သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ-

သူငယ္ခ်င္း ရဲ့ အဓိပၸါယ္ ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုၾကပါတယ္.။

Aristotle က Friendship အေၾကာင္းကို အခ်က္-၃ခ်က္နဲ႔ ဖြင့္ဆိုခဲ့တယ္။
၁) ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခု ရႏို္င္လို႔ (ဥပမာ..သူက ခ်မ္းသာေနလို႔ သူနဲ႔ေပါင္းရင္ ကိုယ္အတြက္တစ္ခုခု အက်ိဳးရႏိုင္တယ္ ၊ အနည္းဆံုး ကိုယ္ပါ နာမည္ၾကီး လာနိုင္တယ္။)
၂) ကိုယ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့သူမိုလို႔ (ဥပမာ..သူနဲ႔ရိွေနတဲ့ အခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုအလိုလိုက္တယ္။ ကိုယ္က တစ္ခုခုကို လုပ္ခ်င္ရင္ သူက ကိုယ္ဆႏၵအတိုင္း ရေအာင္လုပ္ေပးတယ္။)
၃) ကိုယ္ႏွင့္ သူ အျပန္အလွန္ ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္လို႔ (ကိုယ္စိတ္ညစ္ရင္ သူကလည္း လိုက္စိတ္ညစ္သူျဖစ္တယ္)

Aristotleက အမ်ိဳးအစား (၁)ႏွင့္(၂)မိတ္ေဆြမ်ိဳးက ျမဲျမံမႈမရိွႏိုင္ဘူး၊။ ကိုယ္အတြက္ေကာင္းက်ိဳးမရတဲ့ အခါ၊ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ေအာင္မထားတဲ့အခါ မိတ္ေဆြအျဖစ္ မသတ္မွတ္ႏိုင္ၾကလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ (၃)ကေတာ့ ထာ၀ရမိတ္ေဆြျဖစ္နိုင္တယ္.လို႔ဆိုပါတယ္..။


ေနာက္ပိုင္းက် အေတြးအေခၚ ပညာရွင္ေတြက (၃) ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကုိ ေတြ႔လာၾကတယ္။ ကိုယ္စိတ္ညစ္တိုင္း သူလည္း စိတ္ညစ္ေနရင္ ဘာမွအက်ိဳးမရိွႏိုင္ဘူး။ အဲလိုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ျပႆနာကို ကူညီေျဖရွင္းျပီး ကိုယ္ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားမွ ကူညီဖို႔ ၾကိဳးစားမွ မိတ္ေဆြစစ္ျဖစ္တယ္.လို႔ဆိုလာၾကတယ္။

အခုေခတ္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္းဖြင့္ဆိုခ်က္ အမ်ားၾကီးျဖစ္ေနျပီ..forwarding mailsမွာ လည္း အျမဲေတြ႔ရတယ္.။အထူးဖြင့္ဆိုေနစရာမလိုေတာ့ပါ.။

ဒါေပမဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ စိတ္ထားေလးက ဘယ္အခ်ိန္က စျပီး ခံစားမိၾကတာလဲ..ဆိုတဲ့ အခ်က္၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဖို႔ အရင္းခံစိတ္က ဘာလဲ ဆိုတာကို ပိုစိတ္၀င္စားမိတာနဲ႔ နည္းနည္းေလ့လာခဲ့ပါတယ္။


အူ၀ဲဘ၀က ကိုယ္ဆာေလာင္တဲ့အခါ အေမက ကိုယ့္ကုိ ႏိုခ်ိဳတိုက္ေကၽြးတယ္.။ အေမ(အေမ မရိွရင္ အေဖ၊ေမာင္ႏွမ၊ထိန္းသိမ္းသူစသည္..) က ကိုယ့္ကို ျခင္၊ယင္မနားေအာင္ ေစာက္ေရွာက္တယ္။ ကိုယ္ေနမေကာင္းတဲ့အခါ ပ်ာယာခတ္ျပီး ဂရုစိုက္ေပးတယ္။ အဲဒါေတြကို ကေလးက ခံစားသိလာတယ္။

ဒါနဲ႔ ကေလးက မိခင္ကို သံေဃာဇဥ္တြယ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မိခင္က ကေလးဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လာပါတယ္.။

ေနာက္ တဆင့္က အေဖ၊ေမာင္ႏွမ၊ အိမ္သူအိမ္သား ကိုပါ သူခင္တြယ္လာတယ္။ ေနစဥ္ သူအနားက လူေတြကို ခင္တြယ္စိတ္ႏွင့္ အတူ အားကိုးစိတ္ျဖစ္လာတယ္.။

သူကိုယ္တိုင္ လႈပ္ရွားႏိုင္လာတဲ့ အခါ (ဥပမာ.ေလးဘက္သြားစမွာ) ေလွ်ာက္တြားသြားရင္း သူနဲ႔မရင္းႏီွးတဲ့ သက္ရိွ၊သက္မဲ့ပစၥည္းတစ္ခုခုႏွင့္ ေတြ႔တဲ့အခါ သူအနားရိွ အိမ္သူအိမ္သားတေယာက္ေယာက္ဆီကို သူျပန္ေျပးတယ္။ ဒီအျပဳအမႈေလးဟာ psyမွာ အရမ္းကို အေရးပါလွပါတယ္။ ဒီအျပဳအမႈေလးရဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ငါတစ္ခုခု ျဖစ္တိုင္းသူက ငါ့ေရွမွာ ရပ္ေပးမွာလုိ႔ ယံုၾကည္စိတ္ကေလး (sense of security) ရလာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီယံုၾကည္ခ်က္ကေလးက၊ ဒီယံုၾကည္စိတ္ကေလးက သူအတြက္ ခိုင္မာတယ္လို႔ သူခံစားသိရိွျပီးတဲ့ေနာက္ ပတ္၀န္းက်င္ကမာၻကို စိတ္တိုင္းက် သူစူးစမ္းေလ့လာပါေတာ့တယ္.။ စူးစမ္းလိုစိတ္နဲ႔ ေရွ႔ကို လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာသတိၱအျပည့္နဲ႔။ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ သူေလွ်ာက္လွမ္းျပီေပါ့။ ကိုယ္ေနာက္မွာ မားမားမတ္မတ္ရပ္မယ္သူေတြ ရိွေနျပီေလ။

ဒီယံုၾကည္စိတ္ကေလး ေၾကာင့္ လူေလာကအလယ္ကို ျဖတ္သန္းဖို႔အားအင္ေတြျဖစ္လာတယ္၊ ေလာကထဲကို သတိၱရိွရိွ ႏွင့္ ေက်ာ္ျဖစ္ရဲလာခဲ့တယ္..။

ေလာကအလယ္မွာ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ ၾကံဳေတြလာတဲ့သူေတြႏွင့္ လည္း ယံုၾကည္စိတ္ကေလးကို အေျခခံလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

လူေတြရဲ့ မသိစိတ္မွာ (သိစိတ္မွာလည္း) တျခားလူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္တကယ္ ၀မ္းနည္းတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ကို အားေပးမဲ့သူ၊ ကိုယ္အထီးက်န္ဆန္ေနခ်ိန္ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳသူ၊ ကိုယ္ ရံွဳးနိမ့္ခ်ိန္ ပ်က္ရယ္မျပဳ အားေပးသူျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ္ယံုၾကည္မိသြားခ်ိန္ဟာ သူဟာ ကိုယ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။။။


လသာညလည္း .. မိဘသူငယ္ခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူသူငယ္ခ်င္း.အားလံုးဆီမွ ရရိွေနတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြႏွင့္ ဘ၀ကိုရွင္သန္ေနခဲ့တယ္..။ ယခုထိ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြေပးခဲ့တဲ့ ၊ေပးေနဆဲ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္။

လသာည ျဖစ္ပါသည္။။