တိုင္ဖုန္း နံပါတ္ ၁၈

မေန႔က တိုင္ဖုန္းအမွတ္၁၈ လာေနျပီဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ က်ဴတာက “မုန္တိုင္းက အိုခရာမကို ညၾကီးျဖတ္မွာ ဂရုစိုက္ေနပါ” ဆိုတဲ့ ေမးလ္ကို တခ်ိန္လံုးပို႔ေနလို႔ ဂရုစိုက္ျပီး တီဗြီေရွ႔က မခြာျဖစ္ခဲ့ပါ။ သတင္းၾကည့္တယ္လို႔ ယူဆရနိုင္ေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ :D (ဇာတ္လမ္းက ေၾကာ္ျငာ၀င္ခ်ိန္ေတာ့ သတင္းေပါ့။ ) မုန္တိုင္းသတင္းေၾကာင့္ ဒီေန႔ လုပ္ရမဲ့ seminarကို ေနာက္တပတ္ေရြ႔ဆိုင္းလိုက္ျပီး၊ မနက္အေစာၾကီး အတန္းကိုပါ ပိတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တီဗြီဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္း၊ ပုံျပင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ရင္း မုန္တိုင္းကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ မနက္၃ နာရီမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အိပ္မက္ထဲထိ မုန္တိုင္းကေရာက္ေနျပီး အိပ္မေပ်ာ္သလို ေပ်ာ္သလိုျဖစ္ေနတုန္း အနားမွာ “ဂီးဂီးဂီး”ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္တာနဲ႔ အလန္တၾကားထထိုင္လိုက္မိတယ္။ မုန္တိုင္းက်ျပီထင္တယ္လို႔..ပါ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းျမည္တာပါ။ အိပ္ခါနီး vibratorေပးထားမိျပီး စားပဲြေပၚမွာထားမိလို႔ အသံကအက်ယ္ၾကီးျဖစ္ေနတာ။ ပတ္၀န္းက်င္က တိတ္ဆိတ္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ဒီလိုလည္း ေတြးမိတယ္ မုန္တိုင္းရဲ့ မ်က္စိ (ေလဆင္ႏွာေမာင္း မ်က္စိနဲ႔ မွားေတြးမိတယ္)က အိုခရာမကို ေရာက္ေနျပီထင္တယ္လို႔။

ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ တိုက်ိဳက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။ သူက “ ဟင္ အခုထိ အိပ္ရာမထေသးဘူးလား။ ဒီမွာေတာ့ မုန္တိုင္းေရာက္ေနလို႔ ေက်ာင္းသြားရမလား မသြားရဘူးလား စဥ္းစားေနတာ”တဲ့..။

ေၾသာ္... ဒါမ်ား ကိုယ့္ဘာသာအေျခအေနၾကည့္သြားလဲ ရတာကို ငါ့ကို လွမ္းဖုန္းဆက္ျပီး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခိုင္းေနတယ္..ငါလည္း ဒီကေနတိုက်ိဳကိုျမင္ရတာမဟုတ္.လို႔ ေတြးျပီး အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ သူကို ဒီလိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ ေအး မုန္တိုင္းျဖတ္တယ္ဆိုရင္ မသြားနဲ႔ေပါ့၊ ေက်ာင္းက အေရးၾကီးရင္လည္း သြားခ်င္သြားေပါ့။ အေျခအေနကို စံုစမ္းေပါ့။ ငါတို႔ေက်ာင္းေတာ့ပိတ္လို႔ ငါေတာ့ အိပ္ျပီ.. ေနာက္မွ အေျခအေန လွမ္းေမးဦးမယ္လို႔။ (အားကိုးတၾကီး ဖုန္းဆက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားေလာက္တယ္။ သူက “ေတာ္ျပီ..ေနာက္ဖုန္းမဆက္ေတာ့ဘူး.သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ တသက္စာရွင္ခန္းျဖတ္ပဲ”ဆိုရင္ ဒုကၡ။ ေနာက္မွ ေတာင္းပန္ရဦးမယ္။ )

အင္း..ဒါဆို မုန္တိုင္းက အိုခရာမကို ျဖတ္ျပီးသြားတာ ေသခ်ာသြားတယ္။ (မုန္တိုင္းလမ္းေၾကာင္းက အိုခရာမျပီးမွ တိုက်ိဳေရာက္တာမိုလို႔ေလ။) တညလံုးထိုင္ေစာင့္ခဲ့တဲ့ မုန္တိုင္းက ကိုယ္မအိပ္ခင္ အုိခရာမကို မျဖတ္ပဲ ကိုယ္အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္မနက္၄နာရီက်မွ လာသြားတယ္။ ဘာမွေတာင္မသိလိုက္ဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ အိုခရာမကို ျဖတ္သြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုနက သူငယ္ခ်င္းရဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ တိုက်ိဳကအေျခအေနကို သိခ်င္တာနဲ႔ ထထိုင္ျပီး သတင္းထၾကည့္တယ္။ တိုက်ိဳမွာက လသာညရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ လူၾကီးနဲ႔ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာ (pps အိစံ ညိဳခ်ိဳကအစ အမ်ားၾကီး) ရွိေနတယ္ေလ။ စိတ္ပူရတာေပါ့ ။ သတင္းအရ တိုက်ိဳျမိဳ႔ေပၚလည္း ေတြးသေလာက္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေလယာဥ္လိုင္း ခဏနားတာရယ္၊ ရထားလမ္း ရပ္ထားတာေလာက္ေတာ့ ျဖစ္တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ပင္လယ္နဲ႔ ပိုနီးတဲ့အျခမ္းေတာ့ ၾကမ္းတယ္။ လူအေသအေပ်ာက္နဲ႔ ပစၥည္းအပ်က္အစီးအမ်ားၾကီး ျဖစ္တယ္တဲ့။ အဲဒီက သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆင္ေျပၾကလားမသိရဘူး)

မေန႔ကတဲက ဖ်ားလို႔ပါလို႔ လာသတင္းေပးသြားတဲ့ အိစံကို သတိထားမိေတာ့လဲ တခ်ိန္လံုး အြန္လိုင္းမွာ စိမ္းေနလို႔ အေျခအေနေကာင္းတာေတြ႔ပါတယ္။ :P စိတ္ေအးသြားျပီမို႔ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္နိုင္ပဲ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ ျပန္အိပ္တယ္။ ျပီးေတာ့ေက်ာင္းကို သြားပါတယ္။

ေက်ာင္းမွာ ဆရာက မုန္တိုင္းျပီးလို႔ ရာသီဥတုသာယာသြားတာေတာင္ ေက်ာင္းကို မလာပါလားတဲ့ ေနာက္သလိုလို အတည္လိုလိုနဲ႔ ေျပာေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ seminarကေတာ့ ေနာက္တပတ္က်မွ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႔ကေတာ့ အရမ္းကို သက္သာတဲ့ ေန႔တေန႔ပါပဲ..။

မုန္တိုင္းက Kyoto, Nigata Sendai Yamagata Fukuoka kyuushuu ဆက္သြားတာမို႔ အဲဒီက သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဂရုစိုက္ၾကေနာ္..

လသာည..