ျခေသၤ့တစ္ေကာင္၏ ျဖစ္ရပ္မွန္

တခါက နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ ဆင်းရဲတဲ့ တိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်ထဲမှာ ခွန်အားနဲ့ပြည့်စုံပြီး ပျိုမြစ်တဲ့ ခြင်္သေ့လေးတစ်ကောင် ရှိခဲ့တယ်။ ခြင်္သေ့ဆိုပေမယ့်လည်း တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်က ဆင်းရဲတော့ တနေ့မှ အသားတစ်ကီလိုပဲ စားခွင့်ရတယ်။ ခြသေ့င်္လေးဟာ အသားများများစားရတဲ့ ဘဝကို တမ်းတရင်း ကယ်တင်ရှင် မြန်မြန်လာပါစေလို့ ဆုတောင်းနေမိတယ်။

တနေ့တော့ ဂျပန်နိုင်ငံက တိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်များကြီးကြပ်ရေး အရာရှိက အဆိုပါတိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်လေးကို လာလည်ရင်း ခွန်အားနဲ့ပြည့်စုံပြီး ပျိုမြစ်တဲ့ ခြင်္သေ့လေးကိုသဘောကျသွားတယ်။ နောက်တော့ တိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်လေးရဲ့အရာရှိကို မေးမြန်းပြီး ခြင်္သေ့လေးကို သူတို့နိုင်ငံကို ခေါ်သွားဖို့ စီစဉ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကယ်တင်ရှင်မျှော်နေတဲ့ခြင်္သေ့လေးရဲ့ ဆုတောင်းပြည့်သွားတယ်ဆိုပါတော့..

“ဂျပန်ရောက်ရင် သူတို့က ငါ့ကို တနေ့ဆိတ်တစ်ကောင် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ကောင်နှုန်းပေးမှာသေချာတယ်။ တိရိစ္ဆာန်တွေကို ပေးသုံးတဲ့ အကြွှေးကဒ်(credit card) (လည်စည်းမှာ မြုပ်ပြီး တပ်ပေးတဲ့ name credit card)နဲ့ ငါကြိုက်သလောက် စားချင်တာ စားခွင့်လည်း ရတော့မယ်”

ဒီလိုနဲ့ လေယာဉ်ကြီးနဲ့ ဂျပန်နိုင်ငံကို သူရောက်ခဲ့တယ်။

ဂျပန်ကိုရောက်ပြီး ပထမဆုံးနေ့မှာပဲ မနက်စာအဖြစ် လှပစွာထုတ်ပိုးထားတဲ့ အစာအိတ်အကြီးကြီး သူ့ဆီကိုရောက်လာတယ်။ အပေါ်မှာလည်း ဂျပန်နိုင်ငံရဲ့ နာမည်ကြီးတိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်ရဲ့ တံဆိပ်တုံးကို သေသပ်လှပစွာ နှိပ်လို့ထားတယ်။ ဝမ်းသာအားရနဲ့ အိတ်ကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်..

သူ မမျှော်လင့်ထားတဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှော့ဖြစ်သွားတယ်။ အိတ်ထဲမှာတွေ့ရတာက ဌက်.. ပျော.. သီး.. တွေ..

ခြင်္သေ့ကို ဌက်ပျောသီးလာကျွေးတဲ့အတွက် သူဒေါသထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း တစ်စုံတစ်ခုကို သူစဉ်းစားမိတယ်။ သူက တောကနေ ခရီးဝေးကို လေယာဉ်နဲ့ လာရတာမို့ ခရီးပန်းလာတယ်၊ နောက်ပြီး ဆင်းရဲ့တဲ့ ဥယျာဉ်လေးမှာ တစ်နေ့ အစာနည်းနည်းပဲ စားခဲ့ရသူဆိုတော့ အစာအိမ်က ကျဉ်းနေတယ်။ ဒီတော့ အစာအိမ်ကို အရင် ဆေးကြောတဲ့ အနေနဲ့ ဌက်ပျောသီးအရင် ကျွေးတာ ဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ စဉ်းစားမိတယ်..။

ဒါပေမယ့် ဒုတိယနေ့မှာလည်း.. ပထမနေ့ကအတိုင်း သေသပ်စွာ ထုပ်ပိုးထားတဲ့ ဌက်ပျော်သီးအိတ်ပဲ ထပ်ရောက်လာတယ်။

တတိယနေ့.. ထိုနည်းလည်းကောင်း..

ခြင်္သေ့လေးဟာ ထိန်းမရအောင် ဒေါသထွက်လို့နေပါပြီ။ ဒါဟာ ခြင်္သေ့တစ်ကောင်ကို သက်သက် စော်ကားတာပဲ မဟုတ်လား...သူက တိရိစ္ဆာန်ဥယျာဉ်က ဝန်ထမ်းကို ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး ဒေါသကုန် ဟိန်းဟောက်လိုက်တယ်/

“ဝေါင်း....ဒီမှာ ကျူပ်ဟာ ခြင်္သေ့ဗျ၊ တောသုံးထောင်အုပ်စိုးတဲ့ တောဘုရင် ခြင်္သေ့ဆိုတာ ခင်ဗျားနည်းနည်းမှ မသိဘူးလား..။ အဓိပ္ပါယ်မရှိ လုပ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ပါ။ ကျူပ်လို ခြင်္သေ့ကို ဌက်ပျောသီးကျွေးတာဟာ တော်တော် မခန့်လေးစားလုပ်တဲ့ အပြုအမှုပဲ၊ ခင်ဗျား နားလည်လား”

ဒီတော့ အစာကျွေးသူ ဝန်ထမ်းက ရိုသေစွာ ပြန်ပြောတယ်။

“အရှင်ဟာ တောဘုရင် ခြင်္သေ့မှန်း ကျွန်ုပ်သိပါတယ်။ သို့သော်လည်း သင့်ကို ဒီနိုင်ငံသယ်လာတုန်းက မျောက်ဗီဇာနဲ့သယ်လာတယ်ဆိုတာကိုရော သင်သိပါသလား အရှင်”

(++) ..............................................

တခြားနေရာမှာ မျောက်ဖြစ်ရတာထက်စာရင် ကိုယ့်နေရာမှာ ခြင်္သေ့ဖြစ်ရတာ သာကောင်းပေ၏။ 

..................................

လသာည ဖြစ်ပါတယ်။

Posted by လသာည   Labels: အတွေး at 10:57 AM

(++) ..............................................

တျခားေနရာမွာ ေမ်ာက္ျဖစ္ရတာထက္စာရင္ ကိုယ့္ေနရာမွာ ျခေသၤ့ျဖစ္ရတာ သာေကာင္းေပ၏။ 
..................................

လသာည ျဖစ္ပါတယ္။