇာဖြင့္ ေမာင္းတဲ့အသံေတြေတာင္ မၾကားရဘူး။ ပီးေပါင္ ပီးေပါင္နဲ႔ ေအာ္တဲ့ အေရးေပၚယဥ္ကားအသံလည္း မၾကားရဘူး..။ ညဌက္ေလးေတြ ေတးသီသံေတာင္ မၾကားရ၊ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ တိတ္ဆိတ္ေနရတာလဲ...လို႔ ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခား ေတြးမိတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈကို မေနတတ္သလို ေခ်ာင္းတခ်က္ရွင္းလိုက္ေပမယ့္၊ အသံထြက္မလာပဲ လည္ေခ်ာင္း၀တင္ အသံက ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဆဲြလက္စ ပံုေလးကို ျပန္ေငးၾကည့္မိပါတယ္။
ဆဲြေနတာက... အမ်ိဳးသမီး ငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာပံုေလးတစ္ခုပါ။ ဒီလိုပံုေတြကို အခုမွဆဲြတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုက္ကိုစစ္ေဆးလႊာေတြအတြက္ လိုအပ္တိုင္းဆဲြေပးေနၾက။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ..။
ဒီတခါေတာ့ ခါတိုင္းလို ဆဲြလို႔မရခဲ့ဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းေနရာ အေရာက္မွာ ဆက္မဆဲြနိုင္ေတာ့သလို ရင္ထဲမွာ တင္းက်ပ္လာသလို ခံစားမိတယ္။ ျပံဳးေနတဲ့ ပံုတစ္ခုအတြက္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရဲ့ အလ်ားကို ခပ္ရွည္ရွည္ေလးဆဲြျပီး ရႊင္ျမဴးတဲ့အရိပ္ေပၚလြင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာကို မဟတဟေလး....။ ႏႈတ္ခမ္းလႊာတစ္စံုကို စိတ္နဲ႔ မွန္းဆအျပီး ခဲတံကို အသာေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း.....
ပထမႏွစ္တုန္းက စိတ္ကုဘာသာရပ္မွာ ဆရာက စာေမးဖူးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္တာကို သိနိုင္တာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘယ္ေနရာလဲ..တဲ့..။ ခ်က္ခ်င္းပဲ“ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ့ လႈပ္ရွားမႈပါ”လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ေတာ့ ဆရာက မင္း.. စာေသခ်ာဖတ္ဦးတဲ့...။ အဲ့ဆရာကို ခ်က္ခ်င္းသတိရမိတယ္..။ ဆရာ ေနေကာင္းရဲ့လား.. မေတြ႔ရတာေတာင္ ၾကာေပါ့။
ႏႈတ္ခမ္းလႊာကို အျပီးသတ္ဆဲြျပီးခ်ိန္မွာ ပံုတစ္ခုလံုးကို ျပန္ခ်ံဳၾကည့္မိေတာ့ ပံုက တစ္ခုခု လိုေနသလို...။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနပါျပီ..။ မေက်မနပ္နဲ႔ အထပ္အထပ္အခါအခါ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ေတြ႔ပါပီ...။ မွားယြင္းေနတာက မ်က္လံုးတစ္စံု...။
ရႊင္ျမဴးေစလိုေစာနဲ႔ ခ်ယ္သထားတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံု.. ။ သူက.... လိုအပ္သည္ထက္ နက္ေမွာင္ေနတာပဲ....။ မေက်နပ္စိတ္နဲ႔ မ်က္လံုးရဲ့အျပစ္ကိုရွာသလို စိုက္ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္လံုးေတြက ခ်က္ခ်င္းစိုလာျပီး အျပင္ကမိုးနဲ႔အျပိဳင္ မ်က္ရည္မိုးေတြက တလိမ့္လိမ့္ ျပိဳက်လာေတာ့မလိုလို....။
တုန္လႈပ္စြာနဲ႔.. ေသခ်ာၾကည့္ေလ.. မ်က္၀န္းေတြက ပိုနက္ေမွာင္လာေလ...
အငိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔ အျပံဳးမ်က္ႏွာ...... ဒါကို ျပံဳးေနတယ္လို႔ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ....
“သြား...လို႔ စိတ္လႊတ္လက္လႊတ္ အံၾကိတ္ေအာ္ဟစ္လိုက္ရင္း စကၠဴကို ဆုတ္ျဖဲပစ္လိုက္မိတယ္။
ခဲတံကိုလည္း လက္က အသံျမည္ေအာင္ ပစ္ေပါက္လႊတ္ခ်လိုက္ပီး စားပဲြေပၚကို ေခါင္းေမွာက္ခ်လိုက္မိတယ္။
.......................................................................
ဟစ္တလာ..တဲ့..
ဟစ္တလာဆိုတာ စစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ကမာၻေက်ာ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး..။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ ခက္ထန္ျပီး လူအသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္တဲ့ လူမိုက္ၾကီး၊ တကမာၻလံုးက ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္..။ အဲဒီဟစ္တလာဟာ လူသူမရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေၾကာက္ရံြစြာ ငိုေနတတ္သူလို႔ စေျပာတဲ့ စိတ္ပညာရွင္ကို လူေတြက လူလိမ္လို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကတယ္...။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပညာရွင္ကပဲ ဟစ္တလာက တေန႔မွာ အဆိပ္ေသာက္ေသမွာလို႔ ၾကိဳတင္ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့တယ္တဲ့...။
အခုေနမ်ား စစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးနဲ႔မ်ား ေတြ႔ခြင့္ရရင္ ေမးခ်င္မိတယ္။
“ဟစ္တလာဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး... ခင္ဗ်ားက အဲလိုလူစားမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္မွန္ရင္ ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္ အငိုေတြကို ရက္စက္မႈနဲ႔ ဖံုးဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ရတာလဲ”လို႔ ။ “ခင္ဗ်ား ဘာေတြကို ခံစားေနရတာလဲ”လို႔။ သူ႔မ်က္လံုးကို ၾကည့္ျပီးကို ေမးခ်င္မိတယ္...။ သူက ျပန္ေျဖမယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူး။စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ကိုယ့္ကို သတ္ပစ္လိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္..
...............................................
မ်က္ႏွာသြားသစ္လိုက္ျပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ ၾကိဳးစားလိုက္တယ္။ ေရေႏြးဆူဆူေလာင္းခ်ခ်ိန္မွာ ရလာတဲ့ ေကာ္ဖီရနံေလးက တကယ့္ကို ေမြးၾကိဳင္သြားသလိုပဲ..။ ေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ စာၾကည့္စားပဲြျပန္လာရင္း “ေကာ္ဖီေလ်ာ့ေသာက္ေနာ္ အစ္မ”လို႔ ေျပာတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ကို သတိရမိတယ္။ အခုလို ည-၃နာရီေလာက္မွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ေနတာ ျမင္ရင္ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ေအာ္ေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးရင္း ျပံဳးမိတယ္။ ကိုယ့္လို ေပေပေတေတလူကို သံေဃာဇဥ္ထားေနရွာတယ္..။ အင္း.. သံေဃာဇဥ္ဆိုတာ မျမင္ရေပမယ့္ တကယ့္ကို တင္းတဲ့ၾကိဳးေတြပဲေနာ္။ ေကာ္ဖီလည္း ေလ်ာ့ေတာ့ ေလ်ာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေနပါျပီ ညီမေလးရယ္...
ခဲတံေလးကို ျပန္ေကာက္လိုက္တယ္....။ ေနာက္တၾကိမ္ ပံုျပန္ဆဲြဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး..။ ရႊင္ျမဴးေနမဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္မိတယ္..။ ရင္ထဲက အလိုလို ေခၚမိတာက “သမီး.....”လို႔..။
အသက္၂၈ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တာ အခုဆို သမီးေလးေတာင္ ၅ႏွစ္ျပည့္သြားျပီ။ သမီးနဲ႔ မေတြ႔ရတာလဲ၂ႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီ။ သမီးေလး ေနေကာင္းရဲ့လား...။ ဟိုတေလာက မႏၱေလးမွာ ေရေတြတက္ေတာ့ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ေရျမဳပ္သြားတယ္။ လူၾကီးျဖစ္တဲ့ အဘြားေတြက စိတ္ေတြညစ္ေနေပမယ့္ ဇူးေလးကေတာ့ သူ႔ဦးဦးလုပ္ေပးတဲ့ ေဖာင္ေသးေသးေလး စီးရလို႔ ေပ်ာ္ေနတာပဲ။ ဖံုးဆက္ေတာ့ အသံကို ရႊင္ျမဴးလို႔..။
မဆီမဆိုင္ နာမည္တစ္ခု အေတြးထဲကို ထပ္ေရာက္လာတယ္။ “လူစီရန္လ်န္း” ရဲ့ အေၾကာင္း.. မမေရႊစင္ဦး ဘာသာျပန္ေပးတဲ့ပိုစ္ထဲက ။ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ကိုယ့္ဘာသာေျပာရင္း ေခါင္းကို အတင္းခါထုတ္ပစ္လိုက္တယ္..။ ဟိုတေန႔က သမီးေလးက ဖုန္းဆက္တုန္းက ေျပာပါတယ္။ “ေမေမ.. မီးတို႔ မူၾကိဳေက်ာင္းက ဘဲြ၀တ္စံုေတးေတးေလးနဲ႔ ဘဲြယူရမွာ..။ ေမေမက ဓါတ္ပံုရိုက္ေအာင္ ျပန္လာမွာလား”တဲ့..။ “ဒါေပါ့ သမီးရဲ့”လို႔ စကားကို မေရမရာ အသံတိမ္တိမ္နဲ႔ ေျဖခဲ့တယ္။ အဲ့ေန႔မွာ ေမေမက ျပန္မေရာက္နိုင္ေသးဘူးလို႔ ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး...။ တကယ္ဆို ေမေမလည္း သမီးေလးနားမွာ ေနခ်င္ပါတယ္ သမီးရယ္၊ သမီးေလး..အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္ပါတယ္..သမီးငယ္ရယ္.....။
.................................................................
ဘယ္လိုမွ မ်က္လံုးကို ဆက္မဆဲြနိုင္ေတာ့ဘူး..။ ခဲတံကို ျပန္ခ်လိုက္ျပီး အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်လိုက္တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းေျပာခ်င္မိတယ္။ တစ္ခုခုကို ေျပာျပခ်င္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အားလံုး ဒီအခ်ိန္မွာ အိပ္ေနေရာေပါ့..။ အမ်ိဳးသားရဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္ျပီး ေခၚမလို႔ လုပ္ျပီးမွ ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္။ သူလည္း အခုေလာက္ဆို တေနကုန္ အလုပ္ေတြလုပ္ေနရေတာ့ ေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေနေရာေပါ့ေလ..။
ျပီးခဲ့တဲ့ လက အမ်ိဳးသားရဲ့ခယ္မအရင္းက ရင္သားကင္ဆာနဲ႔ ဆံုးသြားပါတယ္။ ၂ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလး က်န္ခဲ့တယ္..။ အမ်ိဳးသားက သူ႔တူေလး အေမမဲ့သြားရတာ စိတ္မေကာင္းလို႔တဲ့ ၂ ရက္ေလာက္ စကားမေျပာနိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္သားအျဖစ္ ေမြးစားလိုက္ရေအာင္လို႔ေနာ္တဲ့..။ ဒါေပါ့လို႔ ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္..။ ကင္ဆာတဲ့..။ တကယ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲေနာ္...။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့....... ကိုယ္လည္းပဲ...
ဘေက်ာက္က တကယ္ သတိၱရွိတာပဲ..။ အဲလို တည္ျငိိမ္တဲ့ စိတ္ထားကို အားလည္းက်ျပီး ခ်ီးလည္း ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္..။ အတုယူနိုင္ဖို႔လည္း ၾကိဳးစားရဦးမယ္။ ကင္ဆာဆိုတဲ့ ေရာဂါေတြကို အျမစ္ျပတ္တဲ့ ေဆးေတြ ျမန္ျမန္ေပၚပါေစ၊ ဒါမွ ကင္ဆာေၾကာင့္ ခဲြခြာရတာမ်ိဳးေတြ မေတြ႔ရမွာ...။ ညီမေလး စည္းစိမ္ေျပာတဲ့... တပင္တိုင္ျမနန္း ေဆးဆိုတာ လည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့။
...............................................
တိုက်ိဳက အေဆာင္နံပါတ္ ၄၁၄မွာ ေနတုန္းက ဆံုးရံႈးမႈတစ္ခုေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ၀မ္းနည္းစြာ အခန္းတံခါးပိတ္ တစ္ညလံုး ငိုဖူးတယ္။ တလဲြမာနေၾကာင့္ ကိုယ္ငိုတာကို ဘယ္သူမွ မေတြ႔ေစခ်င္ခဲ့လို႔ တံခါးပိတ္ထားေပမယ့္ အေဆာင္တူ သူငယ္ခ်င္း (ညီမေလး) အိစံက စိတ္ပူျပီး အခန္းတံခါးကို အတင္းေခါက္ျပီး ၀င္လာခဲ့တယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားေတြက မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္ေပမယ့္ သူ႔ကို ျပန္ေအာ္ခဲ့တာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ “ဘာလဲ ငါငိုတာကို ျမင္ခ်င္လို႔ လာၾကည့္ေနတာလား။ သြား”လို႔...။ သူလည္း ငိုျပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္..။
ေနာက္တေန႔ေတာ့ သူက ေကာ္ဖီနဲ႔ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ကိုင္ျပီး “စေနသမီးကလည္း စိတ္ကၾကီးလိုက္တာလြန္ေရာ”လို႔ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ လာပို႔သြားပါတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ သူက စိတ္မဆိုးခဲ့လို႔..။ တကယ္ဆို အဲလို သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ္က တကယ္ကံေကာင္းသူပါ။ အဲ့ေန႔က သူ႔ေခါက္ဆဲြျပဳတ္မွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြပါတာေတာင္ ခါတိုင္းလို ဂ်ီးမမ်ားပဲ စားခဲ့တယ္။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ပါ..။
ငိုခ်င္တဲ့ စိတ္အနာက ခ်က္ခ်င္းၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေတာ့လည္း ပံုမွန္အတိုင္း ေျပာလုိဆိုလို႔ ေနလို႔ေကာင္းသြားခဲ့ပါတယ္..။ အိစံကို တကယ္ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္တယ္..။ သူ႔မဂၤလာေဆာင္က်ရင္ေတာ့ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္တဲ့ စတီးအိုးေလးေတြ လက္ဖဲြ႔ရမယ္လို႔ ေတြးရင္း ရယ္လိုက္မိတယ္။
............................................
မိုးကနည္းနည္းေတာ့ စဲသြားပါျပီ။ မနက္ေစာေစာ သတင္းစာပို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေဘးအခန္းက ေကာင္ေလးေတာင္ တံခါးဖြင့္ထြက္သြားသံ ၾကားလုိက္တယ္..။ ကိုယ္ကေရာ ဒီေန႔ညအဖို႔ အမ်ိဳးသမီးငယ္ရဲ့ မ်က္ႏွာကို ဆက္ဆဲြလို႔ ရပါဦးမလား...။ အခုနကေလာက္ေတာ့ စိတ္မညစ္ေတာ့ သလိုပဲ...။
ႏႈတ္ခမ္းေရာ မ်က္လံုးေရာ ျပံဳးေနနိုင္ဖို႔အထိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရဦးမယ္ ထင္တယ္...
ဘ၀ရထားၾကီး စီးလာျပီး ဆင္းတဲ့လူဆင္း တက္တဲ့လူတက္နဲ႔၊ ကိုယ္တိုင္ေရာ ဒီရထားေပၚက ဘယ္ေတာ့ ဆင္းရမလဲ မသိဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ျပတ္သားတယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ သံေဃာဇဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တကယ္မျပတ္သားနိုင္ပါဘူး..။
....................................
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..
ကိုယ္ေရးအေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ ၉-လပိုင္းအကုန္မွာ “အခန္းတံခါးပိတ္ ငိုသလိုမ်ိဳး”၊ ဘေလာ့တံခါးကိုပါ ရုတ္တရက္ ပိတ္လို႔ တိတ္တိတ္ေလး အိပ္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ (အိစံလို) သူငယ္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာက စိတ္ပူစြာ အခန္းတံခါးကို လာေခါက္ခဲ့ၾကတာကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ဆက္၊ ေမးေတြနဲ႔ပို႔... ထင္မွတ္မထားေလာက္ေအာင္ စာတို စာရွည္ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ့ပါတယ္.။ သီခ်င္းေတြ ပို႔ေပးခဲ့တာလည္း ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အရမ္း ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ရုတ္တရက္ပိတ္လိုက္တာျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြ စိတ္ပူမပူထိေအာင္ မေတြးျဖစ္ခဲ့မိပါဘူး...။ တအားပဲ အားလည္းနာမိပါတယ္။
အားလံုးကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္ခဲ့တာအတြက္ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ေနာ္ ။ လသာည မရင့္က်က္တာကို အားလံုးခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔..။ စိတ္ရွည္စြာ သင္ျပေပးတဲ့ မမေရႊစင္ကိုလည္း ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္..။ အဆင္ေျပရင္ ေနာက္ထပ္လည္း ပိုစ္ေတြ ေရးတင္မွာပါ။ အားလံုးေက်းဇူးေနာ္..
လသာည.. ျဖစ္ပါတယ္။
PS; ပိုစ္နာမည္ကေတာ့ ကိုsosegado ေပးတဲ့ နာမည္ကို ေပးခဲ့တာပါ။
35 comments:
ေ၀းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ဟဲဟဲ ေစာေစာစီးစီး လာေအာ္သြားတယ္
ျပန္ျမင္ရလို႕ ၀မ္းသာလိုက္တာ..
ကိုယ္ခင္တဲ႕မိတ္ေဆြေတြကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြမွ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။။
ဘယ္လိုမွ ေရးမျဖစ္ေတာ႕လို႔ ဆိုတာက တစ္မ်ိဳးေပါ႕ေနာ္။။ စိတ္ညစ္ေနတုန္းခနေတာ႕ ခုလိုဘဲ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ေတြလဲ တစ္ခါတစ္ရံမွာ စာမေရးခ်င္ေတာ႕တဲ႕စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အခ်ိန္ခဏ ယူလိုက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ေတြ အင္အား ျပန္ျပည္႔လာတတ္တယ္ မဟုတ္လားေနာ္။ စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္မွာေတာ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေဖးမ ကူညီမႈဟာ တကယ္ကို အေရးပါပါတယ္.. တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးမွာေပါ႕ေနာ္.. ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚမွာ ေစတနာထားတဲ႕သူဟာ သူမ်ားေတြကလည္း ကိုယ္႕ကို ေမတၱာထားျပီး ခင္မင္ၾကမွာသိပ္ေသခ်ာပါတယ္..
ဘာဘဲေျပာေျပာ စာျပန္ေရးမယ္ဆိုလို႕ သိပ္၀မ္းသာမိသလို ဒီပိုစ္႔ေလး ျမင္ရလို႕လည္း သိပ္၀မ္းသာပါတယ္..
ေယာင္းမေရ သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ႔ဂင္းၾကစို႕လား ........... ၀ါး
ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကိုယ္စိတ္ညစ္တယ္လို႔ ခံစားရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ထက္ ဆိုးတဲ႔ လူေတြကို သြားၾကည္႔မိရင္ ကိုယ္႔အျဖစ္အပ်က္က ဘာမွ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕အျဖစ္အပ်က္က ကိုယ္႔မွာ ျဖစ္မေနေတာ႔ လူဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္တာကိုပဲ ပုိခံစားရတတ္ပါတယ္။
အရင္က ႏႈတ္ဆက္တဲ႔ ပို႔စ္ေလး ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လူဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ အေၾကာင္းရင္းေလးေတြ ရွိေတာ႔ အတင္းေတာ႔ ျပန္လည္ မတိုက္တြန္းပါဘူး။ စိတ္ေပ်ာ္တဲ႔ အခါ ေရးေပါ႔။ အားလံုးက တစ္ေန႕ေတာ႔ ခြဲခြာရမွာပါပဲ။
က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ လသာည ဆုိသူနဲ႔ သိပ္ျပီးေတာ႔ စိမ္းစိမ္းကားကား မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္ပါ။
ညီမ လသာည ေရ
ပိုစ္႔ အသစ္ေလး အတြက္ ေက်းဇူးပါ... ညီမ အတြက္ ဆုေတာင္းေနမယ္ ..
အရာအားလံုး ကို ေအာင္ျမင္ ႏိုင္တဲ႕ လသာည ျဖစ္ပါေစေနာ္..
ညီမ ရဲ႕ မီးမီးေလး ရယ္ မီးမီေလး ရဲ႕ ေဖေဖ ရယ္ အတူတူ လာလည္ ၾကေနာ္..
ညီမ ရဲ႕ စိတ္ပညာ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ဟာ စာဖတ္သူ ေတြကို အမ်ားႀကီး အက်ဳိးျပဳေစတယ္ ..
ေနာက္ ညီမ အားသြားရင္း ျမန္မာျပည္ မဂၢဇင္း ေတြမွာ ေရးဘို႕ေကာင္းတယ္ ညီမေရ
သိပ္ေတာ္ တဲ႕ လသာည ေလးပါ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးဆံုေတြ႕ၾကမယ္
ခ်စ္တဲ႕
မမေရႊစင္ ျဖစ္ပါတယ္
.
မ
သြားၿပီးၿပီလား
သြားၿဖစ္ေအာင္သြားေနာ္
ေနာက္မွေအးေဆးဖုံးထပ္ဆက္မယ္
မက စိတ္ရွဳပ္ေနတာေတာင္မွ စာေရးသြားလိုက္တာ ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ...
တပိုဒ္ခ်င္း တခုစီကို ဆြဲၿပီးဆက္စပ္သြားတာ..
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕
ညီမငယ္
အမလသာေရ
ပို႕စ္အသစ္တက္လာေတာ့ တကယ္အားရမိပါတယ္
အမရဲ႕စာေတြကို အျမဲဖတ္ခ်င္ေနသူပါ လူေတြအားလံုး အက်ိဳးရွိေစတဲ့စာေလးေတြကို မရပ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး အမေရႊစင္ေျပာသလို ျပည္ေတာ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေကာ္ဖီအတူတူေသာက္ၾကအံုးစို႕ေပါ့
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့
ခ်စ္ခင္တဲ့
seesein
ေတာ္ေသးတာေပါ့..... ;)
တေက်ာ့ျပန္ လသာညေပါ့။ ခရီးမ်ား ထြက္သြားတာလားလုိ႔။ သူ႔အပူနဲ႔ သူကုိး။ အပူကုိယ္စီႏွင့္ လူရုပ္ပီသေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကသူေတြခ်ည္းဆုိေတာ့လဲ တစ္ေယာက္အပူကုိ တစ္ေယာက္နားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္ေလ။ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ဒီလုိဘဲ ျဖစ္တတ္ပ်က္တတ္ပါတယ္။
ျပန္ေပၚလာၿပီး စာေတြ ျပန္ေရးဦးမယ္ဆုိလုိ႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ မမေရႊစင္ေျပာသလုိ လသာညျဖစ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ စာသားေလးကုိ လြမ္းေနမိတာ ၾကာေရာေပါ့။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ခ်စ္မေလး စာျပန္ေရးမယ္ဆိုလုိ႔ ဝမ္းသာလုိက္တာ။ ႏွလံုးသားလွတဲ႔ ခ်စ္မေလးမို႔ အစစအရာရာအဆင္ေျပေအာင္ျမင္မွပါ။
အခုဒီစာေလးက အေရးအသားအရမ္းလွတာပဲ း)
ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲလို႔..ႏုတ္ဆက္ပါဦးမယ္ေျပာပီး ဘေလာ့ထဲ၀င္မရလို႔..
အခုျပန္ေပၚလာတာ.ေပၚေတာ္မူလား
အိမ္ေျပး..အဲ ဘေလာ့ေျပးမေလးလား..
စိတ္ညစ္စရာေတြကေတာ့ လူတိုင္းမွာ တခုမဟုတ္တခုစီရိွေနတာပဲဟာကိုးးးးလို႔..။
ကိုယ္လဲ စိတ္ညစ္ေနတာ... ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရေအာင္ ..စိတ္ညစ္ျပိဳင္ပြဲလုပ္ပီး တေယာက္ကစိတ္ညစ္တာေတြေျပာပီး ဟားတိုက္လိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား..
စာေတြဆက္လက္ေရးပါဦး...
ျမတ္ႏိုး
သီတင္းကြ်တ္လျပည့္နားနီးလို႔ လ ျပန္သာျပီေပါ့ေလ...
သူငယ္ခ်င္းေလးေရ... ၿပန္ေရးတာ ဝမ္းသာလိုက္တာ... စိတ္မေကာင္းၿဖစ္စရာေတြကေတာ႔ ဘဝမွာ တခ်ိန္မဟုတ္ တခ်ိန္ေတြ႕ရမွာပါဘဲ.. ၿပီးရင္ စိတ္ေပ်ာ္စရာေတြ ၿပန္ေတြ႕ရမွာပါ... ရုတ္တရက္ ၾကီးဘေလာ႔ဝင္မရၿဖစ္သြားလို႔ စိတ္ပူေနတာ... ၿပန္ေရးၿဖစ္မယ္လို႔ေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနေသးတာ.. ဝါသနာဆိုတာ ရပ္ထားလို႔ရ ခဏေပါ႔... ကိုယ္ဆို ခဏခဏ နားတာေလ... ေနာက္တခါ မေၿပာမဆို အဲလိုလုပ္လို႔မရေအာင္ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ အိမ္လိပ္စာေတြ ယူထားရေတာ႔မယ္...
ခရီးထြက္ေနလို႔ ဘာမွန္းမသိလိုက္ဘူး အစ္မေရ၊ ညီမကိုလည္း ေျပာျပအံုးေလ။ ပိုစ့္ေတြ ေရးပါ အစ္မရာ၊ ခြဲတယ္ဆိုတာမ်ား ၾကားကို မၾကားခ်င္တာပါ။ :)
အစ္မေရ.....အပူေတြကလည္း အပူေပါ့ဗ်ာ...။နာက်င္
စရာေတြကလည္း နာက်င္စရာေတြပဲေပါ့ ေနာ့..။
စာေလးေတြေတာ့ ဆက္ေရးပါဗ်ာ...။အားေပးေနလ်က္ပါ
အမေရ..ပိုစ့္အသစ္ေလးေတြ႕ရေတာ့
ဝမ္းသာမိတယ္..
ထပ္ၿပီးေတာ့မသြားပါနဲ႕ေတာ့ေနာ္
ခင္တဲ့...blackroze
အလသာရယ္.....အဲဂလိုလုပ္ပါ ခုမွသိရေတာ့တယ္ ပထမ post ဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ လွမ္းေျပာေသးတယ္။ သူတို႔ကလဲ ေဟ....ဟုတ္လား ဆိုျပီး ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူးေနာ္ ေျပာေနၾကတယ္။ တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ခုမွပဲ ဝမ္းသာရေတာ့တယ္ :) အဲအဲ က်ေနာ္ blog အသစ္ေလးလုပ္ထားတယ္ အမရဲ့ ။ အရင္က ခ်ိဳက် ေပါ့ ခုေတာ့ ဖိုးၾကယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုမွာလဲေရးမယ္ ဒီမွာလဲေရးမယ္ေပါ့ ။ ကဲ.....မင္းသမီေလးေရ.... ဆက္" က " ပါဦးလို႔ :)
ခင္တဲ့ ( ဖိုးၾကယ္ )
ဒီေန႔မနက္ ဘေလာ့ခ္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အမရဲ႕ ပို႔စ္အသစ္ေလးေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားတာဘဲ။ ဖတ္ရံုဘဲ ဖတ္ျပီး မမန္႔ခဲ့ရဘူး။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေရာက္လာလို႔။ အခုမွဘဲ ျပန္မန္႔ရတာ။
ေၾသာ္... တို ့အစ္မကေတာ့ ကိုယ့္ကို လာႏွစ္သိမ့္တဲ့ သူကိုမွ ေမာင္းထုတ္ရတယ္လို ့ေတာ္ေသးတယ္ ဟိုက စိတ္မဆိုးလို ့။မိသားစုနဲ ့အေဝးေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ ့မိသားစုပါဘဲ အစ္မေရ... အစ္မ စာေတြ ထပ္ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ အိမ္ထပ္လည္လို ့ရတာေပါ့။အားေပးေနမယ္ေနာ္ အစ္မ....
ဟြန္း ဟြန္း ဟြန္း ... ၀ရမ္းေၿပးကို လာဖမ္းတာ၊ ခုမွပဲမိေတာ႔တယ္ ....း)) jk
တကယ္စိတ္ပူမိပါတယ္။ ဘာၿဖစ္မွန္းလဲအေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ မသိရလို႔ေလ။ သြားလည္လိုက္ရင္လဲ သူက ဖိတ္ထားတဲ႔သူပဲ လက္ခံသတဲ႔ ဆိုေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္မွ တပ္ေခါက္ၿပန္ခဲ႔ရ႔တာ။
လသာေရ .... ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲကြယ္။
ကိုယ္တို႔လဲ ေပ်ာ္တစ္ခါ စိတ္ညစ္တလွည္႔ ... ဘ၀ၿမစ္ၿပင္မွာ ဒီလိုပဲ စီးေမ်ာရင္း ေနတတ္ေအာင္ေနေနၾကရတာပါပဲ။ အားလံုးကို နားလည္ပါတယ္။
ငါ႔ညီမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏႈတ္ဆက္တဲ့ ပို႔စ္လည္း ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ ဝင္ၾကည့္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီထဲက အားေပးမလို႔ပါ။
ခုလို ျပန္ေရးတာ ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္ကို ထြက္ေပါက္မေပးထားဘဲ မြန္းက်ပ္ေနရရင္ မေကာင္းဘူးေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္လည္း သိပ္စိတ္ညစ္ရတုန္းက တခါကပိတ္ခဲ့ ဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီေလာကေလးမွာပဲ စိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ ထားရျပန္တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
အင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးး
လသာညေရ ့ အိစံကိုအမွတ္တရရွိေနတဲ ့အတြက္ေက်းဇူးပါ
အမ လက္ဖြဲ ့မယ္ဆိုတဲ ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တဲ ့စတီးအိုးေလး ေတြကိုလိုခ်င္လို ့ပဲ မဂ္လာေဆာင္လိုက္ပါအုန္းမည္....ေမွ်ာ္ း)း)
သံေယာဇဥ္ဆိုတာဘယ္လိုဟာလဲ မသိ။
တရားအသိနဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းပါေစအမ။
ခ်စ္တဲ ့
အိစံ
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ...
ခ်စ္မၾကီး လသာည ...
ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ္႔လို႔ စဥ္းစားေနတာ
ဘေလာ႕ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကိဳးစားပီးလာေတာ႔လဲ
လံုး၀ ၀င္လို႔ကို မရဘူးျဖစ္တယ္
ဘယ္ဘက္က အယ္ရာတတ္လဲဆိုတာမေသခ်ာလို႔
သတိရတိုင္း လာပီး၀င္ၾကည္႔တယ္
လက္ေလွ်ာ႔ပီး ျပန္ခဲ႔ရျပန္တယ္ ...အဲဒါနဲ႔ပဲ ဘေလာ႔ကိုပါ ပိတ္ခဲ႔တာလားလို႔ ေတြးေနမိတာ ...။
အခုလို ျပန္လာပီး စာေတြျပန္ေရးေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔
အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္ အားလံုးနဲ႔ထပ္တူ ထပ္မွ်ပါပဲ..။
တစ္ကယ္ေတာ႔ ဒီဘေလာ႔စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
ရင္ထဲက ရိွတာေတြ ခံစားရသမွ်ေတြကို လြတ္လပ္စြာ ေပါက္ကြဲႏိုင္သလို အျပည္႔အ၀မဟုတ္ေတာင္ အမ်ားဆံုး နားလည္မႈေပးႏိုင္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြရိွတယ္ဆိုတာကို သတိရေပးရင္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္ ခ်စ္မရယ္ ....
လူ႔ဘ၀ပင္လယ္ျပင္ၾကီးမွာ....မုန္တိုင္းေတြျပီးသြားရင္ ေလေျပေလညွင္းေလးေတြလာတတ္တယ္ ....ေလျပည္ေလညွင္းေလးေတြျပီးရင္လဲ မုန္တိုင္းေတြ၀င္လာတတ္တယ္ ... အဲဒီအတိုင္းပါပဲ တစ္ခဏဆိုတဲ႔ လူ႔ဘ၀ကလဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေသာက ဒုကၡေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးေတာ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပဲ ခ်စ္မေရ... အားလံုးက အေျခအေနျခင္းသာ ကြဲျပားမယ္ ... လူတိုင္းဆီမွာေလာကဓံတရားေတြ ရုန္းကန္ျခင္းေတြ ေသာက ဒုကၡေတြ ကိုယ္စီရိွေနပါတယ္ ရိွၾကပါတယ္ ... ရိွလာႏိုင္ပါေသးတယ္ ေနာက္ထပ္လဲရိွပါဦးမယ္ ... အျပံဳးမျပတ္ပဲ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းသြားမယ္ ဆုိတဲ႔အားအင္ေတြကိုသာ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႔ေမြးျမဴၾကရင္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကမယ္ေနာ္ မမ .... ဘ၀ဆိုတာ အားငယ္ဖို႔ အခ်ိန္မရိွေအာင္ကို တိုေတာင္းတာမို႔ ...ကဲ ... ခ်စ္မမလသာညေရ.... လသာတုန္း ဗိုင္းဆက္ငင္လိုက္ၾကစို႔ေနာ္ းD .... Cheers !!!!!!!!
ခ်စ္မကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္ခံစားေနရတာကိုပါ ေဖာ္ျပရင္း ေရးခ်င္တာေရးခဲ႔တယ္ ခ်စ္မေရ...
ခ်စ္ညေလး ႏွင္း ...
မ်က္လုံး က ႏႈတ္ခမ္း ထက္ပုိေပၚလြင္တယ္မဟုတ္လား၊
ဟစ္တလာကဘာလဲ ဆုိတာ ဟစ္တလာရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကေျပာေနပါတယ္၊
မ်က္လုံး က စျပံဳးေနၿပီဆုိရင္ ဆက္ၿပံဳးနုိင္ေတာ့မွာပါ၊
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တုိက်ဳိတာဝါေပၚတက္ၿပီး
အားလုံးကုိ ငါ အေပၚစီးကၾကည့္ေနတာေဟ့လုိ႔ အသံကုန္ေအာ္လုိက္ပါ၊
ေဘးလူေတြ ခဏေမ့ထားလုိက္၊
ျမန္မာျပည္ဘက္လွည့္ၿပီး သမီးေရလုိ႔ ထပ္ေအာ္ပါ၊ ခဏေလးျငိမ္ၿပီး သမီးအေၾကာင္းစဥ္းစား
ေတာ္ေလာက္ၿပီဆုိရင္ ေအာင္ျပန္ဆင္းခဲ့၊ ေအာက္က ေရခဲမုန္႔ဆုိင္က ေရခဲမုန္႔ဝယ္စားလုိက္၊
ေရခဲ့မုန္႔ စားရင္းၿပံဳးမိလိမ့္မယ္၊
ေခ်ာကလက္ ေရခဲမုန္႔ မဝယ္မိဘုိ႔ သတိျပဳပါ။
စိတ္ညစ္တာေတြကုိ ေဘးဖယ္ထားေလ့ရွိတဲ့၊
sosegado
ကြန္မန္႔မ်ားအားလံုးအတြက္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကြန္မန္႔ေတြဖတ္ျပီးေတာ့.. အားအရမ္းရွိသြားရပါေၾကာင္း.. ေနလည္းေကာင္းသြားပါေၾကာင္း းD
လသာည
ေတာ္ပါေသးရဲ႕.. ျပန္ပြင့္လာလုိ႕
=)
အစ္မလသာည ေနေကာင္းတယ္ဟုတ္..
အစစ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္..
ေတာ္ေသးတာေပါ႕ မမရယ္၊ ေန႕အိပ္မက္က ႏႈတ္ဆက္တဲ႕ပို႕စ္ပဲေတြ႕လိုက္တာ၊ မမပိတ္လိုက္တာ သိဘူးရယ္။ ေန႕အိပ္မက္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ၾကီး စိတ္ညစ္လာရင္ အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ စိတ္ေလွ်ာ႕ထားပါတယ္။ :P
မမလသာည
ပူးေတေရာက္တယ္သိလား... မမအသစ္ျပန္တင္တဲ႔ေန႔ထဲကေရာက္တယ္... မမႏႈတ္ဆက္သြားလို႔ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး... ပူးေတလဲ ဒီတေလာ ရံုးကအလုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ..ဘယ္ဘေလာ့မွ ေသေသခ်ာခ်ာမေရာက္ျဖစ္ဘူး... မမ ဘေလာ့ေတြဆီ ျပန္လာတယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာသြားတယ္... ေနာက္ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးႀကီး မလုပ္ရဘူးေနာ္ မမ။ ပူးေတတို႔ တကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...
ခင္တဲ႔
ပူးေတ
အားေပးတဲ့ကြန္မန္႔မ်ားအတြက္ ရႊမ္းမီ ေနအိပ္မက္ ပူးေတ.. ညီမေလး သံုးေယာက္လံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. :))
;) ;) ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ
ဒါပဲေျပာေတာ႔မယ္
နုိင္ငံျခားမွာ အေျခခ်ေတာ႔မယ္ၾကားရင္ ရင္ထဲက်င္ခနဲ႔ပဲ
ဘေလာ႔ရြာကုိေက်ာခုိင္းမယ္ၾကားရင္ ရင္ထဲမွာက်င္ခနဲ႔ပဲ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
မမလသာညေရ....
နုတ္ဆက္စာကုိလည္း ခုေရာက္မွျမင္မိတယ္။
ခုိင္နုလည္း အလုပ္မ်ားတာရယ္...စိတ္မအားတာရယ္
ေၾကာင္႔ ဘေလာပ္႔ မလည္ျဖစ္တာၾကာပါျပီ။
စာလည္း မေရးနုိင္ဘူးရယ္။
မမလသာည စာေတြျပန္ေရးအုံးမယ္ဆုိလုိ႔ ၀မ္းသာမိတယ္။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ ဒီလုိပါပဲ။မမေရ...
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပပါေစ။
ခ်စ္ေသာမိသားစုေလးနွင္႔လည္း အျမန္ဆုံးျပန္လညဆုံစည္းနုိင္ၾကပါေစ။
ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္လိုပါတယ္္ ညီမေလးရယ္။ ေက်းဇူးေနာ္ ခိုင္နု။ ေက်းဇူးပါ ေမာင္ဘၾကိဳင္ေရ..
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္သီတင္းကၽြတ္ေလးျဖစ္ပါေစ..
လသာႏိုင္ေသာညမ်ားျဖစ္ပါေစ...
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ညက ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ လမင္းၾကီးက ၾကည္လင္စြာ လသာေနလိုက္တာ။ ဒါမ်ိဳး မျမင္ျဖစ္တာေတာင္ ၾကာျပီ၊ လမင္းကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းလံုျခံဳတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးေလး ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒီလုိပဲ အစ္မ လသာ ပိုစ့္ေလးေတြ ေရးျဖစ္မွ အစ္မ ေနေကာင္းေနတယ္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းေနမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လသာေသာ ညမ်ား မ်ားမ်ား ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရပါေစသတည္း။ :)
ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ.. အဆက္စပ္မရိွတဲ႔အေတြးေတြက လူတစ္ေယာက္မွာ အဆက္မၿပတ္စီးေနတာေလးကို သြားေတြ႔တယ္.. ေရးထားတာေလး ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးနဲ႔ လွလိုက္တာဗ်ာ..
အမရဲ႕ ေစတနာေႀကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးရသလို
အမတစ္ေယာက္လည္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပို႔သတဲ႔ ေမတၱာေႀကာင္႔
စိတ္ေအးခ်မ္းျပီး
အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္နဳိင္ပါေစ ..
Post a Comment