Sunday, August 9, 2009

ပံုျပင္ေလး



၈လပိုင္း ၉ရက္ေန႔က ေရႊယုန္ေလးရဲ့ ေမြးေန႔ေပါ့။




ေတာထဲက တိရစာၦန္ေလးေတြဟာ စုေ၀းျပီး ေမြးေန႔ကိတ္ေလးလုပ္လို႔ ေရႊယုန္ေလးရဲ့ ေမြးေန႔ပဲြကိုက်င္းပၾကတာေပါ့။





အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိတ္မုန္႔ေလးေအာက္က ေန ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ ခုန္ထြက္လာတယ္။

“အားလံုးပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.. ငါ့ကို..ေကာင္းကင္ျပန္ပို႔ေပးၾကပါကြာ.။ ငါ...ငါ.. အိမ္ျပန္ခ်င္လိုပါ..။”

တိရစာၦန္ေလးေတြ အံအားသင့္သြားၾကတယ္။

“မင္းက ေကာင္းကင္က? ”“ဘယ္လို”
“ဟုတ္တယ္။ ငါ ေကာင္းကင္က ျပဳတ္က်လာတာ။ ငါအိမ္မျပန္တတ္လို႔ ငါ့ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္ပို႔ေပးၾကပါေနာ္”

ဒါနဲ႔ အားလံုးအၾကံဥာဏ္ထုတ္ၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိၾကဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆင္ကေလးက ၀င္ေျပာတယ္။

“ဟုတ္ျပီ။ ၾကယ္ေလးကို.. ငါ့ႏွာေမာင္းေပၚတင္ေပး”

ဆင္ေလးဟာ ၾကယ္ေလးကို တင္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚကို ခုန္တက္လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ၾကယ္ေလးဟာ ျပဳတ္က်ေနခဲ့တယ္။

သူတုိ႔တျခားနည္း စဥ္းစားၾကျပန္တယ္။ ေမြးေန႔ရွင္ ေရႊယုန္ေလးက ဒီလို၀င္ေျပာတယ္။

ဒီလိုလုပ္ရေအာင္.၊ ငါတို႔ ေျပာင္းျမက္ရွည္ရွည္ရွာျပီး ဆက္ရေအာင္။”

အားလံုးပဲ သေဘာတူျပီး ျမက္ပင္ေတြရွာၾကတယ္။ အရွည္ဆံုး ရွာလာနိုင္သူက ဖိုးၾကြက္ကေလးေပါ့။


ျမက္ပင္ေလးက ရွည္လြန္းလို သူ႔လက္ထဲမွာ လႈပ္ရမ္းေနတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ၾကယ္ကေလးကို ျမက္ပင္ေပၚတင္ျပီး ေျမၾကီးေပၚမွာ စိုက္ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။ ျမက္ပင္ေလးက တေန႔ထဲမွာပဲ အရွည္ၾကီးျဖစ္သြားျပီး ဆက္ျပီး အျမင့္ၾကီးထိေအာင္ တက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ၾကယ္ေလးက ေကာင္းကင္က သူ႔အိမ္ေရာက္သြားတာေပါ့။

ညလည္းက်ေရာ သူတို႔အားလံုး ေတာက္ပေနတဲ့ၾကယ္ေလး ကို ေတြ႔ၾကတယ္။

အားလံုးေပ်ာ္သြားၾကတယ္။


..ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္...။


ေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္း..။ (ကိုယ္က ဦးေအာင္တီးေပးလိုက္တာ:P)

ပံုျပင္ေလးေကာင္းတယ္ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း။ ၾကိဳက္ရဲ့လား..။ ဒါလသာညေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပံုေျပာျပိဳင္ပဲြမွာ ဆုရတဲ့ ဂ်ပန္နိုင္ငံက ၅ ႏွစ္၁၀လ သမီးေလး မိခိခ်န္ ေျပာတဲ့ပံုျပင္ပါ။ ၅ ႏွစ္သမီးေလးရဲ့ အေတြးပံုျပင္ေလးပါ။

ဒို႔ေတာ့ အရမ္းကို ႏွစ္သက္မိတယ္။ သူေျပာတတ္တာေလးကို ဒို႔ ခ်စ္တယ္။ အေတြးေလးကို သေဘာက်တယ္။ သူ႔ပံုျပင္ေလးထဲမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ခင္မင္အေလးထားျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီျခင္း၊ ျပႆနာကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ဇဲြေကာင္းစြာနဲ႔ စဥ္းစားၾကျခင္းစတဲ့ ခ်စ္စရာ အမူအက်င့္ေလးေတြ ပါေနတယ္။

သူ႔ရဲ့ပံုျပင္ေလးထဲက သူေတြဟာ အကူအညီေတာင္းသူဆီက ဘာကိုမွမေမွ်ာ္လင္ဘူး၊ သူက ငါ့ကို ကူညီဖူးလား၊ မကူညီဖူးလားဆိုတာလည္း မေတြးဖူး၊ အကူအညီေတာင္းသူဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ့ေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း မၾကည့္ဘူး။ အဖဲြ႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေစတနာနဲ႔ ကူညီေပမဲ့ မေအာင္ျမင္သြားလည္း မကဲ့ရဲ မရႈပ္ခ်ဖူး။ မင္းေျပာတာမျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔လည္း လက္လြတ္စပယ္ မျငင္းပယ္ဘူး။ သူ႔ျပသနာကို ကုိယ္ျပႆနာလို နည္းမ်ိဳးစံုရွာေဖြေပးတယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ့ျပႆနာေအာင္ျမင္သြားတာကို အားလံုးက အတူတူ ေပ်ာ္ရႊင္ေပးၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကေလးေတြ ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြဟာ အရမ္းကို ၾကည္ႏႈးစရာေကာင္းတာေပါ့။ အရမ္းႏွစ္သက္မိပါတယ္။

လူၾကီးတစ္ေယာက္က လူၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြက်ေတာ့ (တခ်ိဳ႕ကိုေျပာတာပါ) အခုလို တစ္စံုတစ္ေယာက္က အကူအညီေတာင္းတဲ့ ပံုျပင္သာ ျဖစ္ခဲ့ရင္.. တဖက္လူကို အကူအညီမေပးခင္ သူဟာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္တုန္းက ငါ့ကို ကူညီဖူးလဲ၊ ေနာင္ ကိုယ့္အခက္အခဲရွိတဲ့ အခါ သူတုန္႔ျပန္မယ့္လူမ်ိဳး ဟုတ္ရဲ့လား၊ ကိုယ့္ျပသနာလည္း မဟုတ္ေတာ့ အေနသာၾကီး..စသည့္ အေတြးေလးေတြ ပါတတ္တယ္။ တကယ္လို႔ ကူညီေပးျပီးတဲ့ေနာက္က်ေတာ့လည္း သူေအာင္ျမင္သြားတာ ငါ့ေၾကာင့္ကြ လို႔ ၀င့္ၾကြားလိုျခင္း၊ သူ႔ကို ကူညီလိုက္ျပီးျပီ အခုငါ့အလွည့္ မကူညီမျဖစ္ကူညီသင့္တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္ျခင္း...စသည္စသည္..”

..လူၾကီးေတြေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေတြက နားေထာင္ရျပီးရင္ ေမာက်န္ခဲ့တယ္။ ၾကည္ႏႈးစိတ္ကို မခံစားရဘူးရယ္။

လသာည..အသက္ၾကီးပါျပီ။ (၇-ႏွစ္ေက်ာ္တာ ၾကာပါျပီလို႔ ေျပာခ်င္တာေနာ္ :P)။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြ ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကို အခုထိ ေျပာတတ္ခ်င္တယ္။ ျပီး သူတို႔ေျပာတာကိုလည္း ၀င္နားေထာင္ခ်င္မိတယ္။၊ ကိုယ့္ကို ဘ၀ကေပးလာတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကို လူၾကီးေတြေတြးတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္မႈေတြနဲ႔ မေျပာတတ္ခ်င္ေနပါေစ။ ကေလးေတြေတြးတဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကိုမ်ားမ်ား သူမ်ားကို ျပန္ေျပာနိုင္ခ်င္တယ္။

ဒါေပမဲ့ လသာညအေနနဲ႔ေတာ့ အမ်ားၾကီးၾကိဳးစားရပါဦးမယ္...။

အားလံုးေပ်ာ္စရာ အားလပ္ရက္ေလးျဖစ္ပါေစလို႔။
လသာညပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္ဦးမယ္။ စိတ္မဆိုးဘူးမို႔လား :P ။ ကေလးေလးေတြ ဒီလိုမ်ိဳး ပံုေလးေတြကို ႏွစ္သက္စြာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တာ ဘယ္အရြယ္ကစသလဲဆိုရင္ ၂ႏွစ္ခဲြ၊ ၃ႏွစ္က စတယ္တဲ့။ ( 内田仲子(1996)、子供のディスコースの発達.風間書房 ) ျပည့္ျပည့္စံုစံု မေျပာတတ္တာကလဲြရင္ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ပံုျပင္ေလးေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္.။ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ဆက္စပ္ျပီး ေျပာတတ္တာက အသက္၄ႏွစ္ခဲြကစျပီး ၅ႏွစ္ျပည့္ေလာက္က စတာေပါ့။ ၅ႏွစ္ခဲြ ေက်ာ္ရင္ေတာ့ သူတို႔က အခုလို နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္ျပီေပါ့။ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျပီးေတာ့ ျဖစ္နိုင္ေျခနဲ႔ ေျပာတတ္လာတာက ေနာက္ပိုင္းမွ။ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္မယ္ထင္လဲ...။ ဟင္...ေတာ္တယ္၊ မွန္တယ္ ၇-ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ေလ..။

8 comments:

rose of sharon said...

သူငယ္ခ်င္းေလးေရ... ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဒီလိုရိုးသားတဲ႔ပံုၿပင္ေလးေတြကိုဘဲ အၿမဲေၿပာတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္...

မိုးသီတာ said...

လသာည က်မ္းမာပါေစ။ စာေတြလဲအဆင္ေျပပါေစ။... အဲဒီေတာ့မွ ဒါမ်ိဳးေလးေတြဖတ္ရမွာ... :D
အမ်ားၾကီးလဲ ထပ္ျပီး ေအာင္ျမင္ပါေစ။

kyalkalay said...

ၾကယ္ေလးေကာင္းကင္ေပၚျပန္ေရာက္သြားလို႕
ေက်းဇူးတင္တယ္

ျမန္မာျပည္ျပည္ကခုႏွစ္ႏွစ္သားေတြဘဝလြတ္လပ္တဲ့အေတြးမရေတာ့ဘူးထင္တယ္
ေမာပန္းတဲ့ဘဝေတြထဲမွာ

မင္းအိမ္ျဖဴ said...

အစ္မေရ

ပံုျပင္ေလးနားေထာင္သြားပါတယ္

ဟုတ္ပါတယ္ အစ္မေရ ၊ အစ္မေျပာသလို ရုိးသားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ရဲ့ ပံုျပင္ေတြကနားေထာင္ေကာင္းပါတယ္

လူၾကီးေတြ ပံုျပင္ကေတာ့ ခုနေျပာသလို ရင္ေမာစရာ အျပည့္ေပါ့

ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု တင္ျပထားျပီးသားဆိုေတာ့ ဘာကုိ ထပ္ေျပာရမွန္းကုိ မသိေတာ့ပါဘူး ..

Apprenticeship said...

လသာညေရ... ၾကယ္ကေလးပံုျပင္က ေကာင္းမွေကာင္းေနာ္... လသာည ကိုယ္တိုင္ေျပာမဲ့ ပံုျပင္ေတြလဲ နားေထာင္ခ်င္တယ္ :P

Lucifer said...

မမီးကေတာ့ ပံုၿပင္ေတြကိုၾကိဳက္တယ္
ကိုယ္တိုင္လည္းပံုျပင္ေၿပာေနရရင္ေပ်ာ္တယ္
ဒါေပမယ့္ မမီးေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္ နားေထာင္ေပးသူတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္..

လသာည said...

ခ်စ္ေသာ ရို႔စ္ေရ..>ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္..။

မိုးသီတာ> မိုးကေတာ့ ..။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မိုး..ရာ။ မိုး မၾကာခဏ ရြာ.အဲ..မၾကာခဏ လာအားေပးေနတာပဲဟာ။ ေနေကာင္းရျပီေပါ့။

မင္းအိမ္ျဖဴေရ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပံုနားေထာင္ျပီး ရင္မေမာရေအာင္ လူၾကီးေတြပံုျပင္နားမေထာင္နဲ႔။ (အသက္ ၄၀ ေက်ာ္မွ ဘ၀က စတာဆိုေတာ့ တို႔အားလံုး အခု ကေလးေတြပဲရွိေသးတာကို :P) တို႔ေတြ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ ပံုေျပာရေအာင္ေနာ..။

Apprenticeship> လသာည ကိုယ္တိုင္ေျပာမဲ့ ပံုျပင္ေလးမ်ားက မၾကာခင္....ေမွ်ာ္။ :D

ၾကယ္ကေလး> ဟုတ္တယ္။ ၾကယ္ေလးက ေကာင္းကင္ေပၚ ျပန္ေရာက္ျပီးသကာလ အခု ဘေလာ့ေပၚအထိ အလင္းေရာင္ျဖန္လာတာေတြ႔ရတယ္။ ဟူးးး ေတာ္ေသးတယ္။

Lucifer > မမီးရဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နားေထာင္ေပးတာ ဘယ္သူလဲ မဟုတ္မွ လဲႊေရာ..(..)ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ :D

အားလံုးအားလံုး ကြန္မန္႔ေလးေတြကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေန႕အိပ္မက္ said...

ဂ်ပန္ေတြက အဲလိုပဲေနာ္.. ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေတြးအေခၚလြတ္လပ္တယ္.. စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတယ္.. အလုပ္လုပ္တာ တိက်တယ္... ခုနက ေဖ႕စ္ဘြတ္ခ္မွာ ေတြ႕လုိက္တာ... စလုံးက ဖုိင္းတပ္တဲ႕ႏုိင္ငံတဲ႕ ဖုိင္းခ်ည္းပဲတပ္ေနတာတဲ႕.. လူေတြက ေၾကာက္လုိ႕လုိက္လုပ္ေနရတာတဲ႕ ဂ်ပန္မွာက် ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စည္းကမ္းရွိျပီးသားတဲ႕ သူ႕အသိစိတ္နဲ႕သူတဲ႕.. အဲဒါမ်ိဳးက် ေန႕အိ္ပ္မက္ ဂ်ပန္ေတြကို ၾကိဳက္တယ္... ေတာ႕တုိးခ်န္ဖတ္ရတုန္းကဆုိ ဘယ္လိုၾကိဳက္မွန္းကို မသိတာ..