ဘဲဥျပဳတ္ မေရာင္းေတာ့ပါ..

ေလာကၾကီးက အဆင့္သင့္ စားသံုးရတာ လြယ္သေလာက္ ဖန္တီးရတာ ခက္တယ္။ ခက္တယ္ဆိုတာမွာ ဖန္တီးတဲ့ ပညာရပ္အျပင္၊ တျခားအရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဥပမာေျပာျပမယ္.. ရပ္ကြက္ထဲက ကိုေမာင္ေအး ဘဲဥျပဳတ္ေရာင္းတာကို ၾကည့္...

ရံုး၀န္ထမ္း ကိုေမာင္ေအး.. က ဘဲဥျပဳတ္ အရမ္းၾကိဳက္သူ...။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားက သူ႔ကို ကိုဘဲဥလို႔ေတာင္ ေျပာင္ေခၚၾကတယ္။ သူက ဘဲဥျပဳတ္ကို သူကိုယ္တိုင္ စားရံုတင္မကဘူး၊ သူမ်ားေတြကိုပါ စားဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ တေန႔တေန႔ ဘဲဥျပဳတ္ရဲ့ အာနိသင္ကို စာခ်ဲ႔မျပီးနိုင္တဲ့သူ႔ကို နားညီးလာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြက ဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းဖို႔ ေျပာၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြ႕ ေနာက္ေျပာင္ေျပာတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကိုေမာင္ေအး တကယ္ပဲ ဘဲဥျပဳတ္ ေရာင္းျဖစ္သြားတယ္..။

ရပ္ကြက္ရဲ့ ညေနေစ်းေလးက ဟင္းဆိုင္တန္းေလးမွာ ကိုေမာင္ေအး ဘဲဥျပဳတ္ အေရာင္းဆိုင္ ဖြင့္ပါတယ္။ သူ႕ဆိုင္နားမွာက အသုပ္စံုသည္ နဲ႔ ၾကက္သားဟင္းသည္ ရွိတယ္။ ေစ်းမေရာင္းဖူးေတာ့ စေရာင္းေရာင္းခ်င္း နည္းနည္းရွက္ေပမယ့္ သူေျပာခ်င္တဲ့ ဘဲဥျပဳတ္ရဲ့ အာနိသင္ကို ေျပာရလို႔ သူသေဘာေတြက်ခဲ့တယ္..။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေပးတဲ့ ေလာ္စပီကာ အေသးေလးနဲ႔ သူက ဒီလို ေအာ္ေရာင္းတယ္။

“ဘဲဥ.. ဘဲဥ..ဘဲဥ...။ စားၾကည့္ အားရွိ..။ အမ်ားသိေစဖို႔ ဘဲဥအာနိသင္.. ဒီလိုတဲ့ဗ်..ဘဲဥသည္ အားကို ျဖစ္ေစ၏ ...အက်ယ္မေျပာဘူး၊ အက်ယ္မေျပာဘူး...။ ေလာ္နဲ႔ ေအာ္လို႔ က်ယ္ေနတာ.။ ကဲ ..၀ယ္စားသြား....ပါ..။ ေနာက္က်မွ ေနာက္က်ျပီမေျပာနဲ႔..။”

သူဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္.. ေရာင္းရတဲ့ သူ႔ဘဲဥက တေန႔မွာ ၁၀လံုးေတာင္ မျပည့္ခ်င္..။ ကိုေမာင္ေအး စိတ္ဓါတ္က်သလိုျဖစ္ေပမယ္ လြယ္လြယ္နဲ႔ ဇဲြမေလ်ာ့ခ်င္ပါ..။ ဒါေၾကာင့္ အေရာင္းသြက္ဖို႔ နည္းလိုတာျဖစ္ရမယ္လို႔ ေတြးမိတာမို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ဆိုင္ေတြက ဘယ္လိုေရာင္းလဲဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္လိုက္တယ္။ အသုပ္စံုသည္က အသုပ္စံုတစ္ခုတည္းနဲ႔ကို ခ်ဥ္စပ္သုတ္၊ အခ်ိဳသုတ္၊ အစပ္သုတ္၊ သတ္သတ္လြတ္သုတ္ စသည္ျဖင့္ နာမည္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ေရာင္းလို႔ လက္မလည္သလို၊ ၾကက္သားဟင္းသည္မွာလည္း... ဆီျပန္အခ်ိဳခ်က္၊ ကာလသားခ်က္၊ ျပဳတ္ေၾကာ္ခ်က္၊ ၾကက္သားလံုးေၾကာ္၊ ၾကက္သားၾကာဆံခ်က္၊ ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္.. စသည္ျဖင့္ ဟင္းမ်ိဳးကို စံုလို႔.. ..။သူကေတာ့ ဘဲဥျပဳတ္တစ္မ်ိဳးတည္း...

ေနာက္ေတာ့ သူလည္း အၾကံေကာင္းရသြားျပီး ဘဲဥကို ဆားေရေႏြးစိမ္ဘဲဥ၊ မက်က္တက်က္ျပဳတ္ ဘဲဥ၊ အက်က္ျပဳတ္ ဘဲဥဆိုျပီး လုပ္ေရာင္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရင္ထက္စာရင္ နည္းနည္းပိုေရာင္းရလာတယ္ေပါ့..။ မိတ္ေဆြေတြက သူ႔ကို အၾကံတစ္ခုေပးတယ္ “လာ၀ယ္သူကို ဘယ္လို အရသာပိုၾကိဳက္သလဲ ေမးျပီး လိုတာကို ျပင္ေပးေလ”တဲ့..။ ဒါနဲ႔ သူက ေမးတယ္..။

ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ”ခင္ဗ်ားဘဲဥ မက်က္တက်က္ျပဳတ္က half မဟုတ္ပဲ အရည္ၾကီးပဲ ရွိေသးတယ္”တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကုိေမာင္ေအးက ေနာက္တေန႔ ျပင္ျပဳတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူက ေက်နပ္သြားေပမယ့္ အျခားတစ္ေယာက္က ေျပာလာတယ္ “ခင္ဗ်ားဘဲဥ မက်က္တက်က္ျပဳတ္က အက်က္ျပဳတ္ၾကိီးျဖစ္ေနျပီ ”တဲ့.။ ဒါနဲ႔ “ဟုတ္ကဲ့.. ကၽြန္ေတာ္ သတိထားျပဳတ္ပါမယ့္.”လို႕ ကိုေမာင္ေအး ျပန္ကတိေပးလိုက္တယ္..။

ဒီလိုနဲ႔ ကိုေမာင္ေအးတစ္ေယာက္ ဘဲဥျပဳတ္တဲ့ အလုပ္ကို ဂရုတစိုက္ ေသခ်ာျပဳတ္လိုက္တာ ဘဲဥျပဳတ္ ဟင္းအမယ္ေတာင္ မ်ားလာတယ္။ ဘဲဥျပဳတ္ (ဆားေရေႏြး သံုးမိနစ္စိမ္)၊ ဘဲဥျပဳတ္ (ဆားေရေႏြး ၄မိနစ္စိမ္)၊ ဘဲဥမက်က္တက်က္ျပဳတ္ (1/4) ၊ဘဲဥမက်က္တက်က္ျပဳတ္ (1/2)၊ ဘဲဥအက်က္ျပဳတ္ (၅ မိနစ္)၊ ဘဲဥအက်က္ျပဳတ္ (၈ မိနစ္)တဲ့...။ အခုဆို ဘဲဥတစ္လံုးခ်င္းကို အေသအခ်ာတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနရတဲ့ ကိုေမာင္ေအး ချမာ ၾကက္သားဟင္းသည္ထက္ေတာင္ အလုပ္ရႈပ္ပါေသးတယ္.။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့.. စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္က စားပဲြထိုးေကာင္ေလးတစ္ဦးက သူကို စာအုပ္တစ္အုပ္လာေရာင္းတယ္။ “ ဦး.. ဘဲဥကို ဒီအတိုင္းျပဳတ္ေရာင္းတာထက္ ဘဲဥအခံြခြာျပီး အလွဆင္ျပီး ေရာင္းပါလား၊ ပိုေရာင္းရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ လုပ္နည္းပါတယ္”တဲ့.. “ေဟ..”ကိုေမာင္ေအး အံ့ၾသသြားတယ္။ ေကာင္ေလး ေျပာတဲ့အတိုင္း သူကလည္း စာအုပ္ကို အေသအခ်ာဖတ္ျပီး ဘဲဥကို အခံြခြာျပီး အသားျဖဴျဖဴကို ကပ္ေက်းေသးေသးေလးနဲ႔ အရာေပးကိုက္ထုတ္ျပီး ေသခ်ာ အလွဆင္ပါေတာ့တယ္။ ဌက္ရုပ္၊ ၀က္မ်က္ႏွာရုပ္စသည္ျဖင့္ေပါ့... ။ ေတာ္ေတာ္ လက္၀င္တာပဲ.. အရုပ္မျဖစ္ပဲ ပ်က္သြားတဲ့ အရုပ္ေတြကို သူ႔ပါးစပ္ထဲ ျပစ္ျပစ္ထည့္ရင္း.. ညနက္သန္းေခါင္တိုင္ေအာင္ သူၾကိဳးစားျပီး ဘဲဥအလွဆင္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကိုေမာင္ေအးတစ္ေယာက္ ေန႔ေရာညေရာ ဘဲဥျပဳတ္ကမာၻထဲကေန႔ တ၀ဲလည္လည္။ စားလည္း ဒီစိတ္၊ အိပ္လည္း ဒီစိတ္၊ ေန႔လည္း အလုပ္ထဲမွာ ဘဲဥျပဳတ္အေၾကာင္းေတြး၊ ညလည္း ညနက္သန္းေခါင္ ဘဲဥျပဳတ္လို႔ အိပ္ေရးေတြ ပ်က္လာခဲ့တယ္။ ညနက္မွအိပ္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္၊ အလုပ္မွာ ငိုက္မိလို႔ အရာရွိက လွမ္းသတိေပးတာ မၾကာခဏ ခံရလာပါတယ္။ ေအာ္.. တတ္နိုင္ဘူးေလ.. ။ ငါက ဘဲဥျပဳတ္ရဲ့ အာနိသင္ကို လူေတြကို ေပးခ်င္တာကိုးးးး။

တစ္ေန႔ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ဆီေရာက္လာတယ္။ “ဒီမွာကိုေမာင္ေအး.. ခင္ဗ်ား ဘာလို အခုလို ဘဲဥျပဳတ္ေရာင္းေနတာလဲ။ ဘဲဥျပဳတ္အလွဆင္ေရာင္းတာကို ေျပာတာဗ်.။ အဲဒါ ဟိုဘက္လမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္က အရင္ လုပ္ေရာင္းေနတာ။ ခင္ဗ်ား အခုလို လိုုက္လုပ္ေတာ့၊ မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ တဲ့.. ။ ကိုေမာင္ေအးက ၾကားၾကားခ်င္း အံၾသသြားတယ္.. ။ သူမ်ားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္သြားသူက တကယ့္ကိုယ့္မိတ္ေဆြ အရင္းေခါက္ေခါက္။ ဘယ္လိုလုပ္တူမလဲ သူကသူပဲ၊ ကိုယ္က ကိုယ္ပဲ။ သူ႔အရသာကို ၾကိဳက္သူက သူ႔ဆီသြားမွာေပါ့..။ ကိုယ္က ကိုယ့္ဘာသာကို ေလ့လာျပီး လုပ္ရတာ၊ သူလုပ္တာ လုိုက္လုပ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး..လို႔ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ဆက္ေရာင္းေနခဲ့တယ္..။

သို႔ေသာ္ ဒီေနာက္လည္း ကိုေမာင္ေအးရဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က လာေျပာျပန္တယ္။ “တကယ္က ဟိုလူက ဘဲဥကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳတ္ေရာင္းလာတာမို႔ သူျပဳတ္တာက ပိုေကာင္းတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားကိုအားနာလို႔ မေျပာတာ။ တကယ္ဆို ခင္ဗ်ားကို ခင္လို႔သာ လာအားေပးေနရတာ။ ”

ဒီစကားအၾကားမွာေတာ့ ကိုေမာင္ေအး ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ ရုတ္တရက္ ေျပာစရာ စကားလံုးရွာမရဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္ႏွာကို ျပင္လိုက္ျပီး ထိုမိတ္ေဆြကို ျပံဳးျပလိုက္တယ္။

“ေအးဗ်ာ.. ခင္ဗ်ားလို မိတ္ေဆြကိုယ္တိုင္က ဖြင့္ေျပာလာတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျမင္မွန္ရသင့္တာေပါ့ဗ်ာ..။ အခုလို အၾကံေပးတာကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္”

ျပီးေတာ့ သူက ေစ်းတန္းေလးတစ္ခုလံုး ၾကားေအာင္ သူ႔ေလာ္စပီကာေသးေသးေလးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တယ္။

“ကၽြန္ေတာ္ ကိုေမာင္ေအး.. ဒီေန႔မွ စျပီး ဘဲဥျပဳတ္ မေရာင္းေတာ့ပါ..။ တကယ္ေတာ့ ဘဲဥျပဳတ္ဆိုတာ ၀ယ္စားရတဲ့ အရသာေကာင္းသေလာက္ ျပဳတ္ေရာင္းရတဲ့ အရသာ မေကာင္းဘူးဗ်။ ေအာ္..ဘဲဥျပဳတ္.. ဘဲဥျပဳတ္..ဘဲဥျပဳတ္...။ ကဲ ..၀ယ္သာစားၾကဗ်ာ....။”

ထိုေန႔မွ စ၍ ကိုေမာင္ေအး ဘဲဥျပဳတ္မေရာင္းေတာ့ပါ....