၂၀၀၇ ခုႏွစ္ထဲက ေဖ့ဘုတ္ရြာထဲ ၀င္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ အခုထိ ေနသားမက်တဲ့ ဧည္သည့္တစ္ေယာက္လိုပဲ။
ရြာထဲ၀င္ကာစ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ကိုယ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း နည္းနည္းေလးနဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြတင္ျပီး၊
စ လိုက္ ေနာက္လိုက္၊ သူ႔သတင္း ကိုယ့္သတင္း အျပန္အလွန္ေျပာလို႔ ဟာသေတြ လုပ္ျပီး တကယ့္ကို
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ဖဘက တကယ္ဆဲြေဆာင္ခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့
သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ား... မ်ား... လာ...တယ္။ ကိုယ့္လိုပဲ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာလည္း ေနာက္ထပ္
သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေပါင္းျပီး
သူငယ္ခ်င္းေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ား…မ်ား…၊ ဆပြားလာခဲ့တယ္။
လူကမ်ားလာေတာ့ တက္လာတဲ့ ပိုစ္တိုင္းကို မဖတ္ႏိုင္ေတာ့သလို လူတိုင္းေစ့ ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါ လူမူေရး သတင္းေမးစရာေတြ မေမးလိုက္မိတာေတြလည္း ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးေတြရဲ့ ေမြးေန႔လိုဟာမ်ိဳးေတာင္ wish မလုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိလာတယ္။
ေနာက္ျပီး လူမ်ားေတာ့ သတင္းေတြကလည္း မ်ားလာတယ္။ သတင္းေတြကလည္း ရသမ်ိဳးစံု၊ အငို၊ အၾကမ္း၊ အလြမ္း စံုေနတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဘာနဲ႔တူလည္းဆိုေတာ့ ရြာလံုးကၽြတ္ စတုဒီသာေကၽြးတဲ့ မ႑ပ္ၾကီးလိုပဲ တစ္အိမ္ခ်င္းစီက စားစရာေတြ တည္ခင္းဧည့္ခံေနတာလိုမ်ိဳး ခ်ိဳခ်ဥ္ ဖန္ခါး ရသာစံု ေရြးခ်ယ္ စားေသာက္လို႔ ရေနေတာ့တာေပါ့။ တေန႔တေန႔ အဲဒီမ႑ပ္ထဲ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ အိမ္ျပန္စားခ်ိန္ ေသာက္ခ်ိန္သတိမရတဲ့ အထိပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ေဖ့ဘုတ္ရြာထဲ တေမ့တေမာ ေနမိျပီး ကုိယ့္ဘေလာ့အိမ္ကိုေတာင့္ ေမ့တတ္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ ရွားပါးလာတာလည္း ပါပါတယ္ေလ...
ဒါေပမယ့္ကြယ္.. ေဖ့ဘုတ္ၾကီးထဲမွာ ေလွ်ာက္လည္ရင္း အခုတေလာေတာ့ မြမ္းက်ပ္သလိုလို ခံစားမိတယ္။
ေန႔စဥ္ ေတြ႔ေတြ႕သမွ် တေန႔တေန႔ သတင္းကာလာစံုေတြထဲမွာ သူမ်ားေဆြးရင္ လုိက္ေဆြးလိုက္၊ သူမ်ားငိုရင္လုိက္၊ အရာရာကို ခံစားလြယ္..
မၾကံ့ခိုင္တဲ့ နွလံုးသားပိုင္ရွင္ျဖစ္ေလေတာ့.. ခက္တယ္။
ပိုဆိုးတာက
တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြအတြက္ လူအမ်ားျငင္းခံုေနခ်ိန္မွာ အမွားအမွန္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရတယ္။ ကိုယ္သိပ္မသိေသးတာေတြက အမ်ားသား၊ သင္ယူစရာေတြကလည္း အမ်ားသားဆိုေတာ့.. ဒီတစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာရင္
ဒါ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ဟိုတစ္ေယာက္က ဟိုလိုေျပာရင္ ဟိုဟာ ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ေယာင္ေတာင္ေတာင္
လက္ခုပ္တီးသူ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
တခါတခါမွာ ကိုယ့္ေ၀ါလ္ေပၚ သူမ်ားရွယ္လာတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကိုပဲ..
သေဘာတူေနတဲ့ "ငါ" နဲ႔ သေဘာမတူတဲ့
"ငါ"…( "ငါ" နဲ႔"ငါ") အခ်င္းမ်ား စစ္တိုက္ေနရတယ္၊
ဒီလိုနဲ႔ပဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားမိတဲ့ ႏွဖူးေၾကာကို "ငါ" အခုထိ ျပန္မေျဖျဖစ္ေသးပါလား..။
No comments:
Post a Comment