နားျငီးေပမဲ့လည္း

ကိုယ္မွားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ကိုအားမရလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကို လာဆူတာကို ခံရတဲ့အခါ မ်ားေသာအားျဖင့္ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ နားျငီးတယ္ေလ..။ မဆူပဲနဲ႔ ေအးေအးေလး ဆံုးမလည္း ဒီစကားပဲ၊ ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းျပီး ဆံုးမလည္း ဒီစကားပဲဆိုေတာ့ ေအးေအးေလးပဲ ေျပာတာကို လက္ခံခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါ။

ဒါေပမဲ့ နားျငီးလည္း ေျပာမွာပဲ ဆိုတဲ့လူက ရွိေနပါတယ္။ သူေအာ္ဟစ္ၾကိိမ္းေမာင္းတာကို ခံခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး လာေရာက္ေတာင္းပန္သူေတြနဲ႔ လက္မလည္ေလာက္ေအာင္ ဂ်ပန္မွာနာမည္ၾကီးသူပါ။ သူက မတ္ဆူအိုကာ ရူဇို(まつおか　しゅうぞう)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။သူက တခ်ိန္က တင္းနစ္ခ်န္ပီယံ တစ္ေယာက္ပါ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တင္းနစ္နည္းျပေပါ့။ သူဟာ သူ႔လက္ေအာက္က သင္တန္းသားေတြကို အျမဲ ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းေလ့ရွိတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ၾကိမ္းေမာင္းျပီး မနားမေနလုပ္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

( မွတ္ခ်က္။ ၊ သူ႔ဘ၀ရဲ့ အေၾကာင္းတရားတခ်ိဳ႔က အခုလို႔ သူ႔ကို ပံုသြင္းလိုက္သလို ျဖစ္ရတာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ရွိပါတယ္။ http://www.shuzo.co.jp/ပါ။ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းေတာ့ ေနာင္မ်ားမွ ၾကံဳရင္ တင္ျပပါဦးမယ္။)အခုကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူဆူတာကို ခံခ်င္ၾကသလဲဆိုတာကို ဥပမာတစ္ခု ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သူ႔စကားေတြမွာ ခြန္အားပါလို႔ပါတဲ့။

ျပီးခဲ့တဲ့ လက ဂ်ပန္မွာ ၁၃ႏွစ္အရြယ္တင္းနစျ္ပိဳင္ပဲြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ တနိုင္ငံလံုးအဆင့္ ၅ ေယာက္ကို ေရြးလိုက္ပါတယ္။ အေရြးခံရသူ ၅ ေယာက္ဟာ ရူဇိုဆီေရာက္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ရူဇိုစိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရရင္ ဒီကေလးေတြကို ကမာၻတင္းနစ္ျပိဳင္ပဲြေတြမွာ ျပိဳင္နိုင္တဲ့အထိ လက္သပ္ေမြးေလက်င့္ေပးေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရုဇို ဟာ ေရာက္လာတဲ့ကေလးေတြကို ၂ ရက္တိတိ သင္တန္းေပးပါတယ္။ ပထမရက္ကေတာ့ ကေလးေတြကစားတာကို သူေလ့လာသလို သူကစားတာကို ကေလးေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေစတာျဖစ္ျပီး ေနာက္ရက္ကေတာ့ စာေမးပဲြျဖစ္ပါတယ္။ (စိတ္ဓါတ္စာေမးပဲြပါ)။ ကေလးအားလံုးဟာ ဒီစာေမးပဲြကို က်မွာစိုးလို႔ အိပ္မေပ်ာ္ၾကဘူး။

ျပိဳင္ပဲြက တစ္ဦးခ်င္းစီ ရူဇိုနဲ႔ ျပိဳင္ရမွာပါ။ ပထမဆံုးက ခမတစံ အလွည့္..။

ရူဇိုက စည္းကမ္းကို ေျပာပါတယ္။
“ျပိဳင္ပဲြက ၁၅မိနစ္။ နားခြင့္မရွိ..။ အာရံုစိုက္ရမည္..။ ဒါပဲ”
ခမတစံဟာ Racketကို ကိုင္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္က ပရိတ္သတ္ကို တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းရင္ေတြခုန္လာျပီး လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ တုန္လာသလို ျဖစ္လာတယ္။

ျပိဳင္ျပီ...။“ေရာ့”
တင္းနစ္ေဘာလံုးေလးဟာ မထင္မွတ္တဲ့ အရွိန္နဲ႔ လြင့္လာပါတယ္။ ရင္ခုန္ေနတဲ့ ခမတ ဟာ ေဘာလံုးေလးကို မမွီတမီေလး ကပ္လဲြသြားတယ္။
ခမတစံဟာ ရႈဇိုကို စိုးရိမ္စြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ..
“ ခမတ” ရူဇိုက က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္လိုက္ပါတယ္။
“ေျပာစမ္း။ ဘာေၾကာင့္ လက္တုန္ေနသလဲ၊ ေဘာလံုးလဲြတာ အျပစ္ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ..”
“ကၽြန္ေတာ္.ကၽြန္ေတာ္ တမင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ေမးတာကို ေျဖပါ။ အပိုေတြ မၾကားခ်င္ဘူး”
“ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေၾကာက္ေနလို႔ပါ ခင္ဗ်ာ” ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့တယ္။

ရူဇိုဟာ ခမတစံရဲ့ မ်က္ရည္ကို ျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ မ်က္ႏွာဟာ ပိုမိုတင္းမာသြားခဲ့တယ္။ တကြင္းလံုး ဟိန္းေအာင္ ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။
“ေဟ့ မင္း ငိုမယ္ဆိုရင္ အခုပဲ ပဲြထဲက ထြက္သြားစမ္း”
ခမတ တုန္လႈပ္သြားျပီး မ်က္ရည္ကို အလ်င္အျမန္ လက္နဲ႔ သုတ္လိုက္ျပီး “ကၽြန္ေတာ္ မငိုေတာ့ပါဘူး ခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ကို တၾကိမ္ေတာ့ ျပိဳင္ခြင့္ေပးပါဦး ခင္ဗ်ာ”

“ တိတ္စမ္း။ ငါေျပာတယ္ မို႔လား။ အာရံုစိုက္လုပ္ပါလို႔..။ ဘာေၾကာင့္နားမေထာင္သလဲ။ ဒီမွာၾကည့္စမ္း ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုမွာ ပတ္၀န္းက်င္ကို အာရံုစိုက္လြန္းရင္ မင္းဘာမွ လုပ္လို႔ မရဘူး အဲဒါ မင္းမေသမခ်င္း မွတ္ထား။ ျပိဳင္ပဲြမွာ ပရိတ္သတ္ အမ်ားၾကီးရွိေနမွာပဲ။ မင္းကို အားေပးတဲ့သူရွိသလို မင္းျပိဳင္ဖက္ကို အားေပးတဲ့သူ ရွိေနမယ္။ ဒါသဘာ၀ပဲ။ ဂရုစိုက္ေနသူ ရံႈးမွာပဲ။ အဲဒါေတြကို မင္းဘာမွ ဂရုမစိုက္ရဘူး။ မင္းၾကည့္ရမွာက ေဘာလံုးနဲ႔ ျပိဳင္ဖက္ ဒါပဲ ၾကားလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
“လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔ ၅ မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမယ္။ မင္းေသခ်ာ အာရံုစူးစိုက္နိုင္ျပီ၊ မင္းအာရံုထဲမွာ ငါနဲ႔ တင္းနစ္ေဘာလံုးက လဲြရင္ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေျပာ၊ ဆက္ကစားမယ္”

၂မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ခမတစံ က လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အသင့္ျဖစ္ပါျပီ ခင္ဗ်ာ”
သူတို႔ ဆက္ကစားေတာ့ ျပိဳင္ပဲြ ျပီးဆံုးခ်ိန္အထိ တည္ျငိမ္စြာ ကစားသြားခဲ့ပါတယ္။ သူေအာင္ျပီေပါ့..။

ေနာက္တေယာက္ ဆူဇူကီးစံ အလွည့္မွာ အရွိန္နဲ႔ တရစပ္ေျပး၀င္လာတဲ့ တင္းနစ္ေဘာလံုးေတြကို ပထမမွာ မွီေအာင္ တလံုးမက်န္ ရိုက္နိုင္ခဲ့ေပမယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ နည္းနည္းေမာသလို ရွိတာမို႔ တစ္လံုးကို အမွီမေျပးပဲ လက္လြတ္ခံလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ရူဇိုရဲ့ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေငါက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။

“မင္း ဘာေၾကာင့္ တင္းနစ္ေဘာလံုးကို လြတ္လိုက္ရသလဲကြ..ေဟ။ မင္း မွီနိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို ဘာေၾကာင့္ လက္လြတ္လိုက္ရတာလဲ ေျပာစမ္း။ ဒီမွာ မွတ္စမ္း ။ ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုမွာ ဘယ္ေတာ့မွာ လြယ္လြယ္ လက္မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔။ လုပ္စမ္းပါ မင္းအားစိုက္လို႔ ေသမသြားပါဘူး။ အလြယ္တကူ အရံႈးေပးတဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သနားလြန္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အခုလို မင္းဇဲြေလ်ာ့တတ္သူဆိုရင္ အခုခ်က္ခ်င္း ျပိဳင္ပဲြက ထြက္သြားစမ္း”

ဒါေပမဲ..ဆူဇူကီးစံလည္း ခမတစံ လိုပဲ။ အားလပ္ခ်ိန္ ၅မိနစ္အတြင္း စိတ္ကို ခိုင္မာစြာ ထားနိုင္ခဲ့တာမို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ စာေမးပဲြေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရာမဒစံ ပါ။
သူမကေတာ့ တင္းနစ္ရိုက္တာ ဒီ၅ေယာက္ထဲမွာ အေတာ္ဆံုးပါ။ လူၾကီးေတြရဲ့ ႏႈန္းထားကို မွီတယ္ေျပာရမယ့္သူပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ့ အားနည္းခ်က္က နိုင္ခ်င္စိတ္မ်ားတာျဖစ္ပါတယ္။ သူက တင္းနစ္ေဘာလံုးအားလံုးကို အမွီလိုက္နိုင္ခ်င္တယ္။ တလံုးေလာက္ လဲြသြားလို႔ကေတာ့ ေဒါသျဖစ္ျပီး စိတ္ပူတတ္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ သူမေလးလည္း ရူဇိုရဲ့ အဆူကို ခံရတာေပါ့.။
“ ဒီမွာ ရာမဒစံ။ နင္က ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေနသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေဘာလံုး အားလံုးကို အမွီလိုက္နိုင္ရသူ ျဖစ္ရမွာလဲ..။ နင္နဲ႔ ျပိဳင္ေနသူ ငါေတာင္ ေဘာလံုး အားလံုး မလဲြေအာင္ မလုပ္နိုင္ဘူး။ ေလာကမွာ နိုင္မွ၊ အျမဲ နိုင္မွ ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးေနရင္ ရႈံးဖို႕႔ တ၀က္ေသခ်ာေနျပီ မွတ္။ ျပိဳင္ပဲြပဲ၊ နိုင္တာရွိရင္ ရံႈးတာရွိမွာပဲ။ ရံႈးတာကိုပဲ မခံခ်င္ျဖစ္ျပီး စိတ္ပူ ေဒါသထြက္ စိတ္ဂေယာင္ေျခာက္ခ်ားျဖစ္ေနရင္ တဖက္လူကို အေၾကာေပးသလို ျဖစ္လိမ့္မယ္။ အခုလို ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မထိန္းနိုင္ရင္ တကယ့္ျပိဳင္ပဲြမွာ လက္ခုပ္သံနဲ႔ ရႈပ္ခ်သံေတြၾကားမွာ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ မင္းျပိဳလဲသြားလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္ ထိန္းနိုင္ဖို႔ အဓိက”

သူမကေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းဖို႔ ၾကိဳးစားေပမဲ့ ေနာက္တၾကိမ္မွာလည္း မေအာင္ခဲ့ဘူး။ တင္းနစ္ေဘာလံုး တခါလဲြတာနဲ႔ စိတ္ပူျပီး ေနာက္ေဘာလံုးပါ အလဲြလဲြအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္သြားျပန္တဲ့အတြက္ စာေမးပဲြ က်ခဲ့ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္.. ေနာက္ေတာ့ သူမရဲ့ နည္းျပဆရာက ၀င္ေရာက္ေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ တတိယ အၾကိမ္ကစားခြင့္ကို ရခဲ့ျပီး ေအာင္ျမင္စြာ ကစားနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆို သူတို႔ အားလံုး တင္းနစ္ကို အျပင္းအထန္က်င့္လို႔ အိုလံပစ္ျပိဳင္ပဲြမွာ ပါ၀င္နိုင္ဖို႔ အားခဲေနၾကေလရဲ့။)

လက္ေတြ႔မွာ ေဘာလံုးပဲြေတြ၊ ေဘာလီေဘာပဲြေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အမွတ္ေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ လိုက္ေနခ်ိန္ မသိသာေပမဲ့ ရံႈးလာတဲ့အခါ အသင္းကအရမ္းေတာ္ပါရဲ့နဲ႔ ရိုက္ခ်က္ေတြ အလဲြလဲြအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္တတ္တာ၊ မ်က္ႏွာမွာ စိတ္တိုေဒါသထြက္ေနတာကို ျမင္ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ ဂ်ပန္နိုင္ငံေဘာလီေဘာအသင္းက မိန္းကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ကြင္းမွာပဲ ကစားကစား ၊သူမ်ားကြင္းပဲကစားကစား၊ ရံႈးရံႈးနိုင္နိုင္ အျပံဳးမပ်က္ပဲ စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ ျပိဳင္ပဲြကို ျပီးဆံုးတဲ့အထိ ကစားသြားတာကို အျမဲေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ အဖဲြ႔ကို လူတိုင္းက ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ စိတ္ထားတတ္လို႔ တဲ့..၊

ဒါဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံက ရႈဇိုလို သင္တန္းဆရာေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္သင္တန္းက ရလာဒ္ေတြျဖစ္ပါတယ္..။

ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးပဲေနာ္။ နားျငီးေပမဲ့လည္း ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္စကားျဖစ္ခဲ့ရင္ နားပိတ္မေနပဲ (ျဖစ္နိုင္ရင္ေပါ့) ေအာင့္အီးသည္းခံျပီး တခါတရံ နားေထာင္ေပးၾကရေအာင္ပါလို႔...။

လသာည..ပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ အင္တာနက္မရေသာ တိုက်ိဳက အခန္းမွာ ရွိေနစဥ္က ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ၾကည့္တဲ့တီဗြီအစီအစဥ္ေတြ မွာ nhk အစီအစဥ္က ထုတ္လြင့္သြားတာေလးပါ။ စကားလံုးေလးေတြ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ အားလံုးကို မွတ္မိေနေပမဲ့ ျပိဳင္ပဲြ၀င္ကေလးေတြရဲ့ နာမညအတိအက်နဲ႔ ဒီတီဗီြအစီအစဥ္ ဘယ္ရက္က လႊင့္ခဲ့တာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့သြားလို႔ မေဖာ္ျပနိုင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္)