လူေတြဘာေၾကာင့္ ျခားနားသလဲ

လူေတြတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မတူၾကပါဘူး။ ပထမ ရုပ္ရည္မတူဘူး။ ရုပ္ရည္တူေတာင္ စြမ္းရည္မတူဘူး၊ စိတ္ေနသေဘာထားမတူဘူး၊ အထံု၀ါသနာမတူဘူး။ အၾကိဳက္မတူဘူး၊ ေနာက္ထပ္လည္း မတူတာေတြ အမ်ားၾကီး.... မဟုတ္လား။

အဲဒီလို မတူတာေတြကိုပဲ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာလို႔ စိတ္ပညာရွင္ေတြက ဒီလိုမ်ိဳးျငင္းေနၾကေလရဲ့။

Francis Galtonကေျပာတယ္။ လူဆိုတာမ်ိဳးရိုးဗီဇက စကားေျပာတယ္တဲ့။ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊စိတ္ေနစိတ္ထား၊ စြမ္းရည္စတာေတြဟာ မ်ိဳးရိုးလိုက္တာပါတယ္တဲ့။ သူက အမႊာကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကို တြားသြားစကတဲက ေလွကားတက္သင္ေပးတယ္၊ က်န္ကေလးကို မသင္ပဲထားျပီး သူဘာသာတက္တာကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ပထမဆံုး သင္ေပးတဲ့ကေလးေရာ၊ မသင္ပဲထားတဲ့ကေလးေရာ ေနာက္ပိုင္း ေလွကားတက္တတ္တာျခင္း အတူတူပဲ၊ ဘယ္သူမွ ေစာသင္လို႔ ျမန္ျမန္မတက္နိုင္ဘူးတဲ့။ အဲဒါသူရဲ့ နာမည္ၾကီး စမ္းသပ္ခ်က္ ဥပမာေပ့ါ။

John B.Watsonက ေျပာျပန္တယ္။ လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးတာတဲ့။ ကိုယ့္ၾကီးျပင္း ရွင္သန္ရာ ပတ္၀န္းက်င္(အေတြ႔အၾကံဳေတြ)က ကိုယ့္ကိုျပဳျပင္သြားတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ကေလးေတြကို ငယ္စဥ္မွာ ပံုသြင္းျပဳျပင္(ေလ့က်င့္ေပး)လုိက္ရင္ လူၾကီးျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသလို ျဖစ္လာနိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူက “ကၽြန္ေတာ္ကို က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္သာ ေပးပါ၊ ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္တိုင္းက် ျပဳျပင္ထားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာသာ ၾ႕ကီးျပင္းခြင့္ေပးပါ၊ ခင္ဗ်ား ျဖစ္ခ်င္တဲ့ရည္မွန္ခ်က္အတိုင္း ဆရာ၀န္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္၊ လယ္သမားဆိုရင္ လယ္သမား ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးနိုင္တယ္”တဲ့ သူ႔အျမဲေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အယူအဆ behaviorism ေတာ္ေတာ္နာမည္ၾကီးခဲ့ပါတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မ်ိဳးရိုး၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈကို အစြန္းေရာက္ သတ္မွတ္သူမ်ားျဖစ္ၾကတယ္လို႔ ေ၀ဖန္သူက ေက်ာင္းဆရာလည္းျဖစ္ စိတ္ပညာရွင္လည္းျဖစ္တဲ့ Dr. Arnold Lucius Gesellပါ။ သူကေတာ့ “မ်ိဳးရိုးေရာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ေရာ အေရးပါပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ထက္ မ်ိဳးရိုးဗီဇရဲ့ လြမ္းမိုးမႈက ပိုတယ္”လို႔ အဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ရဲ့ ဥပမာက ေမြးေမြးခ်င္း ကေလးငယ္ဟာ စကားမေျပာနိုင္ပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္ေလာက္သင္သင္ သူစကားေျပာဖို႔ အေျခအေနreadinessမရွိေသးသ၍ သူမေျပာနိုင္ဘူး။ သူစကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္တန္ေတာ့မွ (စကားေျပာနိုင္ေအာင္ matureျဖစ္ေတာ့မွ) သူစကားေျပာနိုင္တယ္။ သူစကားေျပာသင့္တဲ့ အခ်ိန္တန္တာေတာင္ သူဟာ “လူ”မဟုတ္ပဲ ေဂၚဇီလာျဖစ္ခဲ့ရင္ လူစကားေျပာတတ္ဖို႔ ခက္ခဲလိမ့္မယ္တဲ့...။

Konrad Lorenzက ၀င္ေထာက္ခံပါတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ လူသားေတြအတြက္ ဖံြျဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ critical periodဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္က တစ္ခုခု ဖံြျဖိဳးဖို႔အတြက္ readinessျဖစ္တဲ့ အေစာပိုင္းကာလ အပိုင္းအျခားေလးဟာ ထိုအရာရဲ့ critical period ပါ။

ဥပမာက တိရိစာၦန္ေလးေတြဟာ ဥကေပါက္ကာစ၊ ေမြးကာစမွာ သူ႔မိဘေတြရဲ့ အျပဳအမူကို စတင္သင္ယူပါတယ္။ ဥကေပါက္ကာစ ၾကက္ေပါက္စေလးကို သူအေမအျဖစ္ အရုပ္ဘဲၾကီး တစ္ေကာင္ ေပးထားခဲ့ရင္ သူဟာ သူအေမ ဘဲမၾကီးေနာက္က သြားေလရာလိုက္ျပီး သူ႔အေမျပဳမႈသလို ျပဳမႈတာေတြ႔ရပါတယ္။ သူကေတာ့ ဘဲမၾကီးကိုပဲ အေမအျဖစ္ သတ္မွတ္(သင္ယူ) ျပီးသြားတာေၾကာင့္ သူနည္းနည္းၾကီးမွ (ဥပမာ သူ႔အေမအရင္း)ၾကက္မၾကီးကိုေတြ႔ရရင္ေတာင္ သူက ၾကက္လိုျပဳမႈမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ imprintingလို႔ ေခၚပါတယ္။

ေနာက္တေယာက္(...)ေျပာလာပါတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္ေျပာင္းလဲတိုးတက္ဖို႔ မ်ိဳးရိုးနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ သီးသန္႔လည္းစီေၾကာင့္ မဟုတ္သလို၊ ဘယ္သူက ပိုမ်ားတယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾကပါနဲ႔။ သူ႔တုိ႔က အျပန္အလွန္ပတ္သက္ျပီး ေျပာင္းလဲေနတာပါ.တဲ့။ ႕

Eက ပတ္၀န္းက်င္၊ Uက ဗီဇ တစ္ခုကလြမ္းမိုးမႈမ်ားရင္ ေနာက္တစ္ခုက လႊမ္းမိုးမႈနည္းမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စြမ္းရည္အမ်ိဳးအစားနဲ႔ စဥ္းစားရရင္ အရပ္ရွည္ျခင္း၊ ဘာသာစ႕ကားကၽြမ္းက်င္ျခင္း၊ အနုပညာ(ပန္းခ်ီပန္းပု၊ သီဆိုတီးမႈတ္ကခုန္ျခင္းစသည္)တတ္ေျမာက္မႈဟာ မ်ိဳးရိုးထက္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့လႊမ္းမုိးမႈပိုမ်ားသလား၊ နည္းသလား? IQလိုဟာမ်ိဳးက်ေတာ့ ေလ့က်င့္ေပးလို႔ရတယ္လို႔ အခုေခတ္မွာ လက္ခံထားၾကေပမဲ့ မ်ိဳးရိုးဗီဇရဲ့အခမ္းအနားကလည္း အမ်ားၾကီးစကားေျပာေနျပန္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္သူက မ်ားသလဲ...???

ေနာက္ထပ္...ကေျပာျပန္တယ္.x@#$%^...။

ေနာက္တစ္ေယာက္..xxxx^%#$@။

ဒီျပႆနာကို ေခတ္အဆက္ဆက္ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ျငင္းေနၾကတာ မျပီးေသးပါဘူး။ ဆက္လက္လည္း ျငင္းေနၾကဦးမယ့္ ထင္တယ္။

သူတို႔ေတြက တစ္ကယ့္တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ပဲ.. ပညာရွင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္း..မင္းေကာ ဘယ္လိုထင္သလဲဟင္.. :P

မင္းအေျဖေတာ့စိတ္၀င္စားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ျငင္းတာနားေထာင္ရင္း .. စာ..ဆိုရင္ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ့ .လသာည တစ္ေယာက္အိပ္ငိုက္ေနျပီ အဟီး...နားေတာ့မယ္ တာ့တာ။ ဖတ္တဲ့သူေတြ လည္း အိပ္ငိုက္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါရန္..။ ဂြတ္................နုိတ္...............................................................