နည္းနည္း ျငီး(ညီး)ခ်င္လို႔ပါ။ ဒီေန႔ အေမကို အရမ္းလြမ္းတာ အေၾကာင္းျပျပီး ဘာစာမွ မယ္မယ္ရရ မဖတ္လိုက္ရဘူး။ ဆိုက္ကို testေလး ဖတ္ျပန္ေတာ့. ရုပ္ပံုက စကန္ဖတ္မရျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႔ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ အျပင္ထြက္ေတာ့ ရဲသားၾကီးက စက္ဘီးေရွ႕ မီးမဖြင့္လို႔ဆိုျပီး ေငါက္သြားတယ္။
ေကာ္ဖီဆိုင္ တေယာက္တည္း သြားထိုင္လိုက္တာ ေကာင္းမယ္ဆိုျပီး ဆိုင္ထဲ၀င္၊ ေကာင္တာမွာ မွာျပီးမွ ပိုက္ဆံက ထုတ္ျပီးသားနည္းေနတယ္။ ေဆာ္ရီးေျပာျပီး ျပန္အလွည့္မွာ ကိုယ္ေနာက္က တန္းစီေနတဲ့လူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေတာ့ ေက်ာင္းကအသိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုဘက္လွည့္ ျပီး ျပံဳစိစိနဲ႔ေလ..သူက။ ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ “ကြန္ဘန္၀” လုပ္ခဲ့ရတယ္။
စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ပိုက္ဆံထုတ္ျပီး အိမ္မွာပဲ ကိုယ္ဘာသာေဖ်ာ္တဲ့ ရွယ္ေကာ္ဖီေသာက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ျဖစ္ပံုမ်ားေတာ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ အိမ္မွာ ေကာ္ဖီမႈန္ကုန္ေနမွန္း သတိရတယ္..ေၾသာ္......ကဲ...(><)
2 comments:
おめでとう！！！
ဟုတ္ပါျပီ.။ ရယ္ထားပါ... အဟား....
ဒါေပမဲ့ ဒို႔ကမငိုဘူးေရာ
Post a Comment