Saturday, June 26, 2010

ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ အိုင္စတိုင္း

နာမည္ၾကီး ရူပေဗဒ ပညာရွင္ အိုင္စတိုင္းက သူမေသခင္ ၅လအလိုမွာ “ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ အၾကီးမားဆံုးေသာ မဟာအမွားက သမၼတ ရုစဗဲ့ကို ေပးတဲ့စာမွာ လက္မွတ္ထိုးမိသြားတာပါပဲဗ်ာ” လို႔ ေၾကေၾကကဲြကဲြ ေျပာသြားခဲ့တယ္။

သူေၾကကဲြေနခဲ့တာကေတာ့ သူဟာ လူသားေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳ ရူပေဗဒ သီအိုရီေတြကို တီထြင့္ခဲ့သူ၊ စစ္ကို မလိုလားသူလို႔ သူ႔ကိုယ္သူ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္၊ လူသတ္လက္နက္ အနုျမဴဗံုးကို တီထြင္ရာမွာလည္း သူဟာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အိုင္စတိုင္းဟာ E=mc2ဆိုတဲ့ Relativity Theory ကို ေလ့လာသိရွိခဲ့ျပီးေနာက္ ေသးငယ္တဲ့အရာေတြကေန ၾကီးမားတဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ရရွိနိုင္တယ္ဆိုတာကို သတိထားမိခဲ့တယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း ေန႔တေန႔မွာ သူ႔ဆီကို သူလိုရူပေဗဒ ပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ Leo Szilard ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ကမာၻကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားေစမယ့္ ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ နာဂဆဂီကို ျပာက်ေစခဲ့တဲ့ အနုျမဴဗံုးတစ္ခုကို တီထြင္ဖို႔ အစပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Leo Szilardနဲ႔ အိုင္စတိုင္းတို႔ဟာ မလူးမလြန္႔သာတဲ့ အေျခအေနမ်ားအရ အေရးေပၚဗံုးတစ္ခုကို တီထြင့္ေပးရဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့လို႔ပါ။

ဓါတ္ပံုထဲကအတိုင္း အိုင္စတိုင္းနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျပီးေတာ့ သမၼတ ရူစဗဲ့ဆီ အနုျမဴဗံုးတီထြင္ေပးနိုင္ေၾကာင္း စာေရးၾကတယ္။ ေရးတာက Szilardျဖစ္ေပမယ့္ အိုင္စတိုင္းက လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တယ္..။ ေအာက္က ပံုက စာကေတာ့ အိုင္စတိုင္းရဲ့ လက္မွတ္နဲ႔ စာပါ။
အဲဒီေနာက္ ဗံုးတီထြင္ဖို႔ ေဖာ္ျမဴလာကို အိုင္စတိုင္းက ၂ရက္နဲ႔ အျပီးေရးသားခဲ့တယ္။ ဗံုးရဲ့ ေပါက္ကဲြအားအျပင္ ဓါတ္ေငြ႔အဆိပ္ေတြ ဘယ္လိုပ်ံႏွံနိုင္ေၾကာင္းကိုပါ သတိေပးေျပာဆိုတဲ့ အိုင္စတိုင္းကို က်န္သူေတြက ေနာက္ပိုင္း မယံုၾကည္တာမို႔ ဗံုးတီထြင္တဲ့ ထိပ္တန္းလ်ိဳ၀ွက္အဖဲြ႔ထဲကေန ဖယ္ရွားခဲ့တယ္လို႔လည္း ဆိုၾကတယ္။


အဲဒီေနာက္ေတာ့ အေပၚက ပံုထဲကအတိုင္း စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အနုျမဴဗံုးကိစၥေတြကို လ်ိဳ၀ွက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ ဂ်ာမဏီကို စမ္းသပ္ဗံုးၾကဲဖို႔ ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဂ်ပန္မွာ ၾကဲဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။


ဂ်ပန္မွာ ဗံုးၾကဲဖို႔ျမိဳ႔ေတြကို ေရြးၾကတဲ့အခါ က်ိဳတို၊ နိဂတ၊ ရာမဂုခ်ိ၊ ခုမမိုတို၊ ဖူကူအိုကာ၊ နာဂိုယာ၊ ယိုကိုဟားမား၊ တိုက်ိဳေဘး စတဲ့ ျမိဳ႔ေပါင္းမ်ားစြာ ေရြးခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ နာဂဆကီကို ၾကဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီျမိဳ႔ေတြကို ၾကဲျဖစ္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာထဲမွာ အဲဒီအခ်ိန္ ရာသီဥတု သာယာေနခဲ့တဲ့အခ်က္လည္းပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ၎ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြ ရဲ့ အသက္ေတြ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပာက်ေစေအာင္ ကံဆိုးခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႔ ဗံုးမၾကဲခင္ ဟီရိုးရွီးမားျမိဳ႔က ေနေရာင္ရဲ့အလင္းေအာက္မွာ သာယာေနခဲ့တယ္။ ပံုကို ပံုေဖာ္ျပသရရင္ အေပၚက ပံုအတိုင္း ရွိေနခဲ့တယ္..ဗံုးၾကဲျပီးျပီးခ်င္းက ခဏေလးက ဟီရိုးရွီးမား ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြရဲ့ ကံဆိုးမူ.ကေတာ့ တကယ့္ကို ျပာအတိ.။
ဗံုးရဲ့ ေပါက္ကဲြအပူခ်ိန္က 7200 ကေန 1000 ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ေတာင္ ရွိတယ္။ ဗံုးၾကဲျပီးျပီးခ်င္း ျမိဳ႔တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္က လူေတြ ပဲြခ်င္းျပီး ေသဆံုးသြားတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဓါတ္ေငြ႔အဆိပ္သင့္ျပီး ေသဆံုးသူ၊ ဗံုးဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေသဆံုးသူမ်ားေတြနဲ႔ ဗံုးၾကဲျပီးေနာက္ႏွစ္လအတြင္း တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ရွိခဲ့တယ္။ ကေလးေတြလည္း ပါတာေပါ့...။ မိခင္တစ္ဦးက သူ႔ကေလးကို မီးေလာင္ျပင္မွာ လိုက္ရွာခ်ိန္မွာ သူ႔ကေလးရဲ့ေခါင္းကို ေရဘ၀ဲတစ္ေကာင္လို႔ အပိုင္းပိုင္းအစိတ္စိတ္ေတြ႔ရတယ္ဆိုတဲ့ ရင္ကဲြစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း မနည္းပါဘူး..။

ဘယ္သူေတြက ဘာေၾကာင့္ အနုျမဴဗံုးကို တီထြင္ရသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဂ်ပန္ဟာ ဗံုးၾကဲခံရသလဲ။ ဘယ္သူက ဗံုးၾကဲဖို႔ အမိန္႔ခ်သလဲ၊ ဘယ္လိုအက်ိဳးဆက္ေတြရသလဲ..ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို စစ္အတြင္းက အနုျမဴဗံုးဒဏ္ခံရတဲ့ ဟီရိုရွီးမားျမိဳ႔က ျပတိုက္မွာ အမ်ားၾကီး ေရးသားျပသထားတယ္။

ဂ်ပန္ေရာက္ကတဲက အဲဒီေနရာကိုေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ သြားေလ့လာခ်င္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခု အျမဲရွိခဲ့ေပမယ့္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ကေတာ့ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ အဲဒီျမိဳ႔ကို ေရာက္တုန္း ျပတိုက္ကို ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္။

ျပတိုက္က ဓါတ္ပံုေတြက ျမင္ရသူကို ေၾကာက္စရာ ေၾကကဲံြ၀မ္းနည္းစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္..။ ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ျပီး ႏွလံုးကမေကာင္းေတာ့ မ်က္ရည္က အလဲြတကူ၀ဲလာတာမို႔ ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္တိုင္း ေထာင္ေနက် အက်င့္ပါေနလို႔ ျဖဳတ္မရခဲ့ဘူး း)

ဒါက အသက္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္မွာ အနုျမဴဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ အဆိပ္သင့္ခဲ့ရတဲ့ Sadakoဆို႔တဲ့ ကေလးငယ္မေလးက ေက်ာင္းတက္ရင္း ေသဆံုးသြားေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက အမွတ္တရ စိုက္ထူခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တိုင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆာဆကိ ဆဒါ့ကိုကို ၁၉၄၃ မွာ ေမြးျပီး ၁၉၄၅ (သူမ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္မွာ) အနုျမဳအဆိပ္သင့္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရိပ္လကၡဏာ မျပေတာ့ မသိခဲ့ရဘူး။ ၁၉၅၄မွာ ၾသဂုတ္လ ေနာက္ပိုင္းမွ အဆိပ္သင့္တဲ့ ေရာဂါလကၡဏာက စျပတယ္။ ၁၉၅၅ မွာ ေသဆံုးသြားတယ္..။ ေသေတာ့ အသက္ ၁၂ႏွစ္။ မူလတန္း-ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူ ေပါ့ေနာ္။ (ဂ်ပန္က မူလတန္းက ေျခာက္တန္းအထိ ရွိတယ္ )

ဆဒါ့ကိုေလး ေဆးရံုတက္ေနခ်ိန္ေတြမွာ သူ႔မေရာဂါျမန္ျမန္သက္သာ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းလာဖို႔ စကၠဴ ၾကိဳးၾကာဌက္ေပါင္းမ်ားစြာ သူကိုယ္တိုင္ ခ်ိဳးျပီး ဆုေတာင္းခဲ့ရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္၅လအၾကာ ေဆးရံုေပၚမွာပဲ သူမ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ေက်ာက္တိုင္အတြက္ ဂ်ပန္တနိုင္ငံလံုးက အေျခခံပညာေက်ာင္းေပါင္း ၃၂၀၀ က ကေလးေတြက ထည့္လွဴျပီး ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ မေတြ႔ၾကံဳရပဲ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမာၻေလးတစ္ခုတည္ေဆာက္ၾကပါစို႔လို႔ ကေလးေတြက ေရးသားခဲ့ၾကတယ္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့ Sadako အပါအ၀င္ ေသဆံုးသြားတဲ့ ကေလးငယ္အားလံုးကို ရည္စူးတဲ့ Children's Peace Monument အျဖစ္ သတ္မွတ္ စိုက္ထူခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။


ေသဆံုးသြားတဲ့ ဆဒါကိုနဲ႔တကြ အားလံုးအတြက္ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ရရွိေစဖို႔ စကၠဴ ၾကိဳးၾကာဌက္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ခ်ိဳးျပီး အမွတ္တရ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုး ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းကေန လြတ္ေျမာက္ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ.. လူသားအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ..

ပန္းကေလးတိုင္း လန္းပါေစ.......

ဟီရိုရွီးမား အမွတ္တရပါ...။ (အနုျမဴပံုနဲ႔ အိုင္စတိုင္းပံုစသည္တို႔ကို ျပတိုက္ကေန ကိုယ္တိုင္ရိုက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဓါတ္ပံုေပၚကို ကလစ္ႏွိပ္လို႔ အၾကီးခ်ဲ႔ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္)
လသာည ျဖစ္ပါတယ္။

37 comments:

chindwinthu said...

အမေရးထားတာဖတ္ရင္းနဲ႕ကိုဘဲ၀မ္းနည္းလာမိတယ္။ဟီရုိရွီးမားကိုလည္းေရာက္ဖူးခ်င္ပါေသးတယ္။

ကိုၾကီး said...

လူသားအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ တကယ္ေတာ့ အရူးထေနတဲ့ ဂ်ပန္ဘုရင္နွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ဖတ္ဆစ္၀ါဒေၾကာင့္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ အခုလို အျဖစ္ဆိုးနွင့္ၾကံဳရတာပါ ေနာက္တခုက မဟာလူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ အရမ္းၾကီးျပီ အျခားနိုင္ငံနွင့္လူမ်ိဳးေတြအေပၚ ဘိုက်ေနတဲ့ ဂ်ပန္ကို အဲဒီေခတ္အခါက အဲဒီလိုတာ မလုပ္နိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာေတာ့လည္း ကံကံရဲ႕အက်ိဳးေပါ့.....

ကိုေဇာ္ said...

ခံရသူကေတာ႔ ဂ်ပန္ ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႔သားေတြပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း ခံရမွာက အေမရိကန္ ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားေတြ ဖက္ဆစ္ဒဏ္ ခံရမွာ. . .။
ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ကို ကာကြယ္ရင္း သူမ်ားကို ထိခိုက္ခဲ႔တာေပါ႔ေလ။ ဂ်ပန္ျပတိုက္ဆိုေတာ႔လည္း သူတို႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မေရးထားတာ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ္ခံရတာကိုပဲ သတိရေနတတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ဓါတ္ပံုေတြ အတြက္ ေက်းဇူး..။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပျပီး တေယာက္ထဲပုံရုိက္ရသလား

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္..ကိုယ္လဲ အဲ့ကိုလြန္ခဲ့တဲ့၄ႏွစ္ကေရာက္ခဲ့တယ္။တခါပဲသြားခ်င္တယ္..
ေသြးပ်က္ေၾကာက္လန္႔စရာျမင္ကြင္းပဲ။
ကိုယ္လဲတေယာက္တည္းမို႔လို႔ ဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ျပန္ထြက္လာတာ။ ကိုယ္နဲ႔အတူ အျခားဂ်ပန္ေတြပါပါေပမဲ့ သူတို႔က မၾကည့္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ ကိုယ္ကပထမႏ်ာကစ္မိတာ..ေနာက္မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူတို႔ကေျပာတယ္ ေက်ာင္းတက္ေနတိုန္း ႏွစ္တိုင္းနီးပါးလာရတာတဲ့..

စစ္ဆိုတာ ဘယ္စစ္မွမေကာင္းဘူး။
နည္းပညာဆိုတာလဲ လူသားေတြကိုအက်ိဳးျပဳတဲ့ နည္းပညာကလြဲလို႔က်န္တာမေကာင္းဘူး။
အဲဒီလိုပဲ ဗီယက္နမ္ထင္တယ္။ စိုက္ပ်ိဳးလို႔မရတဲ့ႏိုင္ငံ

နယူးကလ်ီးယားအႏၱရာယ္က ဒီေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား လူေတြ .....တီထြင္ထုတ္လုပ္ခ်င္ၾကတာလဲ။
အသက္ဆိုတာလဲ ပိုရွူခ်င္လို႔မရဘူး။ ေခါင္းဆိုတာလဲအပိုထားခ်င္လို႔မရတာ။
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဘာလို႔မေနခ်င္ၾကပါလိမ့္ေနာ္...။
ကိုယ္လဲ ခရီးက အခုမွျပန္ေရာက္တာ ။

ျမတ္ႏိုး

ျမတ္ႏိုး said...

ဂ်ပန္ေတြလည္း သူတို႔ခံရေတာ့မွ သူတို႔ရဲ့လုပ္ရက္ဘယ္ေလာက္ဆိုး၀ါးသလဲဆိုတာ သိေတာ့တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုထက္ထိ အဲဒီဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ဘုရင္ေတြဟာ ဂ်ပန္ျပည္သူျပည္သားေတြကို ေတာင္းပန္ေနတုန္းပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ဟာ စစ္ၾကးီအပီး တိုးတက္လာတာနဲ႔အမ်ွ သူတို႔ရဲ့ ယုတ္မာမႈေတြကိုဖံုးေစဖို႔အတြက္ မဖြံျဖိဳးေသးတဲ့အာရွႏိုင္ငံေတြကို ပညာေတာ္သင္ေထာက္ပံံေၾကးေတြေပး..အကူအညီေတြေပးေနတာပဲ။ ဒါေတြက တကယ္ေတာ့ အေပၚကလူေတြပဲျဖစ္ေနတာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာလိုေပါ့..
ေအာက္ကလူေတြကေတာ့ ..ေအးခ်မ္းတယ္..
ျမန္မာျပည္ရဲ့ဟယ္လင္မွာ ေတြ႔ႏိုင္တယ္။
ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို လူတိုင္းမေကာင္းကတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

စစ္ဆိုတာ ခံလိုက္ရတာျပည္သူပဲ။


ျမတ္ႏိုး

အၾကမ္းထည္ said...

ကမၻာေၿမ ပန္းေရာင္စံုေမႊး လို႕ အၿဖဴေရာင္ ဌက္ ေတြ ပ်ံသန္း အားလံုး ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ လန္း ႏိုင္ ပါ ေစ သား။

with reps;
အၾကမ္းထည္

လသာည said...

chindwinthuညီမေလးေရ.. ေက်ာင္းပိတ္ရက္က်ရင္ သြားျဖစ္ေအာင္ သြားၾကည့္ေနာ္..။ အိုခရာမကေန ကားနဲ႔ ၂ နာရီပဲ စီးရတာ.

ကိုၾကီး.နဲ႔ ကိုေဇာ္ ရဲ့.ကြန္မန္႔မ်ားအတြက္ ေလးစား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အနိဌာရံုကိုပဲ ျဖစ္ေစတတ္တာမို႔လား..။ ျမတ္နုိုးေျပာသြားတဲ့ ကြန္႔မန္႔ဟာ အျပည့္စံုဆံုးပါပဲ..။ ျမတ္နိုးေရ ေက်းဇူးေနာ္။

အၾကမ္းထည္ေရ. ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး။ ကဗ်ာဆရာမ်ားက်ေတာ့လည္း လက္တန္းကဗ်ာစပ္နိုင္တာပဲ..။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ကိုၾကီးေက်ာက္.>>.လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပေနတာက “တစ္ေယာက္တည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ေနေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လာတာမို႔ မေၾကာက္ဖူးကြ”လို႔ ေျပာတာပါ ဟဲဟဲ း))

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုျပတိုက္ေတြနဲ႕ ထိန္းသိမ္းထားတာ တစ္မ်ိဳးေတာ႕ေကာင္းတယ္
လူေတြရဲ႕ စိတ္မွာ စစ္ဆိုတာ မုန္းတီးစရာရယ္လို႕ စြဲစြဲျမဲျမဲ မွတ္ထင္သြားႏိုင္တာေပါ႕..
ၾကီးက်ယ္တဲ႕ တီထြင္မႈေတြဟာ မေကာင္းတဲ႕ဘက္မွာ အသံုးျပဳျခင္းခံလိုက္ရေတာ႕လဲ တီထြင္သူဘက္က ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္မိေတာ႕မွာပါဘဲေနာ္..
လသာညေရ.. လင္႕အသစ္ေလးေျပာင္းသြားျပီ..
http://www.missgreenlady.com

မယ္႔ကိုး said...

အဏုျမဴဗံုးအေၾကာင္းကို ငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာမႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး စာကို စဖတ္ကတည္းကေရာ အခုထိ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ဖတ္မိတို္င္း သနားစိတ္၊ သံေဝဂစိတ္ျဖစ္မိတယ္။
လူေတြရဲ႕ စိတ္ဟာ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပဲေနာ္။

p.s ( ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ျပီး ႏွလံုးကမေကာင္းေတာ့ မ်က္ရည္က အလဲြတကူ၀ဲလာတာမို႔ ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္တိုင္း ေထာင္ေနက် အက်င့္ပါေနလို႔ ျဖဳတ္မရခဲ့ဘူး း) ) ဆိုတဲ႔ စာေလးမွာ ၿပံဳးမိတယ္။ ခ်စ္မေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ =)

ခုိင္နုငယ္ said...

ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ သုတအဖုံဖုံနွင္႔
အမလသာညကုိလာၾကည္႔သြားပါဒယ္။
အေ၀းကေန၀ါးျပီးရုိက္ျပထားေတာ႔
ၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္ဆုိမွမျမင္ရဘူး။
အမလသညေရ..ေနာက္ခါဓါတ္ပုံတင္ရင္
အနီးကပ္ေလးရုိက္ျပပါေနွာ္:)

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ဝမ္းနည္းစရာ အတိတ္ေတြပါ..
ပံုေလးေတြ ၾကည့္သြားတယ္. :)

ေရသန္ ့ said...

စစ္ရဲ ့ရလာဒ္ေတြဟာ စိတ္ကိုတုန္လႈပ္ေစတယ္ဗ်ာ...
မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ္ ့ဆုေတာင္းမိလိုက္တယ္ ...
ကမၻာႀကီးျငိမ္းခ်မ္းပါေစ.....

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...
This comment has been removed by the author.
သဒၶါလိႈင္း said...

စစ္၀ါဒီေတြေၾကာင့္စစ္ရဲ႔အနိဌာရံုေတြအဓိကခံစားရတာ
ကေတာ့ျပည္သူျပည္သားေတြပဲေပါ့..။ သနားစရာ
ျဖစ္သြားရတာက ျပည္သူေတြေပါ့ေလ..။ လက္ေအာက္ခံ
ေနခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းႏိုင္ငံတိုင္း ကိုယ္တိုင္ခံစားခဲ့ရတာေတြ
ကိုေတာ့မေမ့ႏိုင္ၾကဖူးပဲ..။
ဓါတ္ပံုကိုေသခ်ာၾကည့္သြားတယ္မလသာေရ..
ခင္တဲ့
သဒၶါ

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

လသာညေရ
မဂၤလာပါ။
ဒီပို႕စ္ေလးကိုဖတ္ရတာ အရင္ကေရာက္ဘူးခဲ႕တာကို ျပန္သတိရမိတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း ျပတိုက္ထဲမွာ ငိုခဲ႔ရဘူးတယ္။ အခုလည္းဒီပို႕စ္ကို ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။
သြားတုန္းက ႏိုင္ငံျခားသားေတြခ်ည္းပဲသြားခဲ႔တာေလ။ အေမရိကန္လူမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕ စကားေတြေျပာခဲ႔ႀကတာလည္း မွတ္မိေနေသးတယ္။
ပို႕စ္က သမိုင္း၀င္ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႕ ျမန္မာလိုေရးသားထားတဲ႕ အတြက္ေႀကာင္႔ တကယ္ အဖိုးတန္တယ္။
ကၽြန္မသိရတာေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ႕ ျဖည္႔စြက္ေျပာပါရေစ။ (ဆာ႕ဆကိ ဆဒါ႕ကို က ၁၉၄၃မွာေမြျပီး ၁၉၅၅မွာ ေသဆံုးခဲ႔ပါတယ္)
“ဆာဒါ႕ကိုစံ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ မွာ အဆိပ္သင္႔ျပီး၊ ၁၉၅၅မွ ဆံုးတာကေတာ႕ ၁၉၅၄ ႀသဂုတ္လ ေဆးစစ္ခ်ိန္ထိ ဘာေရာဂါမွမေတြ႕ခဲ႔ရပဲ ၁၉၅၅ ႏုိ၀င္ဘာလမွ ေရာဂါစတင္ခံစားရတာ ”တဲ႕ ။ (အဲလိုမ်ိဳးဟုတ္လားမသိဘူး)။ အႏုျမဴအဆိပ္က ေတာ္ေတာ္ကိုေႀကာက္စရာႀကီးေနာ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္။

စာႀကြင္း။ ကၽြန္မလည္းေလ ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္လို႕ အသံႀကားရင္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အလိုလိုေထာင္မိတယ္။

လသာည said...

ေကာင္းမြန္၀င္း.. စာျဖည့္ေပးသြားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ ထပ္ျဖည့္လိုက္ျပီသိလား..။ ဟုတ္ပ လက္ေခ်ာင္းေထာင္တာက အက်င့္ပါေနတာ း))

သဒၵါလိႈင္းေရ.. ေက်းဇူးေနာ္ ။ ေသခ်ာၾကည့္သြားတယ္ဆိုလို႔.. း))

ေရသန္႔ရဲ့ဆုေတာင္းေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

သိဂၤါေက်ာ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ခိုင္နုငယ္.. ၀ါးေလေကာင္းေလ မဟုတ္လားလို႔ း)))

ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ လာေျပာတဲ့ မယ္ကိုးကလည္း သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း။ အဲလိုေျပာလို႔ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာ းD

ေခ်ာေရ.. ဟုတ္လိုက္တာ..ၾကီးက်ယ္တဲ႕ တီထြင္မႈေတြဟာ မေကာင္းတဲ႕ဘက္မွာ အသံုးျပဳျခင္းခံလိုက္ရေတာ႕လဲ တီထြင္သူဘက္က ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္မိေတာ႕မွာပါဘဲေနာ္.. အခု လင့္ခ္ေျပာင္းခ်ိတ္ထားပါတယ္

အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ေနာ္

Shinlay said...

စစ္ေၾကာင္းေတြျပတဲ့ သတင္းကားထဲမွာ တခါၾကည့္ဖူးပါတယ္။ အျပစ္မရွိတဲ့သူေတြ အေၾကာင္းမဲ့
အသက္ဆံုးရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ စစ္ကိုဘာေၾကာင့္
မ်ား....တိုက္ခ်င္ၾကပါလိမ့္။

ေန၀သန္ said...

စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ပို႔စ္ပါ...။ ကြန္မန္႕ေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႕ ကိုေဇာ္ရဲ႕ ပို႔စ္ေလးကိုလည္း ေထာက္ခံမိပါတယ္...။ စစ္ဆိုတာ မရွိေလ ေကာင္းေလပါပဲေလ...။


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ခ်ိဳက် said...

မလသာ....ပံုေတြအတြက္ေက်းဇူးပါ။ ေမေမကလက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မီးမီးေလးက လက္သံုးေခ်ာင္းေတာင္ဗ် ဟီး အဲလိုေတြ႔တာပဲ :)

ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)

ထား said...

လသာညေရ ထားလဲ ဟီရိုရွီးမားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားခ်င္ေသးတယ္...
အေသးစိပ္ ျပန္ရွင္းျပေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္...
ေနာက္ဆံုး ဆုေတာင္းေလး ေကာင္းလိုက္တာ...
လူသားအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ...
ပန္းကေလးတိုင္း လန္းပါေစ...


ခ်စ္တဲ့

ထား

Meengelay said...

ႊကၽြန္ေတာ္မသိခဲ႔တာေတြပါ ေရးေပးထားလို႔ ဖတ္မွတ္ ေလ႔လာသြားပါတယ္။
Mama Latharnya
Sugoi desu.

very nice post.

မူလလက္ေဟာင္း နံပါတ္ႏွစ္ said...

ဖတ္သြားပါ၏။
:)

T T Sweet said...

လသာညေရ ... လာဖတ္သြားပါတယ္။

ကမၻာစစ္ၾကီး အဆံုးသတ္ဖို႕ အစေတးခံလိုက္ရတဲ႔ အၿပစ္မဲ႔ လူသားေတြ၊ ခေလးသူငယ္ေတြ ရဲ႔ သနားစရာ ရင္နာစရာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကေန လူသားေတြ သင္ခန္းစာယူၾကဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္။

ပို႔စ္ေလးအတြက္ေရာ၊ မၿမင္ဘူးေသးတဲ႔ ညီမ လာသာညရဲ႔ ပံုေလးေတြအတြက္ေရာ ေက်းဇူးေနာ္။

လသာည said...

အစ္မရွင္ေလး.. ဟုတ္တယ္ေနာ္။ တကမာၻလံုးျငိမ္းခ်မ္းေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ :'(

ေန၀သန္..ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္.။ စစ္ဆိုတာ မရွိေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ ဘယ္အရပ္မွာမွ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ..။

ခ်ိဳက်..:D မင္းေျပာမွပဲ သတိထားမိတယ္ ဟုတ္သားပဲေနာ္။ အေမထက္ သမီး လက္မတစ္ေခ်ာင္း ပိုေထာင္တဲ့ေခတ္ေလကြာ.။

ထား.. ထားရဲ့ဆုေတာင္းေလးအတိုင္းပဲ (ေကာ္ပီကူးဆုေတာင္းမယ္ း)))
ခ်စ္ႏွစ္..ဟုတ္ကဲ့ ေက်းခ်ဴးတင္ပါတယ္ းP
မီးငယ္ေလး..မီးငယ္ေလးေလာက္ sugoi deshoo :D

အစ္မဆိၤရဲ့ ကြန္မန္႔ေလးကိုလည္း အမ်ားၾကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.။

rose of sharon said...

ေစတနာဗလဗြနဲ႔တင္ထားတဲ႕ပို႔စ္ေလးကို အထင္ၾကီးေလးစားစြာ ဖတ္သြားတယ္ သူငယ္ခ်င္း

SHWE ZIN U said...

အင္း လသာညေရ

ဖတ္ၿပီးေတာ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္ သူကလည္းအဲဒီတုန္းက ဆိုးေပတာကိုး ဒါေပမဲ႔ အစိုးရ ေတြနဲ႔ ဘဲ သက္ဆိုင္တာကို ျပည္သူက ခံလိုက္ရတာ
အားလံုး အတြက္ဘဲ ဝမ္းနဲစရာေတြဘဲ
ဒါေတြကို အေလးမျပဳဘဲ အခုထိ မိုက္တြင္းနက္တဲ႔ သူေတြ ရွိေနတာကို စိတ္မေကာင္းတုန္းဘဲ

ေက်းဇူး လသာညေရ

ေရႊစင္ဦး ျဖစ္ပါတယ္

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

မညေရ
ဖတ္ၿပီးစိတ္မေကာင္းဘူး
ညီမေတာ႕မၾကည္႕ခဲ႕ရဘူး
ဒါေပမဲ႕ၾကားရုံနဲ႕တင္ ၾကည္႕ခ်င္စိတ္မရိွဘူး
စိတ္မေကာင္းၿဖစ္စရာေတြၿမင္ရမွာေၾကာက္တယ္...

ေမာင္ ေလး said...

စစ္ဆိုတာျကီးျဖစ္လာျပီေဟ့ဆိုရင္ ဘယ္သူ့ေျကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံလိုက္ရတာကေတာ့ အျပစ္မဲ့
ျပည္သူေတြပဲေနာ္...ဝမ္းနည္းစရာပဲ...။

လသာည said...

ရိုစ္ေရ.. ေက်းဇူးေနာ္။ ရိုစ္ကေတာ့ အဲလိုခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတာ။ အဲဒီက ပံုေတြကူးရိုက္တင္ျပတာမိုလို႔ တကယ္ေတာ့ အထင္ၾကီးစရာေတာ့ ရွိပါဘူး သယ္ရင္းရယ္

အစ္မေရႊစင္.. ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးခဲ့တဲ့ ဆိုးေပဂ်ပန္ၾကီးမ်ား အေၾကာင္းကလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြ အခုထိ မေမ့နိုင္စရာပါ မ ရယ္။

ေက်ာ္ညီမေလးေရ.. ၾကံဳရင္သြားၾကည့္တာ ေကာင္းတယ္။ ဗဟုသုတရတယ္ေလ။ ဒီတခါ အိုခရာမ လာရင္ အဲဒီကို သြားလည္ရေအာင္ ေနာ္။

ေမာင္ေလး..ေရ ေက်းဇူးေနာ္။ ေမာင္ေလးေျပာသလိုပါပဲ စစ္ဆိုတာ..... :'(

Anonymous said...

အျဖဴေရာင္ ငွက္ငယ္ နဲ႕ အ၀ါေရာင္ မမတို႕ ပိုပိုျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါေစ စစ္ဆိုရင္ ဘာစစ္မွကို မလိုခ်င္ဘူးဗ်ာ ကေလးေလးေတြ အေၾကာင္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ

ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

စေတးခံလိုက္ရတဲ႔ လူေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္... ဒီပို႔စ္ဖတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲသြားႀကသူေတြအတြက္ မမလသာညက မင္းသမီးဓါတ္ပံုေလးေတြ ေဘာနပ္စ္အေနနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္တယ္.. လူေတြက ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ မင္းသားမင္းသမီးပံုေလးေတြျမင္ရရင္ ဝမ္းသာႀကတယ္ေလ... မမေခ်ာတယ္...တကယ္ေျပာတာ။ မမေရ တလက္စတည္း လင့္ထားတယ္ေနာ္.ခြင့္ျပဳမယ္မွတ္လားငွင္...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ပူးေတ

Anonymous said...

အစ္မလသာည..
သြားတဲ့ေနရာက အေၾကာင္းကို ဖတ္ခ်င္ေအာင္ ေရးတင္ထားတာ အစ္မက တကယ္ေတာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေရာက္ဖူးေပမယ့္ အဲလို ျပန္မေျပာတတ္ဖူးဗ် ဟီး။

ခရီးထြက္ေနလို႔ မေရာက္ျဖစ္တာပါ။
ခင္တဲ့
စာဖတ္ပိတ္သတ္ေလး

လသာည said...

စည္းစိမ္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါေစ..။ (စိတ္မညစ္နဲ႔ ေကာင္းသြားမွာ း))
ပူးေလးေလးလည္း အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ (မင္းသမီးဟုတ္ရပါဘူးကြယ္။ discoveryထဲက သတင္းေၾကျငာသူပါ း)))
စာဖတ္ပိတ္သတ္ေလးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။ ေရးၾကည့္ပါ။ ေရးတတ္သြားမွာပါ။

အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္။

ေမာင္သီဟ said...

“စစ္” ဆုိတာၾကီးကုိမုန္းတယ္ဗ်ာ
တကမာၻလုံးမျငိမ္းခ်မ္းဖူးျဖစ္ေနတယ္
ဒီ စစ္ေၾကာင္႔
ဒီပုိ႔စ္ကုိဖတ္ျပီး ဝမ္းနည္းရတယ္ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ ဟူးးးး
သနားစရာလူသားေတြကုိယ္ခ်င္းစားမိပါတယ္

လသာည said...

စစ္ဆိုတာ လူအမ်ားစုအတြက္ ေသမင္းၾကီးဆိုေတာ့ စစ္မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြန္မန္႔အတြက္ ေမာင္ဘၾကိဳင္ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္..

ေဇာ္သိခၤ said...

ဒီအေၾကာင္းေလး ကုိဖတ္ခြင့္ရလုိက္တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ..