နပန္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ထဲမွာ

သူ႔နာမည္က အာဆေရွာယူ (Asashōryū), ျမန္မာလို “မနက္ခင္းရဲ့ အျပာေရာင္ဂဠဳန္”, လို႔ေခၚပါတယ္။ သူဟာ မြန္ဂိုလီယန္းလူမ်ိဳးျဖစ္ျပီးေတာ့ မြန္ဂို နပန္းသမား မ်ိဳးႏြယ္မိသားစုကေန ေပါက္ဖြားလာသူပါ။ ေနာက္ျပီး သူက ဂ်ဴဒိုသင္တန္းကိုလည္း တက္ဖူးတယ္။ ဂ်ပန္ကိုလာခါစက သူက exchange studentအေနနဲ႔လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီးဆူမိုကလပ္မွာ သင္တန္းတက္တယ္။

သူ ၁၉ႏွစ္သားမွာ စျပီး ဂ်ပန္နပန္းသမား ျပိဳင္ပဲြ (sumo) ကို စတင္၀င္ေရာက္ခဲ့တယ္။ သူဟာ တျခားဆူမိုေတြလို ခႏာၱကိုယ္ၾကီးမားသူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အေလးခ်ိန္ ၂၀၀ကီလိုပတ္၀န္းက်င္ရွိတဲ့ ဆူမိုေတြၾကားမွာ သူက ကီလို ၁၂၀ပဲ ရွိျပီး အရပ္လည္းပုသူ၊ က်စ္လစ္ေသးငယ္တဲ့ ဆူမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ (အခုေတာ့ ၁၄၈ ကီလိုရွိသြားျပီ)။
ဒါေပမဲ့ သူရဲ့ ဆူမိုပညာက အံမခန္းေအာင္ေတာ္လြန္းတယ္။ တဖက္လူကို နိုင္ယူဖို႔အတြက္ ျမန္တယ္။ ဗ်ဴဟာၾကြယ္တယ္။ စိတ္ဓါတ္မာတယ္။ ၁၉၉၉မွာ ဆူမိုေလာကကို စ၀င္ေပမဲ့ ၂၀၀၀ခုႏွစ္မွာ သူဟာ နာမည္ၾကီးလာခဲ့တယ္။ ဆူမိုရဲ့ အငယ္တန္း၊ အၾကီးတန္းစတာေတြကို တရွိန္ထိုး ေဖာက္ထြက္ခဲ့ျပီး၊ အသက္ ၂၀မွာ ဆုေတြကို အမ်ားၾကီးရေနခဲ့တယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာပဲြစဥ္ကစလို႔ သူဟာ ခ်န္ပီယမ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ခ်န္ပီယမ္စရေတာ့ သူအသက္က ၂၂ႏွစ္...။

အဲ..တဖက္က ဆူမိုပညာမွာေအာင္ျမင္ေနသလို အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က ခ်စ္ၾကင္နာခဲ့သူ ခ်စ္သူေလး Tamirကိုလည္း ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ လက္ထပ္ယူခဲ့တယ္။ Tamirက မြန္ဂိုလူမ်ိဳး သူၾကြယ္သမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဂ်ာမဏီမွာ ေက်ာင္းျပီးခဲ့တယ္။ မြန္ဂိုမွာတင္မကဘူး၊ ဂ်ပန္မွာပါ လက္ထပ္ပဲြကို ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပခဲ့တယ္။ သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။

တခ်ိန္က ဆူမိုနပန္းသမားေလး အာဆေရွာယူကေန အခုဆိုရင္ သမာၻရင့္ဆူမိုနပန္းသမားအျဖစ္ နာမည္ၾကီးျပီး သမိုင္းမွာ သူေလာက္ ႏွစ္ရွည္ ဆူမိုခ်န္ပီယမ္ျဖစ္သူ မရွိေသးပါဘူး။ ၂၀၀၃-ခုႏွစ္ကစျပီး ယခု ၂၀၀၉-ခုႏွစ္ထိ ဆက္တိုက္ ခ်န္ပီယမ္ ရာထူးက ေလ်ာ့က်မသြားခဲ့ဘူး။ ဆုေတြဆိုတာလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။ ဒါဆို သူဘ၀ဟာ ျပည့္စံုေပ်ာ္ရြင္ေနျပီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရင္ေတာ့ လံုး၀မွားသြားပါလိမ့္မယ္။

အသက္ ၂၂ ႏွစ္သားနဲ႔ ခ်န္ပီယမ္ျဖစ္လာသူ အာဆေရွာယူမွာလည္း ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြဗလပြပါ။ ငယ္ရြယ္သူတို႔ထံုးစံအတိုင္း ျပိဳင္ဖက္ကို သူနိုင္လို႔ ၀မ္းသာစြာေအာ္ဟစ္မိရင္ သူ႔ကို “စာနာစိတ္မရွိသူ”လို႔ ေ၀ဖန္ခံရတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျပိဳင္ပဲြဆိုတာ ရံႈးသူနဲ႔ နိုင္သူ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေပမယ့္ သူက ခ်န္ပီယမ္ဆြတ္ခူးဖို႔အတြက္ ၁၄ ၾကိမ္ ၁၄ ေယာက္နဲ႔ ျပိဳင္ရတာပါ။ ၁၄ ၾကိမ္ျပိဳင္လို႔ အမွတ္အမ်ားဆံုးနဲ႔ နိုင္မွ (ဥပမာ ၁၄ပဲြလံုးနိုင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၁၃ပဲြနိုင္ တစ္ပဲြ႐ႈံး) ခ်န္ပီယမ္ျဖစ္ခြင့္ရတာပါ။ တစ္ႏွစ္မွာ ၆ၾကိမ္ျပိဳင္ရတယ္။ ဒီေတာ့ တႏွစ္ထဲမွာ ၈၄ ၾကိမ္ျပိဳင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ကာလၾကာလာေတာ့ သူ႔ကို ႐ံႈးသူက႐ႈံးလို႔၊ (ျပိဳင္ပဲြအရ အခ်င္းခ်င္း တြန္းတိုက္ရင္း) အနာတရျဖစ္သူ ျဖစ္ၾကတဲ့အခါ အျမဲခံရသူေတြက မုန္းလာျပီေပါ့။ ဒီေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကို မလိုသူမ်ားလာခဲ့တယ္။

ဆူမိုမျပိဳင္ခင္ လက္ခေမာင္းခက္တာခ်င္းအတူတူ ခ်န္ပီယမ္ အာဆေရွာယူ လက္ခေမာင္းခတ္ပံုက မာန္တက္ေနသလိုပဲလို႔ သတင္းဌာနာေတြက ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ခ်န္ပီယမ္ အာဆေရွာယူမ်ား တစ္ရက္တစ္ေလ ႐ႈံးသြားရင္ ၀မ္းသာစြာ ေအာ္ဟစ္သံေတြေတာင္ ၾကားရတယ္။ လူငယ္ပီပီ မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အာဆေရွာယူရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ တျဖည္းျဖည္း ခက္ထန္လာခဲ့တယ္။

သတင္းဌာန တခ်ိဳ႔ကဆိုရင္ အာဆေရွာယူေၾကာင့္ ျပိဳင္ဖက္မ်ားနာသြားခဲ့ရင္၊ နိုင္သြားတဲ့အာဆေရွာယူကို ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာဖို႔ထက္ ျပိဳင္ဖက္ကို နာေစတဲ့အတြက္ အျပစ္တင္လိုစိတ္နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္ျပေပးတတ္တယ္။ ျပိဳင္ပဲြတစ္ခု ျပိဳင္ျပီဆိုရင္ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ အနာခံရတာခ်ည္းေပမဲ့ အာဆေရွာယူ ကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ျပင္းသူပီပီ ညည္းညဴမျပခဲ့တာေၾကာင့္ သူဒဏ္ရာေတြရလည္း လူေတြ သိပ္မသိလိုက္ၾကပါဘူး။ သူဘာသာ အံၾကိတ္ခံလို႔ ေနာက္တေန႔ပဲြကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တတ္တာ သူ႔အနားေနတဲ့ သူေနာက္လိုက္လူေတြကပဲ သိခဲ့တယ္။

ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔အတူ ရရိွလာတဲ့ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈေတြၾကားထဲမွာ စိတ္ဖိအား တင္းက်ပ္မႈေတြမ်ားလာတဲ့ အာဆေရွာယူဟာ သူ႔အမ်ိဳးသမီးနဲ႔လည္း အဆင္မေျပျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔သမီးနဲ႔ သူ႔သားကို လက္ဆဲြျပီး Tamir အိမ္ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ေ၀ဖန္ေကာင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့လည္း “အာဆေရွာယူေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ကဲြရတာျဖစ္တယ္”လို႔ ေနစဥ္ သတင္းစာေတြမွာ ေခါင္းစဥ္ၾကီးေတြနဲ႔ ရက္ဆက္ပါခဲ့တယ္။ အဲဒီ္အေၾကာင္း အင္တာဗ်ဴးလာဗ်ဴးသူကို အာဆေရွာယူက “ဘာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတိုတေတြ သူမ်ားအေၾကာင္းကို ဒီေလာက္ စိတ္၀င္စားေနၾကသလဲ”လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ သူဟာ ရိုင္းစိုင္းသူအျဖစ္ ထပ္မံနာမည္ၾကီးသြားပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရး မေျပလည္တဲ့ အာဆေရွာယူတစ္ေယာက္ စိတ္ထိခိုက္သြားေၾကာင္း ႏႈတ္ကသာ ထုတ္ေဖာ္မေျပာေသာ္လည္း သူခံစားေနတာကို သူ႔အနားက လူတိုင္းသိၾကတယ္။ အဲဒီအတြက္ ရလာဒ္က ျပိဳင္ပဲြတစ္ခ်ိဳ႔မွာ သူ႐ံႈးခဲ့တယ္။ သူ႐ံႈးတိုင္း လူေတြက ၀မ္းသာအားရ လက္ခုပ္တီးၾကတယ္။

ေနာက္ပိုင္း စိတ္ဒဏ္ရာတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ဘယ္လက္တျခမ္း ဒဏ္ရာကို ကုသဖို႔ဆိုျပီး သူနယ္ေျမ မြန္ဂိုနိုင္ငံကို အလည္အျဖစ္ သူျပန္ခဲ့တယ္။ သူ႔နယ္ေျမေရာက္ေတာ့ ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႔နဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေတြ႔ဆံုၾကရင္း သူတို႔နဲ႔အတူ ေဘာလံုး၀င္ကစားရာမွာ ေနာက္ထပ္ျပႆနာထပ္တက္ပါေတာ့တယ္။ “ဆူမို ခ်န္ပီယမ္က ျပိဳင္ပဲြကို အနားယူျပီး ေဘာလံုးကစားျခင္းသည္ အျပစ္ျဖစ္သည္။ ျပိဳင္ပဲြက ထုတ္ပါ” လို႔ ဂ်ပန္ကလူတစ္ခ်ိဳ႔က ဆႏၵျပၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ကလည္း “အဲဒီေကာင္က ေငြကုန္ရင္ျပန္လာမွာ၊ ဂ်ပန္ဆူမိုပဲြေၾကာင့္ ေငြရေနတဲ့သူက ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေနတယ္”လို႔ တီဗီြနဲ႔ တျခားမီဒီယာေတြကေနတဆင့္ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။

သူရဲ့ မိဘနဲ႔ ဆရာက ေတာင္းပန္ေပးတဲ့အတြက္ သူဟာ ဆူမိုနပန္းျပိဳင္ပဲြကို ျပန္လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ သူက သူကိုခ်စ္တဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး အိုတိုးစံကို ရင္ဖြင့္ခဲ့တယ္။ “ကၽြန္ေတာ္မွာ လြတ္လပ္စြာ အပန္းေျဖခြင့္ မရွိဘူးလားဗ်ာ”လို႔ ေျပာေတာ့ အိုးတိုးစံက “အဲဒါ မင္းက သိပ္ေတာ္ေနလို႔ ေ၀ဖန္ခံရတာပါ သားရယ္”လို႔ မ်က္ရည္က်ခဲ့တယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ထဲမွာ သူ႔ကို ဆူမိုဘ၀က အနားယူရေတာ့မယ့္သူလို႔ အားလံုးက မွတ္ခ်က္ေပးလာၾကတယ္။ ျပိဳင္ပဲြသမားတစ္ေယာက္ရဲ့ အားက ပရိတ္သတ္ရဲ့ လက္ခုပ္သံမဟုတ္ပါလား။ လက္ခုပ္သံကို ေမွ်ာ္လင့္သူ သူ႔အတြက္ ႐ႈတ္ခ်သံ၊ ျပစ္တင္သံနဲ႔ သူဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဆက္လက္ရွင္သန္ရမွာလဲ..။ ဒါေပမဲ့ စိတ္မာသူ အာဆေရွာယူကေတာ့ ဆက္လက္ယွဥ္ျပိဳင္ေနခဲ့တယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကိုလည္း သူလုပ္တယ္။ မြန္ဂိုကေန ကေလးေတြကို သူပိုက္ဆံနဲ႔ ဆပြန္ဆာေပးျပီး ေက်ာင္းထားေပးတယ္။ ျပီးရင္ ထူးခၽြန္သူကို ဆုေပးဖို႔အထိ သူစီစဥ္ေနပါတယ္။

၂၀၀၉ -ခုႏွစ္ထဲမွာလည္း ဆူမိုခ်န္ပီယမ္ပါပဲ။ ျပီးခဲ့တဲ့ ပဲြစဥ္တုန္းကဆိုရင္ ပရိတ္သတ္အမ်ားစုက အာဆေရွာယူရဲ့ ျပိဳင္ဖက္ေတြကို အားေပးေနသံေတြ ဆူညံေနစဥ္မွာပဲ အာဆေရွာယူက ထိုျပိဳင္ဖက္မ်ားကို တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ကို လွွပစြာ အနုိင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဆုတံဆိပ္ကို ယူျပီးေနာက္ သူက သူမိတ္ေဆြေတြကို ဒီလိုေျပာပါတယ္။

“အခု ကၽြန္ေတာ္သိသြားျပီ။ အမ်ားရဲ့ လက္ခုပ္သံကို ရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားတာမဟုတ္သလို၊ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်သံေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အစြမ္းအစ ဆုတ္ေလ်ာ့သြားစရာမရွိပါဘူး။ ဘယ္ျပိဳင္ဖက္ကိုမွ ကၽြန္ေတာ္မမုန္းဘူး။ ဆူမိုပဲြမွာ ဆူမိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္စရာရွိတာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္မယ္။ ဆူမိုအားကစားကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္နိုင္သ၍ ကၽြန္ေတာ္လုပ္သြားမယ္။ ဆူမို မလုပ္နိုင္တဲ့တေန႔ တျခားအလုပ္ကို လုပ္မယ္။ ျပစ္တင္သံေၾကာင့္ က်ဆံုးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ရာဇ၀င္မွာ မရွိေစရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္နိုင္လို႔ က်ဆံုးတာအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္အျပစ္တင္စရာမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အျမဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနလို႔ပါပဲ” လို႔ သူက သူမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔ကို ရင္းႏွီးစြာ ေျပာျပခဲ့တယ္။


အင္း.. အဲဒီပဲြစဥ္လည္း သူ ျပစ္တင္ခံရျခင္းက မလြတ္ခဲ့ပါဘူး။ တဖက္လူကို လွဲခ်အျပီး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ လက္ေျမာက္လိုက္၍ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆူမိုသမားဟာ လက္ေ၀ွ႔သမားလို လက္ေျမွာက္ေၾကြးေၾကာ္ခြင့္ မရွိလို႔ပါတဲ့။ ေနာက္တေန႔မွာ ဆူမိုအဖဲြအစည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေတာင္းပန္လိုက္ရပါေသးတယ္။ အာဆေရွာယူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အျပံဳးမပ်က္ ဆက္လက္ကစားလ်က္ပါ။ ဒီေန႔ ပဲြစဥ္(၂၀၀၉.၁၁.၂၄)မွာလည္း ႐ႈံးပဲြမရွိ နိုင္သြားျပန္ျပီ..။
............................................................
လသာည.. ျဖစ္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။။ ဓါတ္ပံုအားလံုးကို google က ယူထားတာပါ။ သူဟာ ေ၀ဖန္ခံရသူ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္..။ ကၽြန္မလည္း သူ႔စိတ္ဓါတ္ကို ၾကိဳက္တယ္။